Γονέας 1, 2. Άνθρωπος Χ.

Γράφει ο Κωνσταντίνος Μανίκας, Οικονομολόγος – Ψυχολόγος, Συγγραφέας

Μάλλον χρειάζεται να επαναλάβουμε τα αυτονόητα για μια ακόμη φορά. Προοδευτικό δεν θεωρείται οτιδήποτε επιχειρεί προκλητικά, επιθετικά να ανατρέψει συνήθειες δεκαετιών, διαχρονικές αξίες ή να επιβάλλει μηδενιστικές εξομοιώσεις. Προοδευτικό είναι αυτό που κατοχυρώνει υπαρκτά δικαιώματα με τρόπο που σέβεται την υπάρχουσα πραγματικότητα και τους κατεστημένους ρόλους.

Ο δικαιωματισμός εξελίσσεται σε μια μάστιγα ατροφικής αντίληψης νέων αναγκών που θεωρεί την καθολική ανατροπή έως και την απάλειψη ως απαραίτητο μέσο για την επίτευξη της ισονομίας. Συχνά δεν αρκεί η ικανοποίηση μιας μειονότητας. Η ουσία βρίσκεται περισσότερο στην ταπείνωση της πλειοψηφίας.

Ποινικοποιήσαμε το φλερτ. Δεν αρκούν οι κανόνες συμπεριφοράς, η ευγένεια, η αξιοπρέπεια. Πρέπει να στιγματιστεί ως φαλοκρατισμός και η ελάχιστη υποψία σεξουαλικού υοινοούμενου. Να απογυμνώσουμε την ερωτική προσέγγιση κι από την πιο αθώα “βαρβαρότητα” της. Να την μετατρέπουμε σε διαδικαστική διεκπεραίωση, σε γραφειοκρατική επιβεβαίωση. Η παρενόχληση ταυτίζεται με τον ρομαντικό “εξαναγκασμό”. Η βιαιότητα με την αφελή επιμονή. Ευνουχίζουμε τον έρωτα από κάθε γενετήσιο ένστικτο και τον αφήνουμε νεκρό ως ουδέτερη, ανούσια υπόσταση.

Πολλαπλασιάσαμε τα φύλα. Την δυνατότητα σεξουαλικού αυτοπροσδιορισμού την μετουσιώσαμε σε καταδίκη της φυσικής επιλογής που ξεχωρίζει το άρρεν και το θήλυ. Χρησιμοποιήσαμε την γενετική γονιδιακή παρέκκλιση ως επιχείρημα κατοχύρωσης βιολογικής ύπαρξης ανύπαρκτων ξεχωριστών φύλων. Δεν αρκεί η κοινωνική αποδοχή της διαφορετικότητας και η κατοχύρωση βασικών δικαιωμάτων. Πρέπει να εξαλειφθεί κάθε συνήθης ορισμός στα πλαίσια μιας γενικευμένης ουδετερότητας.

Ας καταργήσουμε και τη διαφοροποίηση μαμά – μπαμπά. Η παραδοσιακή οικογενειακή εικόνα πρέπει να σπιλωθεί, να περιοριστεί, να θεωρηθεί μια παρηκμασμένη κοινωνική έκφραση. Δεν αρκεί καν να δοθεί η δυνατότητα σε όποιον το επιθυμεί να καταγραφεί στο σχολικό περιβάλλον απλώς ως Κηδεμόνας, προσθέτοντας την σχετική επιλογή. Πρέπει να εκλείψει κάθε αναφορά στη διακριτή ύπαρξη μητέρα και πατέρα.

Ας περάσουμε σιγά, σιγά και σε επόμενα στάδια. Γιατί να ονοματοδοτούμε τα παιδιά; Ας κυκλοφορούν μέχρι την ενηλικίωση, ή τέλος πάντων κάποια ηλικία που θα αποφασίσουμε, με τον αριθμό ΑΜΚΑ και τότε να επιλέξουν αν θέλουν να διαθέτουν όνομα.

Όλα θυσία στο χυλό ενός ενοχικού δικαιωματισμού. Μιας στοχευμένης ισοπέδωσης προς τα κάτω, προς έναν ελάχιστο μέσο όρο. Παλαιότερα συζητούσαμε για την ομογενοποίηση της καταναλωτικής συμπεριφοράς προς όφελος και διευκόλυνση εκτέλεσης των στρατηγικών μάρκετινγκ.

Σήμερα περάσαμε στην πολτοποίηση των παραδοσιακών αρχών ως απαράβατης συνθήκης για την εγκαθίδρυση ενός στρεβλού μοντέλου ανεκτικότητας. Ενός μοντέλου με στοιχεία εκδικητικότητας για το παλαιό, το συνηθισμένο. Ένας Άνθρωπος Χ, αδιευκρίνιστος, απροσδιόριστος, “γυμνός”.