Από το Ίλιντεν ως τις αγορές, ένας ραγιαδισμός δρόμος

Γράφει η Σοφία Βούλτεψη

Αυτό πια το έχουν καταλάβει όλοι: Μπροστά στην σφοδρή επιθυμία του να παραμείνει στην εξουσία παρέα με τον συγκυβερνήτη του Καμμένο (που τον τελευταίο καιρό δεν βγάζει άχνα επί των κρισίμων θεμάτων), ο κ. Τσίπρας παρουσιάζει το πιο αδίστακτο πρόσωπο.

Όχι μόνο δεν δίστασε να συζητήσει την πρόταση Ζάεφ περί «Μακεδονίας του Ίλιντεν», αλλά έχει και το θράσος να κατηγορεί την αντιπολίτευση για… ραγιαδισμό, επειδή τάχα δεν θέλει την «καθαρή έξοδο»!

Δεν είναι δηλαδή ραγιαδισμός να κάνεις ό,τι σου λένε οι ξένοι στα εθνικά θέματα και στα θέματα οικονομικής κυριαρχίας, δεν είναι ραγιαδισμός να δέχεσαι ονόματα που παραπέμπουν ευθέως στην εποχή που κρεμούσαν τους ραγιάδες από τα δένδρα της Μακεδονίας, δεν είναι ραγιαδισμός να δημιουργείς το υπερταμείο και να βάζεις εγγύηση όλη τη δημόσια περιουσία στους δανειστές, αλλά είναι ραγιαδισμός να σου λένε πως δεν μπορείς να βγάλεις τη χώρα απροστάτευτη στα «κοράκια» των αγορών, μόνο και μόνο για να πεις πως πραγματοποίησες την «καθαρή έξοδο» από τα μνημόνια.

Και πώς θα είναι αυτή η «καθαρή έξοδος»; Με τι επιτόκιο δανεισμού; Από τον περασμένο Φεβρουάριο, οπότε και πραγματοποιήθηκε η (περίφημη) έξοδος στις αγορές με το νέο 7ετές ομόλογο, τα ελληνικά ομόλογα έχουν πάρει την ανιούσα.

Η έκδοση του 7ετούς αποδείχθηκε πλήρως αποτυχημένη. Αμέσως μετά πήρε την ανιούσα το 10ετές, που στα τέλη Ιανουαρίου η απόδοσή του βρισκόταν στο 3,7%.

Στις 18 Μαΐου η απόδοση του 10ετούς ομολόγου βρισκόταν στο 4,48% από 4,04% που ήταν η μέση απόδοση του τίτλου τον Απρίλιο. Και η απόδοση του 5ετούς βρισκόταν στο 3,55% και του (περίφημου) επταετούς στο 4,06% από 3,67%. Υπενθυμίζεται ότι οι τιμές των ομολόγων πήραν την ανιούσα μετά τις αρχές Φεβρουαρίου, οπότε και είχε πραγματοποιηθεί η έξοδος στις αγορές με την έκδοση του νέους 7ετούς ομολόγου. Είναι ενδεικτικό ότι πριν από την έκδοση αυτή, περί τα τέλη Ιανουαρίου, η απόδοση του 10ετους ομλόγου κυμαίνονταν στο 3,7%.

Στις 16 Μαΐου, το 10ετές βρισκόταν στο 4,4%. Ανέβηκε μόλις η κυβέρνηση, μέσω διαρροής στο Ρόιτερ’ς, προανήγγειλε δύο νέες εκδόσεις ομολόγων, εκ των οποίων μάλιστα το νέο 10ετές. Και οι αγορές αντέδρασαν με το ομόλογο να παίρνει την ανηφόρα.

Όπως είχε πει ο εκπρόσωπος της ΕΚΤ στην Αθήνα, Φραντσέσκο Ντρούντι, η έκδοση του 7ετούς ομολόγου, τον Φεβρουάριο, «μπορεί να συνέβαλε στην επιτάχυνση της ανοδικής τάσης των αποδόσεων σε μια αδύναμη αγορά».

Το μήνυμα ήταν σαφές: Πού πάτε ξυπόλητοι στα αγκάθια; Όταν μάλιστα το διεθνές περιβάλλον είναι αρνητικό, στην Ιταλία γίνεται μύλος και το 10ετές αμερικανικό ομόλογο βρίσκεται στο 3%;

Η κατάσταση είναι εύθραυστη, καθώς στις 27 Απριλίου, μετά τη σύνοδο της Σόφιας, το 10ετές υποχώρησε στο 3,9% – αλλά όπως είδαμε αμέσως πήρε ξανά την ανιούσα. Και στις 5 Απριλίου είχε βρεθεί στο 3,980%.

Ναι, αλλά στις 23 Μαρτίου διαμορφώθηκε στο 4,429%, ενώ στις 15 Μαρτίου το 5ετές έφθασε στο 3,6% και μια μέρα νωρίτερα το 10ετές βρισκόταν στο 4,14%. Την τελευταία εβδομάδα του Φεβρουαρίου και την πρώτη του Μαρτίου, το 10ετές κυμαινόταν μεταξύ 4,3% και 4,4% και το 5ετές μεταξύ 3,6% και 3,7%. Στις 20 Φεβρουαρίου, το 10ετές βρισκόταν στο 4,37% και το 5ετές στο 3,57%. Και μάλιστα παρά την αναβάθμιση από τον οίκο Fitch. Στις 15 Φεβρουαρίου οι ειδικοί μιλούσαν για «τρενάκι τρόμου». Εκείνη τη μέρα, το 10ετές εκτινάχθηκε στο 4,5%, μετά έπεσε στο 4,169%, μετά εκτινάχθηκε ξανά στο 4,464% και τελικά έκλεισε στο 4,444%. Την ίδια ώρα, το (περίφημο) 7ετές, που είχε διατεθεί με3,5%, είχε εκτιναχθεί στο 4,19%. Δηλαδή… βούλιαξε το πολυδιαφημισμένο!

Άλλωστε, το 10ετές είχε ξεφύγει πάνω από 4% ήδη από τις 9 Φεβρουαρίου. Δηλαδή από την επομένη της έκδοσης του 7ετους, για το οποίο ο κ. Τσακαλώτος είχε κομπάσει, λέγοντας πως «αποδείξαμε σήμερα που βγήκαμε στις αγορές ότι όχι μόνον μπορούμε να αντλήσουμε νέα χρήματα, αλλά μπορούμε να το κάνουμε και κάτω από συνθήκες που δεν είναι ιδανικές».

Με λίγα λόγια, αυτοί που κατηγορούν τους πολιτικούς τους αντιπάλους για «ραγιαδισμό», είναι ακριβώς αυτοί που θέλουν να ρίξουν την αρένα να την κατασπαράξουν τα λιοντάρια – μόνο και μόνο για να μην παραδεχθούν ότι ήταν σωστή η άποψη περί προληπτικής πιστωτικής γραμμής προστασίας.

Και για τον λόγο αυτό, για να μην παραδεχθούν τις καταστροφικές επιλογές τους, πηγαινοέρχονται μεταξύ ραγιαδισμού αλά Ίλιντεν και ραγιαδισμού των αγορων.

ΠΗΓΗ: ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΖΩΝΗ

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.