Τέμπη: Τα συλλαλητήρια και οι δημοσκοπήσεις 

Γράφει ο Κωνσταντίνος Μανίκας, σύμβουλος επιχειρήσεων – συγγραφέας

Δύο χρόνια μετά το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών και η ελληνική κοινωνία περιμένει ακόμη με αγωνία, οργή και περισυλλογή, οριστικές απαντήσεις σε μια σειρά από αναπάντητα ερωτήματα και θολά σημεία, ελπίζοντας τα πορίσματα που θα κατατεθούν το αμέσως επόμενο διάστημα να ξεδιαλύνουν το τοπίο και να μην ανοίξουν έναν νέο κύκλο αμφισβητήσεων, αμφιβολιών και εσωστρέφειας.

Στο προηγούμενο άρθρο μου για το ζήτημα “Δικαιοσύνη ή θέαμα για τα Τέμπη;” προσπάθησα να αναδείξω την εύθραυστη ισορροπία που πρέπει να διατηρείται ανάμεσα στην απαίτηση για πλήρη διαφάνεια και την αμφισβήτηση της δικαιοσύνης, όταν μάλιστα δεν συνοδεύεται από ουσιαστικές αντιπροτάσεις θεσμικών βελτιώσεων στη λειτουργία της και πίεση για άμεση αναβάθμιση των σιδηροδρόμων στην Ελλάδα. Το θέαμα, το θεαθήναι γύρω από ένα τόσο σοβαρό θέμα δεν εξυπηρετεί κανέναν και δεν τιμά κανενός τη μνήμη, πέρα από όσους προσβλέπουν σε πρόσκαιρα κομματικά οφέλη.

Η πλειοψηφία όσων αντιδρούν και δυσανσχετούν με τις εξελίξεις αυτών των δύο ετών, δεν έχουν καμία σχέση με τις ρητορικές υπερβολές περί κυβερνητικής ανατροπής (ουδείς ξέρει με πιο άλλο τρόπο πέρα των δημοκρατικών διαδικασιών), ούτε αναζητούν εκπλήρωση ευφάνταστων σεναρίων για προσωπικούς ή άλλους σκοπούς. Οι σκέψεις τους ταυτίζονται με όσα περίπου αποτυπώνονται και στο πρώτο πόρισμα που δόθηκε στη δημοσιότητα.

Το σχεδόν 80% των συμπολιτών μας που βλέπουν ανεξιχνίαστες σκιές στην υπόθεση, κι ανάμεσα σε αυτούς σχεδόν και οι μισοί ψηφοφόροι της ΝΔ, δεν είναι “ψεκασμένοι”, ούτε επαγγελματίες επαναστάτες, ούτε βλέπουν τα συλλαλητήρια ως εφαλτήρια άσκοπων αναταραχών. Δεν επιδιώκουν έκτροπα και θεσμικά ατοπήματα. Νοιάζονται για τη βελτίωση των συγκοινωνιών και προσδοκούν δικαιοσύνη για να διασφαλίσει την εμπιστοσύνη τους στους πυλώνες του δημοκρατικού μας συστήματος.

Γι’ αυτό και η μηδενιστική επιθετικότητα κάποιων κυβερνητικών στελεχών δεν βοηθά ούτε καν την ίδια την κυβέρνηση. Η αναδιάταξη στον χώρο της Κεντροαριστεράς δεν θα έπρεπε να τους απασχολεί (ίσα ίσα που όλο αυτό κονταίνει ξανά το ΠΑΣΟΚ που πίστεψε ότι από το πουθενά θα μπορούσε εν μια νυκτί να μετατραπεί σε αξιόπιστη κυβερνητική επιλογή). Ούτε θα έπρεπε να τη νοιάζει αν κάποιοι εκμεταλλεύονται τη στιγμή για να αυξήσουν πρόσκαιρα τα ποσοστά τους. Δημοσκοπικά όσοι κινούνται προς τα οποιαδήποτε “άκρα” ή δεν υπήρξαν ποτέ ψηφοφόροι της ΝΔ ή έχουν ευρύτερους λόγους που τους έχουν ήδη απομακρύνει ανεξάρτητα από το συγκεκριμένο ζήτημα.

Οι μισοί της ψηφοφόροι όμως που στέκουν με υγιές ενδιαφέρον απέναντι στα τεκταινόμενα ψάχνουν για τα επιχειρήματα που θα καταπραΰνουν τις υποψίες τους.

Υποψίες σχετικά με τη σύγκρουση των αμαξοστοιχιών και τις ουσιαστικές πολιτικές ευθύνες (όχι αυτές που αναλαμβάνονται με την παροδική απομάκρυνση ενός υπουργού που επανέρχεται αναβαπτισμένος στην κολυμπήθρα της ρουσφέτι λογικής εκλογικής πελατείας του) για την τοποθέτηση του σταθμάρχη, την ελλιπή εποπτεία του, τη μη λειτουργία του ηλεκτρονικού συστήματος που δύο χρόνια μετά ακόμη παραμένει ανενεργό στην ολότητά του (λειτουργεί κατά 80% δήλωσε σήμερα ο αρμόδιος υπουργός), και τη διαχρονική πολιτική αναβλητικότητα όσον αφορά την αναβάθμιση των σιδηροδρόμων και την έγκαιρη εκτέλεση των απαραίτητων συμβάσεων.

Υποψίες σχετικά με το πώς εξηγείται τελικά η έκρηξη, αν και τι πρόσθετα εύφλεκτα υλικά υπήρχαν στην εμπορική αμαξοστοιχία, πώς και γιατί χρειάστηκαν δύο χρόνια για να εμφανιστεί οπτικό υλικό χαμένο στον… κάδο ανακύκλωσης ενός υπολογιστή!

Υποψίες σχετικά με την ταχύτητα με την οποία προχώρησε το μπάζωμα της περιοχής, αν όντως υπήρχαν εναλλακτικές τεχνικές που δεν θα απαιτούσαν τόσο δραστικές κινήσεις και ποιοι το αποφάσισαν και για ποιους λόγους, χωρίς φειδώ και περίσκεψη.