Το δημογραφικό πρόβλημα σήμερα και στην αρχαία Ελλάδα…

Γράφει ο Αθανάσιος Δέμος

Είναι γνωστό, ότι ένας λαός για να μπορέσει να επιβιώσει και να έχει συνέχεια στη διαδρομή της ιστορίας, πρέπει να έχει λύσει το δημογραφικό του πρόβλημα.

Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να ακολουθήσει μία πολιτική η οποία θα ευνοήσει την πολύτεκνη οικογένεια και τα νέα ζευγάρια, τα οποία θα μπορούσαν να συνεισφέρουν στη δημιουργία απογόνων, εξασφαλίζοντας με αυτόν τον τρόπο τη διαιώνιση του λαού στην διαδρομή της ιστορίας. Αλλιώς, η υπογεννητικότητα δημιουργεί αυτομάτως ένα πολύ μεγάλο εθνικό πρόβλημα, το επονομαζόμενο δημογραφικό! Δυστυχώς, η χώρα μας είναι μία από τις

πρώτες χώρες που αντιμετωπίζουν αυτό το πρόβλημα… Στην απογραφή 2021 ο πληθυσμός της Ελλάδας βρέθηκε μειωμένος κατά 58.573! Αυξάνονται οι θάνατοι και παγώνουν οι γεννήσεις… Ισχυρό κράτος είναι αυτό, το οποίο έχει πληθυσμό ικανό να το υπερασπιστεί σε περίπτωση κινδύνου, αλλά και ικανό να συνεισφέρει αξιοποιήσιμο εργατικό δυναμικό όλων των βαθμίδων στην οικονομική ανάπτυξη μιας χώρας.

Για να γίνει αυτό πρέπει στους ιθύνοντες να υπάρχει εθνικό όραμα! Η οικογένεια είναι το κύτταρο του έθνους και πρέπει οπωσδήποτε να προστατευθεί. Μέσα στην οικογένεια, η προστασία του πατέρα και η στοργή της μητέρας, δίνουν στα παιδιά την ασφάλεια, την θαλπωρή αλλά και τη δύναμη να αποκτήσουν θάρρος και ανοιχτό ορίζοντα για το μέλλον και τη ζωή. Η νέα οικογένεια πρέπει να επιδοτείται να δίνεται εργασία, να έχει σπίτι και επιδόματα για κάθε παιδί.

Στις ημέρες μας παρουσιάστηκε και το θλιβερό φαινόμενο της βίαιης συμπεριφοράς των μαθητών όχι μόνον έξω από τα σχολεία, αλλά μέσα στα σχολεία. Δημιουργούν ομάδες συμμοριών και επιτίθεται κατά συμμαθητών τους, τους χτυπούν ανελέητα και τους ληστεύουν. Φυσικά, όπως είναι και γνωστό: Όταν φύγει από τη ζωή ο Θεός τα πάντα επιτρέπονται… το σχολείο και η οικογένεια έπαψαν να είναι τα θερμοκήπια στο θέμα αυτό, που θέρμαιναν τις ψυχές των παιδιών προς αυτή την κατεύθυνση…

Συνεχίζοντας την πρακτική πλευρά του θέματος πρέπει να τονίσουμε, ότι οι νέοι δύσκολα βρίσκουν δουλειά σήμερα. Έτσι αναγκάζονται να φύγουν, να μεταναστεύσουν στο εξωτερικό. Και το ακόμη λυπηρό είναι, όταν φεύγουν πτυχιούχοι του πανεπιστημίου, οι οποίοι θα πρόσφεραν πολλά στην Ελλάδα. Συγχρόνως η χώρα μας χάνει χιλιάδες νέους ανθρώπους. Άλλος ένας τρόπος μειώσεως του πληθυσμού. Όταν, όμως, ένα κράτος διώχνει τους νέους, διότι δεν τους δίνει εργασία, αδειάζει τη χώρα από το ενεργό έμψυχο δυναμικό, το διοχετεύει αλλού και γεμίζει το κενό που δημιουργείται με λαθρομετανάστες, οι οποίοι, όμως, αλλοιώνουν τον εθνικό ιστό!.. Η αντίδραση με όλα αυτά είναι σαν αλυσίδα. Χωρίς παιδιά μια χώρα γερνάει. Οι γέροι και οι συνταξιούχοι είναι περισσότεροι από τους νέους εργαζόμενους και παραγωγικούς πολίτες! Το κράτος δεν έχει νέους εργαζόμενους που να πληρώνουν εισφορές. Στα ταμεία μειώνονται τα αποθεματικά. Το κράτος συρρικνώνεται, χάνεται, σβήνει! Αν τονίσουμε δε, την δυναμική κρατών μουσουλμανικών, στα οποία υπάρχει αυξητική τάση των γεννήσεων, τότε τα πράγματα χειροτερεύουν!

Ο πρώην πρόεδρος της Τουρκίας, Τουργκούτ Οζάλ, είχε προβλέψει πως η Τουρκία θα κατακτήσει την Ελλάδα με την πολιτική της μειώσεως του ελληνικού πληθυσμού και της παράλληλης αύξησης  του τουρκικού. Και ενώ ακούγονταν αυτά, στην Ελλάδα το πρόβλημα παρουσιαζόταν ως ανύπαρκτο. Μάλιστα, όταν ο αείμνηστος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Χριστόδουλος θέλησε να ενισχύσει οικονομικά τις πολύτεκνες ορθόδοξες οικογένειες της Θράκης, η θολοκουλτούρα διαμαρτυρήθηκε, διότι η Εκκλησία ενίσχυε μόνον τους ορθοδόξους και όχι τους Μουσουλμάνους… Αν ήταν τόσο ευαίσθητοι σ’ αυτό τον τομέα, να τους επιδοτούσαν αυτοί…

Μόλις λίγες δεκαετίες πριν από σήμερα, η πολύτεκνη οικογένεια αποτελούσε το κύτταρο της ανάπτυξης της Ελλάδας. Και παρ’ όλη τη φτώχεια και την ανέχεια η Ελλάδα αυξάνονταν. Τα δημοτικά σχολεία των χωριών ήταν γεμάτα από μικρά παιδιά. Στις οικογένειες τα μεγαλύτερα παιδιά βοηθούσαν στο μεγάλωμα των μικρότερων και αυτό δημιουργούσε ένα δεσμό της οικογένειας! Τα μικρότερα φορούσαν τα ρούχα των μεγαλύτερων κλπ. Από αυτά καταλαβαίνουμε ότι μια οικογένεια μπορεί να μεγαλώσει ακόμη και με δυσκολίες, αρκεί να θέλει να αποκτήσει παιδιά και να μη επιδιώκει την καλοπέραση. Ακριβώς, αυτή η καλοπέραση είναι το μεγάλο εμπόδιο! Τα σημερινά παιδιά αποκλείεται να υπομένουν τις στερήσεις που είδαμε πιο πάνω. Θέλουν το κινητό τους. Την παρακολούθηση του ποδοσφαιρικού αγώνα. Το μηχανάκι τους κλπ., κλπ.

Σήμερα έχουμε και το πρωτοφανές: Ομάδες μαθητών συγκρούονται με μαχαιρώματα, που καταλήγουν στα νοσοκομεία. Τα μεγαλύτερα αρπάζουν τα κινητά και το χαρτζιλίκι των μικρών. Αυτά είναι επικίνδυνα σημεία των καιρών!..

Δημογραφικό πρόβλημα αντιμετώπισαν πολλές φορές οι πρόγονοί μας στο παρελθόν. Κυρίως σε περιόδους παρακμής, όπως σήμερα, αλλά και μετά από πολέμους, στους οποίους εχάνονταν η παραγωγική ηλικία μιας πόλης – κράτους. Τι έλεγαν, όμως, οι αρχαίοι μας πρόγονοι γι’ αυτό το σοβαρό θέμα; Πώς το αντιμετώπιζαν; Πού καταλόγιζαν ευθύνες και πού εστίαζαν το πρόβλημα;

Πληροφορίες μας δίνει ο ιστορικός Πολύβιος στο «Ιστοριών 36,17». Ο Πολύβιος είναι ένας από τους διαπρεπέστερους ιστορικούς της αρχαίας Ελλάδας. Γεννήθηκε στη Μεγαλόπολη Αρκαδίας το 201 π.Χ. και πέθανε το 120 π.Χ. Διηγείται (σε μετάφραση) ότι «Όσων πραγμάτων, όμως είναι δυνατό να βρούμε την αιτία από την οποία και εξ αιτίας της οποίας έγινε ό,τι έγινε, αυτά μου φαίνεται ότι δεν πρέπει να τα αποδίδουμε στους Θεούς. Εννοώ περιπτώσεις σαν και τις ακόλουθες. Στους καιρούς μας δημιουργήθηκε σε όλη την Ελλάδα μείωση των γεννήσεων και γενικά δημογραφικό πρόβλημα εξαιτίας του οποίου οι πόλεις ερήμωσαν και παρουσιάστηκε έλλειψη αγαθών, μολονότι δεν υπήρχαν ούτε μακροχρόνιοι πόλεμοι ούτε επιδημίες. Αν λοιπόν κάποιος μας είχε συμβουλέψει να στείλουμε και να ρωτήσουμε τους Θεούς για το θέμα αυτό, δηλαδή, τι να λέμε ή τι να κάνουμε, ώστε να γίνουμε περισσότεροι και να προκόψουν οι πόλεις μας, δεν θα φαινόταν άραγε ότι ματαιοπονεί, αφού η αιτία ήταν ολοφάνερη και η λύση ήταν στα χέρια μας;

Διότι, καθώς οι άνθρωποι έχουν στραφεί, στην αλαζονεία και στην φιλαργυρία και ακόμη στην τεμπελιά, δεν θέλουν ούτε να παντρεύονται ούτε, αν παντρευτούν, να ανατρέφουν τα παιδιά που αποκτούν, αλλά με δυσκολία οι περισσότεροι αναθρέφουν ένα ή δύο, για να τα αφήσουν πλούσια και να τα μεγαλώσουν χωρίς να το αντιληφθούμε.

Διότι, όταν τα παιδιά είναι ένα ή δύο και από αυτά το ένα το παίρνει ο πόλεμος και το άλλο μία αρρώστια, είναι φανερό ότι τα σπίτια αναπόφευκτα ερημώνουν και όπως συμβαίνει και με τα σμήνη των μελισσών, κατά τον ίδιο τρόπο λίγο – λίγο φτωχαίνουν οι πόλεις και εξασθενίζουν. Σχετικά με αυτά δεν είναι ανάγκη να ζητάμε από τους Θεούς να μάθουμε πώς θα απαλλαγούμε από μια τέτοια ζημιά διότι και ο πρώτος τυχών θα πει ότι οι ίδιοι προπάντων με τις δικές μας δυνάμεις θα θεραπεύσουμε το κακό, αλλάζοντας τις επιδιώξεις μας, διαφορετικά, θεσπίζοντας νόμους, που θα ορίζουν να διατρέφονται παιδιά που γεννιούνται. Γι’ αυτά δεν χρειάζονται ούτε μάντεις ούτε θαύματα».

Όπως είδαμε, ο Πολύβιος μας δίνει πληροφορίες που δεν διαφέρουν και πολύ από τα σημερινά δεδομένα και μάλιστα π.Χ

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.