Η σοβαρότητα της απειλής απαιτεί και σοβαρή αντιμετώπιση
Γράφει ο Άγγελος Στάγκος
Όποιος δεν έχει καταλάβει ή και αγνοεί, πόσο οριακά και επικίνδυνα είναι τα πράγματα με την Τουρκία, είναι επιεικώς αφελής, αν όχι εξαιρετικά ανόητος. Το ίδιο ισχύει και για όσους επιλέγουν να πιστεύουν ακράδαντα ότι οι προκλήσεις, οι απειλές και η επιθετικότητα σύσσωμης της πολιτικής τάξης της Τουρκίας και ακόμη περισσότερο των αξιωματούχων που βρίσκονται στην κυβέρνησή της, δεν θα προχωρήσουν πέρα από λόγια. Δεν είναι καθόλου βέβαιο κάτι τέτοιο.
Μπορεί στο τέλος τα λόγια να μη μετατραπούν σε πράξεις και ενέργειες και μακάρι, αλλά προς το παρόν είναι πολύ δύσκολο να αντιληφθεί κανείς πώς ο Ερντογάν μπορεί να εκτονώσει την πρωτοφανή ένταση που καλλιεργεί στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, δίχως να «χάσει πρόσωπο», τόσο στο εσωτερικό της χώρας του, όσο και διεθνώς. Αν, λέω αν, τα μπεχλιβανιλίκια από την πλευρά της Άγκυρας ξεκίνησαν σαν παιχνίδι, ή σαν αντιπερισπασμός στα οικονομικά προβλήματα της Τουρκίας, ή και για να βοηθήσουν τον κυβερνητικό συνασπισμό Ερντογάν – Μπεχτσελί να πάρει τα πάνω του στις δημοσκοπήσεις, δείχνουν όμως τώρα να έχουν δική τους δυναμική, πιθανότατα ανεξέλεγκτη. Και αυτό είναι πολύ επικίνδυνο.
Πολλοί πιστεύουν ότι μέσω των απειλών εναντίον της Ελλάδας, ο Ερντογάν πιέζει τις ΗΠΑ, για να τον αντιμετωπίζουν όπως αυτός θεωρεί ότι του αξίζει. Ενδεχομένως αυτό να είναι έτσι όσον αφορά τα τερτίπια του απέναντι στην ένταξη της Σουηδίας και της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ, αν και αυτό δεν είναι σίγουρο. Θυμίζω ότι εδώ και χρόνια εξαιρεί την Ελλάδα από τα ανοίγματα που κάνει απέναντι σε άλλες χώρες της περιοχής, όπως το Ισραήλ και η Αίγυπτος, ας πούμε. Θυμίζω επίσης ότι Άγκυρα έχει ήδη παραβιάσει κατάφωρα – και μάλιστα ανεμπόδιστα από τη Δύση – τη Συνθήκη της Λωζάννης στη Συρία, το Ιράκ, στη Λιβύη. Είναι φανερό ότι επιθυμεί διακαώς να κάνει το ίδιο και στα δυτικά του σύνορα, δηλαδή σε βάρος της Ελλάδας. Η θέση ότι τα νησιά δεν έχουν υφαλοκρηπίδα, η αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας στα νησιά του Αιγαίου με διάφορα προσχήματα και οι συνεχείς απειλές το δηλώνουν απερίφραστα.
Τις τελευταίες εβδομάδες ή και μήνες διανύουμε τη φάση ενός ψυχολογικού πολέμου –ΨΠ για όσους έχουν πάει στο στρατό – που έχει εξαπολύσει η Τουρκία εναντίον της Ελλάδας. Σε αυτόν εντάσσονται οι απανωτές (καθημερινές) δηλώσεις και απειλές των διαφόρων αξιωματούχων του τουρκικού καθεστώτος, μαζί με τις παραβιάσεις του ελληνικού εναερίου χώρου (και αυτό το απαγορεύει ρητά η Συνθήκη της Λωζάννης) και τις ασκήσεις με αποβατικά κλπ. Δεν ξέρουμε τι θα επακολουθήσει και πότε, καθώς πλησιάζει φέτος η 100η επέτειος της Μικρασιατικής καταστροφής (που ο Ερντογάν και οι δικοί του δεν παύουν να θυμίζουν) και του χρόνου η 100η επέτειος της υπογραφής της Συνθήκης της Λωζάννης που ο Ερντογάν μετά μανίας επιχειρεί να αναθεωρήσει στην πράξη. Επισημαίνοντας επιπλέον ότι το τουρκικό σύνταγμα που ο ίδιος επέβαλε προβλέπει αναβολή εκλογών επ’ αόριστον για «εθνικούς λόγους» ή κάτι τέτοιο. Εκλογές που είναι προγραμματισμένες για τον Ιούνιο του 2023.
Όλα τα παραπάνω επιτρέπουν, σχεδόν συνηγορούν, σκέψεις και φόβους για την επόμενη μέρα. Τα χειρότερα σενάρια φαντάζουν πολύ ρεαλιστικά και με αυτή την έννοια δεν επιτρέπουν επιπολαιότητες, απειθαρχίες και βλακείες στο χώρο των ενόπλων δυνάμεων. Αν όντως Έλληνες αξιωματικοί σε ευαίσθητες θέσεις ανοίγουν το στόμα τους και μιλάνε καφενειακά αποκαλύπτοντας στρατιωτικά μυστικά (πολύ πιθανό στην Ελλάδα όπου οι πάντες μιλάνε για να κάνουν τον έξυπνο) να ξηλωθούν και να τιμωρηθούν με συνοπτικές διαδικασίες. Από την άλλη πλευρά, δεν επιτρέπεται να βγαίνει ο υπουργός Έθνικής Άμυνας , ο Παναγιωτόπουλος με τα εξαιρετικά αγγλικούλια του, να δηλώνει δημοσίως ότι τα επιτελεία και μεγάλες μονάδες είναι σαν «ελβετικό τυρί», γιατί αξιωματικοί αποκαλύπτουν απόρρητες πληροφορίες. Τα πράγματα είναι πάρα πολύ σοβαρά για να μην αντιμετωπίζονται με αντίστοιχη μεγάλη σοβαρότητα από Έλληνες πολιτικούς (όλων των παρατάξεων) στρατιωτικούς και δημοσιογράφους. Ας μάθουν επιτέλους οι πάντες να βγάζουν τον ΣΚΑΣΜΟ όταν η χώρα βρίσκεται κάτω από μεγάλη απειλή!
