Η αξία μιας απεργίας…

Γράφει ο Σωτήρης Χήνος

Έχουν αξία οι απεργίες; Προφανώς. Σε μία διαπραγμάτευση, για να μπορείς να πετύχεις κάτι – έστω να κάτσεις στο τραπέζι – πρέπει κάποιο χαρτί να κρατάς. Αξιόλογο. Για έναν εργαζόμενο, το χαρτί αυτό είναι η παροχή της εργασίας. Αν δεν εργάζεται, αποκτά μία πιο ισχυροποιημένη θέση στην όποια κουβέντα.

Όταν πχ απεργούν οι δημόσιοι υπάλληλοι, επιλέγουν να ταλαιπωρήσουν τους πολίτες. Γιατί; Γιατί αυτοί είναι οι εργοδότες τους. Δεν είναι το κράτος. Το κράτος δεν έχει λεφτά, οι πολίτες έχουν λεφτά. Οι πολίτες/φορολογούμενοι πληρώνουν. Αν οι πολίτες/εργοδότες ταλαιπωρούνται, θα είναι πιο ελαστικοί σε παραχωρήσεις του κράτους προς τους υπαλλήλους του. Βέβαια οι δημόσιοι υπάλληλοι ισχυρίζονται ότι απεργούν και για τα δικαιώματα των πολιτών που ταλαιπωρούν. Ευφυές ψεύδος.

Πότε μια απεργία συγκεντρώνει προϋποθέσεις επιτυχίας ως διαπραγματευτικό όπλο;
Πρώτον, όταν η αποχή από την εργασία δημιουργεί σοβαρά προβλήματα στην επιχειρηματική συνέχεια. Όταν απεργείς μία ημέρα, ουσία βρίσκεις ευκαιρία για καφέ και λακριντί. Γι αυτό και οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα είναι παγερά αδιάφοροι σε τέτοιες “αγωνιστικές” κινητοποιήσεις.

Δεύτερον, όταν έχει συγκεκριμένες, απτές και εφικτές στοχεύσεις. Όταν ξέρεις τι θες πως το θες και θεωρείς ότι η διεκδίκησή του είναι εφικτή. Ότι μπορείς να το πετύχεις. Ότι υπάρχουν οι όροι και οι προϋποθέσεις. Αν γίνεται μία απεργία πχ γενικώς για την ακρίβεια, ουσία μιλάμε για άσπρα καράβια τα όνειρά μας για κάποιο ρόδινο γιαλό. 378 ημέρες απεργίας να κάνεις, δεν πρόκειται να πετύχεις τίποτα.

Διότι ποιον πιέζεις; Ποιος πλήττεται από την αποχή από την εργασία; Πως αυτό επηρεάζει τις τιμές των προϊόντων;
Αν απεργήσει όλη η Ελλάδα, θα μειωθεί για τις επιχειρήσεις το κόστος της ενέργειας, το μεταφορικό με το πετρέλαιο πάλι στα $100, τα υλικά συσκευασίας, οι πρώτες ύλες, το κόστος αποθήκευσης και διανομής;
Τι τελικά θα γίνει; Θα προστεθούν καινούργια κόστη λόγω της ανωμαλίας στην παραγωγή, που θα λειτουργήσουν προσθετικά στα κόστη. Απεργία για να πέσουν οι τιμές, που τελικά ανεβάζει τις τιμές. Καθόλου ευφυές.

Αν μία απεργία απλώς διευκολύνει τις στοχεύσεις για μεγαλύτερη απήχηση των κομμάτων της αντιπολίτευσης στην κάλπη, προφανώς θα αφορά μόνο τα στελέχη αυτών των κομμάτων και των όποιων παρατρεχάμενων ευελπιστούν σε προσωπικά οφέλη από κυβερνητική αλλαγή. Και βεβαίως αφορά και τους χρήσιμους ηλίθιους που συν τω χρόνο μειώνεται ο πληθυσμός τους.

Γιαυτό και σε μία πόλη 2,5 εκ. εργαζομένων, τελικώς απέργησαν ελάχιστοι και συμμετείχαν στην κινητοποίηση ακόμα πιο ελάχιστοι.

Γιατί οι πολλοί, δεν είδαν την αξία…