Τα παλιά χρόνια, η άγνοια θεωρείτο ελάττωμα. Τώρα….
Στη χώρα των Μπρίληδων…
Γράφει ο Σωτήρης Χήνος
Ο Μπρίλης ήταν ένας καλοκάγαθος επαρχιώτης, μειωμένης πνευματικής ικανότητας, που έκανε δουλειές του ποδαριού σε ένα καφενεδάκι στους Αγ. Θεοδώρους. Μη υπαρκτό πρόσωπο, χαρακτήρας του θεατρικού έργου «Η Ρένα εξώκειλε», του διδύμου Σακελλάριος – Γιαννακόπουλος, που ενσάρκωσε εξαιρετικά ο Γκιωνάκης στην κινηματογραφική μεταφορά ως «Τα κίτρινα γάντια».
Όταν ο παθολογικά ζηλιάρης σύζυγος (Ορέστης Καλιγαρίδης), βλέπει στο καφενεδάκι κάδρα αγωνιστών της επανάστασης, ρωτάει τον Μπρίλη αν ο εικονιζόμενος ήταν ο Παλαιών Πατρών Γερμανός. «Όχι…», απαντάει ο Μπρίλης, «…Έλληνας είναι…»…
Αστεία ατάκα, από το στόμα ενός Μπρίλη, με στόχο να γελάσει το κοινό. Έχω την αίσθηση ότι μεγάλο μέρος του σημερινού νεανικού κοινού, δεν θα γέλαγε με την ατάκα. Όχι γιατί άλλαξαν τα αισθητικά κωμικά πρότυπα. Απλά, γιατί δεν θα έβρισκε που είναι το αστείο. Εκτός και αν γέλαγε γιατί ο Μπρίλης θεωρούσε Έλληνα έναν Γερμανό…
Μόνο Μπρίληδες δεν ήξεραν τον Γερμανό εκείνη την εποχή; Προφανώς και όχι. Οι δυσκολίες της εποχής οδηγούσαν πολλά παιδιά (κυρίως της επαρχίας) γρήγορα εκτός εκπαίδευσης. Χρειάζονταν χέρια για τη γη. Ο νεαρός όμως που δεν ήξερε τον Γερμανό και θεωρούσε ότι είναι από τη Βεστφαλία Ρηνανία στο πρόσφατο τηλεπαιχνίδι, προφανώς δεν φταίει ότι όργωνε χωράφια. Σίγουρα είναι απόφοιτος Λυκείου και ποντάρω και σοβαρό ποσό ότι είναι επίσης απόφοιτος, ή φοιτητής, πρώην ΤΕΙ, νυν Γιαβρόγλειου ΑΕΙ. Αν δεν είναι, θα φταίει ο Ηρώδης Κεραμέως, που τον έσφαξε και δεν του επέτρεψε να γίνει διαπρεπής επιστήμων…
Η Μαρία Ευθυμίου πρόσφατα είπε πως οι σημερινοί απόφοιτοι Λυκείου (ή και ΑΕΙ δεν θυμάμαι), γνωρίζουν λιγότερα από τον απόφοιτο δημοτικού του ‘50. Και έχει απόλυτο δίκιο. Και δεν χρειάζεται ένα τηλεπαιχνίδι για μας το αποδείξει, όλοι σχεδόν έχουμε συνεχείς ευκαιρίες να κάνουμε τις διαπιστώσεις μας…
Και ουδείς νοιάζεται. Και προφανώς δεν ζητάμε να μας αναλύσουν τους χαρακτήρες του Άλμπι από το «Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ». Ότι δεν είναι ο Παλαιών Πατρών από την Καλσρούη ζητάμε…
Ένα εκπαιδευτικό σύστημα της ελάχιστης προσπάθειας, της ανύπαρκτης αξιολόγησης, του περάστε κόσμε, που όλοι βγαίνουν όπως μπήκαν. Μπενάκης Βγενάκης.
Και το χειρότερο είναι άλλο. Τα παλιά χρόνια, η άγνοια θεωρείτο ελάττωμα και από όσους δεν είχαν την ευκαιρία της γνώσης. Το «άνθρωπος αγράμματος, ξύλο απελέκητο», δεν το βγάλανε διοπτροφόροι διανοούμενοι, αλλά η αγνή λαϊκή σοφία…Ο απαίδευτος προσπαθούσε να κρύψει την άγνοια από ντροπή και πάσχιζε το παιδί να μάθει γράμματα…
Σήμερα η άγνοια δεν κρύβεται. Επιδεικνύεται ως κάτι το φυσιολογικό. Το trendy. Για να μην θεωρείσαι φυτό. Ή boomer, ή ό,τι άλλο δαιμονοποιεί τη γνώση και κάνει της μόδας την αμορφωσιά. Ποιος είναι ο Καβάφης;;; who cares bro…
Και έτσι βήμα βήμα, πόντο πόντο, αδιαφορία αδιαφορία, έγινε ο Μπίλης trendy…
Και μεις μια χώρα Μπρίληδων…
Λεμονάδα από λεμόνι; Όχι, από μούσμουλα…
