Κούβα. Just for the change…
Γράφει ο Σωτήρης Χήνος
Η Κούβα είναι μία πανέμορφη χώρα. Με πολύ ενδιαφέροντες και ευχάριστους κατοίκους. Βρίσκεται σε μία περιοχή του πλανήτη με καταπληκτικό κλίμα που της επιτρέπει επί της ουσίας να έχει τουριστική σεζόν 12 μηνών. Διαχειρίζεται ταυτόχρονα 2 παγκόμια και σχεδόν μοναδικά brands. Το πούρο και το ρούμι, ενώ η μουσική της έχει σημαντική θέση στην παγκόσμια βιομηχανία. Όλα τέλεια;;; Όχι. Είχε την ατυχία να πέφτει από τη μία αναίσχυντη δικτακτορία στην επόμενη.
Αυτή η χώρα με τόσες πηγές εσόδων και πλούτου, έχει €75 δις λιγότερο ΑΕΠ από την Ελλάδα, όταν η Ελλάδα έχει περάσει 11 χρόνια κρίσης, μνημονίων και ύφεσης. Για άλλες χώρες καλύτερα να μην γίνονται συγκρίσεις. Μιας Ελλάδας με 4μηνη τουριστική σεζόν και χωρίς ούτε ένα παγκόσμιο brand να διαχειρίζεται. Δεν το λες και επιτυχία. Η Κούβα έχει διπλό νόμισμα, το πέσο και το convertible peso, το μεν πρώτο είναι για να πληρώνονται οι Κουβανοί και είναι άχρηστη χαρτούρα και το δεύτερο (συνδεδεμένο με το δολάριο) για να κάνουν τις συναλλαγές τους οι τουρίστες. Αν στην Ελλάδα λέμε ότι οι τουρίστες έχουν προνομιακή θέση, δεν έχετε πάει στην Κούβα όπου απαγορεύεται Κουβανός να μπει σε ξενοδοχείο και έδιωξαν ολόκληρους πληθυσμούς από τη χερσόνησο του Βαραδέρο για να την εκμεταλευτούν αποκλειστικά οι Ισπανοί χτίζοντας θηριώδη all inclusive ξενοδοχεία.
ΟΙ οπαδοί του καθεστώτος (υπάρχουν ακόμα και τέτοιοι), ισχυρίζονται ότι για όλα φταίει το γκαζόν, ήτοι το εμπάργκο των ΗΠΑ. Μάλιστα. Σύμφωνα λοιπόν με Κουβανικές πηγές, το εμπάργκο στοίχισε πέρυσι στην Κούβα €5 δις, ενώ το υπολογίζουν διαχρονικά €4,3 δις/έτος και για το σύνολο των 60 ετών ίσο με ένα ΑΕΠ. Δηλαδή, αν δεν υπήρχε το εμπάργκο, σε απλά Ελληνικά, η Κούβα δεν θα είχε $100 δις ΑΕΠ αλλά $105 δις ΑΕΠ. Και έσταξε η ουρά του γαϊδάρου. Και στα 60 έτη προφανώς δεν υπολογίζεται η απίστευτα γενναιόδωρη οικονομική βοήθεια της ΕΣΣΔ που ήθελε να έχει πόδι στην περιοχή και αγόραζε τη ζάχαρη (άλλο μοναδικό προϊόν), σε διπλάσια τιμή από όση προσδιοριζόταν στις διεθνείς αγορές. Και δεν είχε η οικονομική βοήθεια μόνο αυτη τη μορφή.
Η Κούβα προσπαθεί, λένε, σήμερα να ακολουθήσει το οικονομικό μοντέλο της Κίνας. Δηλαδή μια σκληρή δυτικού τύπου δικτακτορία. Καπιταλισμός με μονοκομματική κυβέρνηση. Δε γνωρίζω αν αυτό θα τη σώσει από τη βαθιά φτώχεια και εξαθλίωση. Δεν θα ήταν κακό όμως, κάποια στιγμή, αυτός ο υπέροχος λαός να ζήσει πολιτικά και οικονομικά ελεύθερος.
Just for the change…