«ΛΑΣΤΙΧΟ» η αυτοδικία

Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου

Ο,τι και να γίνει η πραγματικότητα παραμένει ισοπεδωτική.

Η εξέλιξη του περιστατικού με τον «πολιτοφύλακα» της Αλεξανδρούπολης και τα «25 κομμάτια» (παράνομους μετανάστες) που είχε «συλλάβει» και στοιβάξει μέσα σε ένα τρέιλερ, είναι αποκαλυπτική και επεφύλασσε οδυνηρές εκπλήξεις για πολλούς.

Αρκετοί «αγανακτισμένοι δεξιοί» (όχι ακροδεξιοί και φασίστες) έσπευσαν να ορθώσουν τείχος προστασίας στην «αυτοδικία» του «σερίφη» που πήρε το νόμο στα χέρια του. Πλήθος κεντροδεξιών πολιτών συμμετείχαν με θέρμη υπέρ του «πολιτοφύλακα» σε μια συζήτηση που τα είχε όλα: Επίκληση άρθρων του Συντάγματος, του Ποινικού Κώδικα, νομικίστικες διασταλτικές ερμηνείες. Αυτά ήταν το «τσιμέντο» του τείχους προστασίας. Ενώ ήταν ηλίου φαεινότερο ότι όλα αυτά ήταν απλώς το πρόσχημα και η αφορμή για να εκφράσουν τη δυσφορία τους, για την επιδείνωση του Μεταναστευτικού και τις ανεπάρκειες του κρατικού μηχανισμού στην αντιμετώπιση των πυρκαγιών. Μάλιστα, ένας αξιόλογος πρώην πρύτανης του Πανεπιστημίου Κρήτης, ο οποίος δεν έχει την παραμικρή σχέση με τον «αριστερό λαϊκισμό» -το αντίθετο μάλιστα, καθώς είναι επιφανές μέλος του αντιΣΥΡΙΖΑ μετώπου- έφτασε στο σημείο να γράψει πως παρ’ ότι δεν είναι υπέρ της αυτοδικίας, «όμως στην περίπτωση της σύλληψης λαθρομεταναστών, δεν μπορεί παρά να διατυπώσει δημοσίως την κατανόηση και τη συμπαράστασή του»…

Ομως η Εισαγγελία Πρωτοδικών Αλεξανδρούπολης είχε άλλη άποψη -ή μήπως άγνοια του 175 και του 275 του Π.Κ.;- διέταξε τη σύλληψη και του «σερίφη» και των δύο «βοηθών» του. Απαγγέλλοντάς τους κατηγορίες, για διέγερση εγκλημάτων, βιαιοπραγίες ή διχόνοια με ρατσιστικά κίνητρα και αρπαγή με ρατσιστικά κίνητρα από κοινού κατά συναυτουργία.

Την ίδια ώρα, οι «αγανακτισμένοι αριστεροί» απέδειξαν για μια ακόμα φορά την αλά καρτ κίβδηλη «ευαισθησία» τους. Διέρρηξαν τα ιμάτιά τους για την αυτοδικία του «φασίστα, ρατσιστή σερίφη» (ο οποίος τυγχάνει και είναι αλλοδαπός) και έσπευσαν να κατατροπώσουν όσους εξέφρασαν ακόμα και απλά ερωτήματα για τις πράξεις και τις προθέσεις των -13 τελικά- παράνομων μεταναστών από το Πακιστάν και τη Συρία, οι οποίοι ήταν στοιβαγμένοι στο «κλουβί» της αυτοδικίας. Ο «ανθρωπισμός», η «ευαισθησία» και ο «δικαιωματισμός» έστησαν τρελό χορό γύρω από τους αναξιοπαθούντες, αλλά παράνομους μετανάστες. Μόνο «κάτω τα χέρια» δεν είπαν.

Ομως και πάλι η Εισαγγελία Πρωτοδικών της Αλεξανδρούπολης είχε διαφορετική γνώμη, ιδιαίτερα αφότου έγινε γνωστό τι κουβαλούσαν μαζί τους οι 13 παράνομοι: Τους άσκησε δίωξη για απόπειρα εμπρησμού με κίνδυνο για την ανθρώπινη ζωή, κατασκευή και κατοχή εκρηκτικών υλών και παράνομη είσοδο στη χώρα.

Το κωμικοτραγικό της υπόθεσης είναι ότι και οι μεν και οι δε είναι κατά της αυτοδικίας και υπέρ του σεβασμού της ανεξάρτητης Δικαιοσύνης! Αλλά μόνο όταν γίνονται «λάστιχο» και τεντώνουν μέχρι να φτάσουν υπερτροφικά και αδιαμφισβήτητα «εγώ». Ατομικά ή συλλογικά. Μια πρώτη αυθόρμητη αντίδραση θα μπορούσε να είναι το «πιάσ’ το αβγό και κούρευ’ το». Ομως δεν είναι πλάκα. Είναι το ανάγλυφο μιας κοινωνίας που είναι δύσβατο και πολλές φορές απροσπέλαστο για την πυροσβεστική κοινή λογική. Είναι η απεικόνιση μιας κοινωνίας, η οποία συνεχίζει να αντιδρά πρώτα με το συναίσθημα και τις ιδιοτελείς κομματικές σκοπιμότητες και μετά με τη λογική και το θεσμικό τρόπο σκέψης. Είναι μια κοινωνία ευμετάβλητη, που δεν έχει εμπεδώσει ακόμα αξίες και αρχές πάνω στις οποίες στηρίζονται ουσιαστικά οι σύγχρονες δυτικές Δημοκρατίες.

Κι αυτό, όπως και να το δει κανείς, μπορεί να είναι «η χαρά του καταστροφέα της κανονικότητας», αλλά είναι και το ουσιαστικό εμπόδιο για το βαθύ εκσυγχρονισμό της χώρας.

Ελεύθερος Τύπος