Δυστυχώς, στους Έλληνες στο Εξωτερικό, αποτύχαμε

Γράφει ο Μιχάλης Κ. Ντιναλέξης *

Το πρώτο νομοσχέδιο που θα φέρει η νέα κυβέρνηση της ΝΔ στη Βουλή θα είναι αυτό της ψήφου των Ελλήνων στο Εξωτερικό. Παράλληλα, μία σειρά οργανισμών και οργανώσεων ασχολούνται με το θέμα συνεχώς, ασκώντας πιέσεις ιδιωτικώς και δημοσίως ενώ 80.000 υπογραφές έχουν ήδη συγκεντρωθεί υπέρ του νομοσχεδίου σε διαδικτυακή πλατφόρμα. Στις πρόσφατες Ευρωεκλογές, όμως, μία μερίδα των Ελλήνων που βρίσκονται στο Εξωτερικό είχαν τη δυνατότητα να ψηφίσουν, και δεν έχει υποπέσει στην αντίληψή μου καμία σοβαρή ανάλυση για το πώς ψήφισαν.

Ένας μήνας μετά τις Ευρωεκλογές είναι αρκετός για περισυλλογή και για να κάνει ο καθένας τον απολογισμό του. Οφείλω προσωπικά να κάνω και το δικό μου πάνω σε αυτό το θέμα καθώς αγωνίζομαι κι εγώ για το θέμα της ψήφου στο εξωτερικό (ένα θέμα τυπικά τεχνικό, του οποίου όμως η αντιμετώπιση από το πολιτικό σύστημα μετατρέπει σε θέμα πολιτικών δικαιωμάτων), όχι από ένα αλλά από δύο μέτωπα, αυτό της Κίνησης για την Ψήφο στο Εξωτερικό, της οποίας είμαι επικεφαλής, και αυτό της Οργάνωσης Νέων της ΝΔ (ΟΝΝΕΔ), οι Οργανώσεις Εξωτερικού της οποίας πάντα έχουν αυτό το θέμα στην κορυφή της πολιτικής τους ατζέντας.

Στις Ευρωεκλογές η Ελλάδα δίνει παραδοσιακά πλέον τη δυνατότητα στους Έλληνες κατοίκους χωρών της ΕΕ να ψηφίσουν από τη χώρα διαμονής τους. Πόσοι είναι αυτοί; Οι εκτιμήσεις ποικίλλουν, αλλά μπορούμε να κάνουμε ακόμη μία αν βασιστούμε στα επίσημα στοιχεία. Οι Έλληνες εκλογείς σύμφωνα με το Υπουργείο Εσωτερικών είναι περίπου 10 εκατομμύρια, ενώ οι ενήλικες Έλληνες πολίτες που κατοικούν στην Ελλάδα, σύμφωνα με την απογραφή του 2011, είναι περίπου 8 εκατομμύρια. Επομένως, 2 εκατομμύρια εκλογείς δε ζουν στην Ελλάδα. Αν θεωρήσουμε ότι οι μισοί από αυτούς… δε ζουν γενικώς, και ότι μόνο ένα 20% των υπολοίπων ζει σε χώρες της Ε.Ε., τότε μπορούμε να θεωρήσουμε, άκρως συντηρητικά, ότι στις χώρες της Ε.Ε. ζουν τουλάχιστον 200.000 Έλληνες εκλογείς.

Στις Ευρωεκλογές όμως ψήφισαν μόλις 11.800! Όσοι σε μία ελληνική κωμόπολη… Περίπου 3.000, μάλιστα, γράφτηκαν στους καταλόγους των ειδικών εκλογικών τμημάτων του εξωτερικού και δεν πήγαν τελικά να ψηφίσουν! Φυσικά, τον αριθμό αυτό επιδείνωσαν μία σειρά παραγόντων:

• Στήθηκαν λίγα εκλογικά κέντρα σε κάθε χώρα (συνήθως μόνο ένα στο προξενείο της πρωτεύουσας) και οι αποστάσεις για πολλούς που ζουν σε άλλες πόλεις ήταν υπέρογκες.
• Η ενημέρωση από την κυβέρνηση ήταν ελλιπής, ειδικά στο Η.Β. όπου στην αρχή ανακοινώθηκε ότι δε θα στηθεί εκλογικό κέντρο, κάτι που στη συνέχεια άλλαξε.
• Απαιτείτο ειδική αίτηση για εγγραφή στους ειδικούς εκλογικούς καταλόγους του εξωτερικού, κάτι που πολλοί δεν κατάλαβαν μέχρι και λίγες μέρες πριν τις εκλογές.
• Η καταληκτική ημερομηνία για τις αιτήσεις ήταν πολύ νωρίς (αρχές Απριλίου), σχεδόν δύο μήνες πριν τις εκλογές.
• Πολλούς πολίτες δεν τους ενδιαφέρει η έκβαση των Ευρωεκλογών και η συμμετοχή τους σε αυτές.

Παρόλα αυτά, δε μπορούμε να παραβλέψουμε τον προφανή λόγο για τον οποίο οι αριθμοί ήταν τόσο χαμηλοί: ο κόσμος δεν ενδιαφέρθηκε να συμμετάσχει στη διαδικασία, στο πλαίσιο της γενικότερης απαξίωσης της πολιτικής στην Ελλάδα από το 2010 και εντεύθεν. Ενδεικτικό είναι μάλιστα πως στις Ευρωεκλογές του 2014 είχαν ψηφίσει περίπου 10.000 πολίτες ενώ το 2004 περίπου 26.000.

Για όλους εμάς που αγωνιζόμαστε να καταδείξουμε την αναγκαιότητα της παροχής της δυνατότητας να ψηφίζουν οι Έλληνες από το Εξωτερικό, η τόσο χαμηλή συμμετοχή αποτελεί αποτυχία. Δε μας προσφέρει τη δυναμική που χρειαζόμαστε, ενώ παράλληλα αποκαλύπτει και κάτι ακόμα: ότι η εκστρατεία μας για την ψήφο των Ελλήνων στο Εξωτερικό πρέπει τώρα να έχει δύο κατευθύνσεις – αφ’ ενός προς το πολιτικό σύστημα όπως έχει γίνει μέχρι τώρα και αφ’ ετέρου προς τους ίδιους τους Έλληνες που βρίσκονται στο Εξωτερικό, ενημερώνοντας και πείθοντας τους να συμμετάσχουν στη διαδικασία.

*Επικεφαλής της Κίνησης για την Ψήφο στο Εξωτερικό, Αντιπρόεδρος ΟΝΝΕΔ Ηνωμένου Βασιλείου