Πανεπιστήμια για… άμπαλους;

Γράφει ο Κωνσταντίνος Μανίκας, Οικονομολόγος – Ψυχολόγος, Συγγραφέας

Ο τρόπος με τον οποίο κατορθώνουμε στην Ελλάδα να συντηρούμε στο δημόσιο διάλογο κάποιες ανούσιες και αφελείς συζητήσεις είναι μοναδικός. Ατέρμονες επαναλήψεις ξεπερασμένων ιδεολογικών αγκυλώσεων σε πλήρη αντιπαράθεση με την κοινωνική δυναμική και τα ζητούμενα της εποχής. 

Κάπως έτσι και τα ζητήματα που, ακόμη και σήμερα απασχολούν την Παιδεία, μοιάζουν κολλημένα στη βιομηχανική περίοδο και την ταξική, μαρξιστική αντίληψη για τον κόσμο. Μεγάλο μέρος του πολιτικού κόσμου και της ακαδημαϊκής κοινότητας έχει μείνει προσκολλημένο στα στερεότυπα και τις διαμάχες του παρελθόντος. Οι επιδράσεις του ψηφιακού αέρα των τελευταίων δεκαετιών, οι ριζικές αλλαγές στις εκπαιδευτικές και εργασιακές προτεραιότητες μοιάζουν να μην έχουν ακουμπήσει τη χώρα. 

Επιμένουμε να θεωρούμε ότι όλα εξαντλούνται στην προάσπιση ενός αόρατου δικαιώματος για το πανεπιστημιακό άσυλο που, πλέον, μόνο την ελεύθερη διακίνηση ιδεών δεν αφορά και κατάντησε ομπρέλα ανομίας.

Συνεχίζουμε να επιζητούμε τον περιορισμό της πρόσβασης όλων στη σχολή που πραγματικά επιθυμούν, μέσω της λειτουργίας ιδιωτικών Πανεπιστημίων κι εφόσον πληρούν βασικές προϋποθέσεις, μόνο και μόνο για να διατηρούμε τη στρέβλωση της τριτοβάθμιας γεωγραφικής πανσπερμίας και την ψευδαίσθηση της προστασίας κάποιων ακαδημαϊκών και επαγγελματικών δικαιωμάτων που έτσι κι αλλιώς κρίνονται από την ίδια την αγορά.

Καταλήγουμε έτσι να χρηματοδοτεί σχολές με σχεδόν απροσδιόριστο αντικείμενο και ανύπαρκτες επαγγελματικές προοπτικές. Πουλάμε ψεύτικα προσωρινά όνειρα σε νέους ανθρώπους αντί να τους ενημερώνουμε υπεύθυνα για τις εναλλακτικές τους επιλογές. Επιδοτούμε έμμεσα τον δρόμο προς την ανεργία, αντί να αξιοποιήσουμε αλλιώς κάποιους πόρους ώστε να ενισχύσουμε την απόκτηση σύγχρονων δεξιοτήτων.

Όσο εμείς παραμένουμε δέσμιοι του στρουθοκαμηλισμού μας, άλλες χώρες εκμεταλλεύονται τις ευκαιρίες που δημιουργούνται και αποκτούν ανταγωνιστικό πλεονέκτημα, προσφέροντας ελκυστικό εκπαιδευτικό “προϊόν”. Ευέλικτα προγράμματα σπουδών σε διάφορες γλώσσες προσεγγίζοντας ένα κοινό που επιθυμεί να συνδυάσει την μόρφωση με την διαμονή στις συνθήκες του εξαιρετικού μεσογειακού κλίματος.

Ειδικά η Κύπρος επένδυσε στοχευμένα στον χώρο. Ιδρύθηκαν αρκετά νέα Πανεπιστήμια, προβλήθηκαν με επιτυχημένο τρόπο στην Ελλάδα, τη Μέση Ανατολή και όχι μόνο και κατόρθωσε μέσα σε λίγα χρόνια να καθιερωθεί στη συνείδηση των φοιτητών ως ένα πολύ ενδιαφέρον πακέτο υπηρεσιών. Σε μια δύσκολη οικονομική συγκυρία για την Μεγαλόνησο, ο τριτοβάθμιος εκπαιδευτικός τομέας πρόσθεσε ετησίως άλλα 5 δις ευρώ στο ΑΕΠ της, με δυνατότητες να αυξηθεί σύντομα περαιτέρω.

Το ίδιο διάστημα και με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, εμείς περνάγαμε από τη φάση της κατάργησης των ξενόγλωσσων τμημάτων και της δαιμονοποίησης της ιδιωτικής πρωτοβουλίας. Sleep well…

2 σκέψεις σχετικά με το “Πανεπιστήμια για… άμπαλους;

  • 29/08/2019, 19:15
    Permalink

    Συγχαρητήρια .!!!!!!!!! κ. Κ.Μανίκα. Συμφωνώ απολύτως.!

    Σχολιάστε
    • 29/08/2019, 22:11
      Permalink

      Σας ευχαριστώ πολύ για τα καλά σας λόγια.

      Σχολιάστε

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.