Σενάριο μακροημέρευσης…
Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα*
Ο πρωθυπουργός έχει ταλέντο σε δυο πράγματα.
Μέρος πρώτο: Να επιλέγει θέματα που έχουν δήθεν σοβαρές προοπτικές επίλυσης. Είτε θέματα εσωτερικής πολιτικής πχ. Μνημόνια, εἰτε εξωτερικής πχ. Μακεδονικό. Αδιάφορο. Τα φέρνει στο προσκήνιο, επιδιώκοντας να προκαλέσει στην αντιπολίτευση “μεγάλη αναταραχή, θαυμάσια κατάσταση», προφανώς για τον ΣΥΡΙΖΑ.
Τα θέματα οφείλουν να… αποδεικνύουν ότι ο ίδιος καταναλώνει φαιά ουσία και χρόνο για τον χειρισμό τους, ως μπροστάρης στη μάχη. Πότε υπομένει επί 17ωρο τα βασανιστήρια της Μέρκελ και πότε βαδίζει δυο χιλιόμετρα στο χιόνι του Νταβός, κάτι σα νέο… έπος στα ελβετικά βουνά. Εξυπακούεται ότι βρίσκεται σε συνεχείς επαφές με επενδυτικούς παράγοντες και ξένους ηγέτες, ως ίσος προς ίσον. Αρχηγάρα στα συριζαϊκά φουσάτα…
Ταυτόχρονα, δίνει “τροφή» στα ΜΜΕ, ώστε η ατζέντα να ξεφεύγει από την φρικτή οικονομική καθημερινότητα, από τη νέα επέλαση του Τσαλακώτου κατά της ιδιωτικής περιουσίας, από τα προβλήματα ανασφάλειας του πολίτη, από την τραγική κατάσταση της περίθαλψης, από την τρελλαμένη Παιδεία του Γαβρόγλου, από την επαμφοτερίζουσα στάση Καμμένου.
Μέρος δεύτερο: Αφού ασκήσει κάθε μέσον για να κρατηθεί το επιλεγέν ζήτημα στην επικαιρότητα, δια μακρών, αφού δημιουργήσει στους πρόθυμους ηλίθιους την ελπίδα ότι ο πρωθυπουργός κάτι “μεγάλο» επιχειρεί, αφού επιχειρήσει, εις μάτην, να σύρει την αντιπολίτευση, απαξιώνοντας την, προβαίνει σε δυό ή τρεις διαγγελματικές εμφανίσεις “προς Ελληνίδες κι Ελληνες», στην γκαιμπελική ΕΡΤ, δήθεν προς ενημέρωση μας. Ξεκινά πάντα, χαμογελαστός, με την αισιοδοξία του για την αίσια έκβαση του εγχειρήματος. Συνεχίζει με τις αντιξόοτητες της διαπραγμάτευσης. Εντέλει, καταλήγει ότι ναι μεν αυτός αναμετρήθηκε με την Ιστορία, δίνοντας τον αγώνα τον καλό, αλλά κακές δυνάμεις -εσωτερικού και εξωτερικού- συσπειρώθηκαν, εξαναγκαζοντας τον να υποστείλει την παντιέρα ροζ. Όμως, επί του παρόντος. Θα ανασυντἀξει τις δυνάμεις, ώσπου vinceremos…Τουτέστιν, δουλεύει τους πάντες.
Οχι; Πώς όχι. Έτσι έκανε στην δήθεν διαπραγμάτευση με τους θεσμούς, όπου κατάφερε το ένα δισεκατομμὐριο μέτρων του Χαρδούβελη να το κάνει εκατό δισεκατομμύρια.
Ετσι έκανε στην αυγουστιάτικη υπερψήφιση του τρίτου μνημονίου εξασφαλίζοντας την άνευ όρων στήριξη της αντιπολίτευσης, βἀζοντας το μαχαίρι του grexit στο λαιμό της. Την επόμενη μέρα την έφτυσε προκηρύσσοντας εκλογές.
Έτσι έκανε στα ελληνοτουρκικά, όπου κατάφερε, μέσα στο προεδρικό μέγαρο, ο Ερντογάν να μας αναγγείλει την απαίτησή του της επαναδιαπραγμάτευσης της συνθήκης της Λωζάνης.
Και τώρα που “η καθαρή έξοδος» έχει καταβρωμίσει και δε μπορεί να την χώσει στο πλυντήριο της εξαπάτησης, τώρα που οι αγορές θα τον παίξουν ως μπαλάκι του πίγκ-πόγκ, τώρα που κατόρθωσε η Ελλάδα να μην ενδιαφέρει κανέναν, αποφάσισε να ανοίξει το Μακεδονικό.
Ηλπιζε όμως ότι θα το …έκλεινε. Πίστευε ότι οι πολίτες έχουν μπαϊλντίσει, μετά από 26 έτη, να βλέπουν το Νίμιτς, δήθεν ενδιάμεσο, και θα έλεγαν ας γίνουν τα πικρά γλυκά και η Μακεδονία ελληνική επαρχία. Χαλάλι στα Σκόπια να αποκτήσουν οντότητα κράτους, με εθνική ταυτότητα. Αλλά η ταυτότητα δεν περιέχει την ιστορική, πολιτική και πολιτιστική διαδρομή και δεν βρίσκεται σε άμεσο διάλογο με την γλώσσα; Ποια διαδρομή έχουν τα Σκόπια στην βαλκανικη χερσόνησο; Από τον 6ο αιώνα μΧ. Και ποια γλώσσα μιλούν τα Σκόπια; Την κατασκευασμένη σλαβομακεδονική. Βρέθηκε ΜΙΑ επιγραφή με αυτό το ιδίωμα, σε κάποια ανασκαφή, σε μακεδονικό χώρο; Και από τι συγκροτείται ο πληθυσμός τους; Από σλάβους- Βούλγαρους, Αλβανούς, Ρομά…
Πίστευε ο Αλέξης Τσίπρας ότι αυτή ήταν η ευκαιρία να εμφανιστεί ως νεοεθνάρχης επιλύων το Μακεδονικό, συναινούντος του ελληνικού λαού και της αντιπολίτευσης συγκατανεύουσας. Οπως έλεγε η σοφή μάνα μου “με το νου του κτίζει ανώγεια και κατώγια».
Τώρα, όμως που τα ποσοστά στις έρευνες της κοινής γνώμης αποτύπωσαν ότι το 80% των Ελλήνων απαιτεί “ΜΗΝ τολμήσετε“, θα έρθει η ώρα να μας ενημερώσει για το πόσο αδιάλακτοι είναι οι Σκοπιανοί, πόσο ανυποχὠρητοι στον αλυτρωτισμό τους και πάντως αυτός δεν μπορεί να συνομολογήσει συνθήκη, αφού αρνούνται την αλλαγή του Σύνταγματός τους, επιμένουν στον πρόγονό τους Μέγα Αλέξανδρο και τα γνωστά. Τώρα βρισκόμαστε στο πρώτο στάδιο, αυτό της χαμογελαστής αισιοδοξίας. Πάντως η κατάληξη θα είναι ότι θα συνεχίσει την διαπραγμάτευση, όταν ωριμάσει ο …Ζάεφ.
Δεν με πιστεύετε; Εδώ είμαστε κι εδώ θα είστε…
ΠΗΓΗ: ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ