Ένα ποτήρι ρακή

Από τον Πρόδρομο Παπαηλιόπουλο

Ρακί ή Ρακή ονομάζεται ένα διάφανο δυνατό οινοπνευματώδες ποτό. Στον Ελλαδικό χώρο καταναλώνεται ευρέως στην Κρήτη και στις Κυκλάδες αλλά είναι πιο δημοφιλές στα υπόλοιπα Βαλκάνια και στην Τουρκία.

Ο φίλος μου ο Γιάννης, από την Κρήτη, έχει χρόνια την κάβα ποτών του στην Κυψέλη. Δουλεύει, χρόνια τώρα ακόμη και Σάββατα και Κυριακές για να τα φέρει βόλτα. Μικρή η επιχείρηση μα πολλά και τα βάσανα του. Αν δούλευαν όλοι οι Έλληνες με το μεράκι και την αγάπη που έχει αυτός στη δουλειά, η Ελλάδα θα ήταν Παράδεισος…

Πάντα έφερνε στο μαγαζί και Κρητικά προϊόντα, γιατί όπως λέει και ο λαός «εάν δεν παινέσεις το σπίτι σου θα πέσει να σε πλακώσει». Μια μέρα λοιπόν είπα να δοκιμάσω τη ρακή του. Ειδικός στα ποτά δεν είμαι αλλά το απόσταγμα ήταν θεσπέσιο! Άρχισα να παίρνω ρακή για το σπίτι αλλά και για δώρο σε φίλους. Όπου κι αν πήγα ρακή έμειναν ενθουσιασμένοι. Φυσικά το ποτό ερχόταν χύμα από την Κρήτη και ήρθε η στιγμή που έπρεπε να μπουν «κανόνες».

Η πολιτεία αποφάσισε να μην πωλείται χύμα ούτε το κρασί ούτε η ρακή και το ούζο, οπότε και ο παραγωγός που δεν εκδίδει τιμολόγιο σταμάτησε να προμηθεύει τον φίλο μου με ρακή, μέχρι να δει τι θα κάνει. Χαμένοι λοιπόν κι εμείς χωρίς τη ρακή του παραγωγού, χαμένος κι ο ίδιος, χαμένος κι ο φίλος μου με την επιχείρηση του.

Σκέφτομαι και το έχω ξαναγράψει – στην ποιοτική εφημερίδα μας – τι πωλήσεις θα μπορούσε να κάνει ως εθνικό προϊόν αυτή η ρακή στο εξωτερικό με ένα καλό τυποποιημένο μπουκάλι. Το ίδιο σκέφτομαι για τόσους χιλιάδες μικρούς παραγωγούς που υπάρχουν σε όλη τη χώρα και πού βολοδέρνουν μεταξύ νόμων, γραφειοκρατίας, αδιαφορίας, ή ακόμη και δικής τους τεμπελιάς στο να τολμήσουν να κάνουν το επόμενο βήμα.

Υπάρχουν παραδείγματα Ελλήνων που διαπρέπουν στο εξωτερικό ωστόσο οι περιπτώσεις είναι λίγες μπροστά στον πλούτο που μας δίνει απλόχερα η ελληνική γη. Φυσικά σε όλα αυτά βάζει τη «σφραγίδα» της η υπερφορολόγηση των μνημονιακών  χρόνων τύπου 29%(+προκαταβολή φόρου επόμενου ετους+ ασφαλιστικές εισφορες+ φόρο επιτηδεύματος) που κάνει συνέταιρο στον κάθε επιχειρηματία το κράτος και αποτελεί σίγουρα τροχοπέδη για έναν νέο επιχειρηματία.

Για την ιστορία πάντως ρακή, καλή από τον παραγωγό του φίλου μου Γιάννη, θα ξαναπιούμε μόνο εάν ο ίδιος τολμήσει να προχωρήσει στη δημιουργία εταιρίας, αλλιώς θα την απολαμβάνει μόνο ό ίδιος με τους φίλους του στην Κρήτη.

ΠΗΓΗ: «BOULEVARD FREE PRESSE»