Κεντροαριστερά: Παρελθόν, παρόν και μέλλον
Γράφει ο Σωτήρης Κατσέλος, Σύμβουλος Επικοινωνίας
Αύριο ο ευρύτερος της κεντροαριστεράς χώρος καλείται να αποφασίσει τη σχέση του μεταξύ παρελθόντος, παρόντος και μέλλοντος.
Το παρελθόν θα πρέπει να μπορέσουμε να το συγκεράσουμε και να το ενοποιήσουμε σε ένα ενιαίο αφήγημα, το παρόν να το συγκρατήσουμε και να δείξουμε ότι αποτελεί σημείο καμπής και για το μέλλον να δημιουργήσουμε νέες προσδοκίες.
Κοινώς θα πρέπει η υποψηφιότητα που θα κερδίσει, να μπορέσει να συμβιβάσει το παρελθόν ενός ευρύτερου χώρου αλλά και του κύριου εταίρου του νέου φορέα (ΠΑΣΟΚ), αλλά και να δημιουργεί με σαφήνεια ότι το παρόν αποτελεί μια στιγμή ουσιαστικής αλλαγής ένα “turning point”.
Για τον παραπάνω λόγο θα ήταν θετικό η νέα ηγεσία του ενιαίου φορέα να μην είναι ήδη ηγέτης κάποιου από τα ήδη υπάρχοντα σχήματα, αλλά να έχει ωστόσο «πασοκογενή» προέλευση, ώστε να μην αποξενωθεί η βάση αυτή που συγκράτησε τον χώρο υπό συνθήκες ακραίας πόλωσης. Παράλληλα όμως η νέα ηγεσία να αποτελέσει τον υποδοχέα νέων προτάσεων, νέων αντιλήψεων και νέων ιδεών. Θα πρέπει δηλαδή να φανεί ότι με σαφήνεια μιλάμε για ένα νέο παρόν που θα δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για ένα νέο μέλλον.
Τέλος η προοπτική και η προσδοκία εξασφαλίζεται και με μια ακόμα σημαντική παράμετρο. Με την προϋπόθεση ότι δεν έχει ασκηθεί κανενός τύπου εξουσία από την νέα ηγεσία ώστε να έχει δοκιμαστεί και να έχει δείξει ότι είχε να δείξει. Όταν αλλάζεις, αλλάζεις με τη λογική του να διεκδικήσεις νέα πράγματα, να πειραματιστείς, να κάνεις λάθη και το κυριότερο να ΑΚΟΥΣΕΙΣ. Δεν χρειαζόμαστε μια ηγεσία «αυθεντία» κατασταλαγμένη, αλλά μια ηγεσία η οποία θα μπορεί να δεχτεί τάσεις, προτάσεις και νέες ιδέες οι οποίες όμως θα κουμπώνουν με σαφήνεια πάνω στην ιδεολογική πλατφόρμα που θα εκπροσωπεί.
Από τις τέσσερις υποψηφιότητες (γιατί τέσσερις είναι πρακτικά και όχι 9 τι να κάνουμε), είναι σαφές ότι η μόνη η οποία συνδυάζει τα παραπάνω χαρακτηριστικά είναι αυτή του Νίκου Ανδρουλάκη.
Καλή επιτυχία.
