Το ΟΧΙ που έγινε ΝΑΙ

Γράφει ο Δημήτρης Τζελέπης, Φοιτητής Γλώσσας Φιλολογίας και πολιτισμού παρευξείνιων χωρών

5 Ιουλίου 2015 η ημέρα που οι Έλληνες πολίτες κλήθηκαν να απαντήσουν σε ένα δημοψήφισμα που το ερώτημα ήταν διατυπωμένο με σαφήνεια. Η επιγραφή «Ω ξειν, αγγέλλειν Λακεδαιμονίοις ότι τήδε κείμεθα τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι» θα ήταν πιο εύκολη στην κατανόηση.

Όταν όμως έχεις στην διακυβέρνηση ανθρώπους που είναι τυχοδιώκτες, αμοραλιστές δεν περιμένεις τα καλύτερα αποτελέσματα. Ήταν τότε που όλοι έστηναν εικονικές δίκες για τους φονιάδες των μνημονίων. Αφίσες του Σόιμπλε να γράφουν «τόσα χρόνια σου πίνει το αίμα, πες του ΟΧΙ». Ήταν που δεν θέλαμε να υποταχθούμε στον νεοφιλελευθερισμό του κακού Σόιμπλε.

Τότε που ο κ. Τσίπρας στο πικρό εξάμηνο έψαχνε νέα λιμάνια, όπως δήλωσε στην Ρωσία στην συνάντησή του με τον Ρώσο πρόεδρο. Τότε που μιλούσε για ασφαλή λιμάνια, αλλά μόνο αυτός ήξερε τι εννοούσε. Είχε τον Λαφαζάνη να λέει να συνταχθούμε με την Ρωσία και να φύγουμε από την ΕΕ.

Τότε που το ΟΧΙ ήταν η περηφάνια των Ελλήνων και κανείς δεν μπορούσε να πάει κόντρα στην περήφανη ιστορία μας. Οι αντίπαλοι ήταν ταξικοί όπως μετέπειτα μάθαμε από τον κ. Κυρίτση και για αυτό τους μεταφέρουμε όλα τα βάρη.

Ξέραμε ότι μερικοί στον ΣΥΡΙΖΑ είναι αντιδυτικιστές και ήθελαν ένα λαό που τότε έμοιαζε και πίστευε ότι με το ΟΧΙ θα ξαναπάρει πίσω την χαμένη περηφάνια του, λέγοντάς του ότι υπάρχουν και άλλοι δρόμοι. Αντιδυτικισμός στην Ελλάδα αυτά τα χρόνια ουκ ολίγος, με φράσεις όπως «την είδαμε την δύση τι έκανε τόσα χρόνια και για αυτό είμαστε εδώ», «τι καλό μας έκανε το ευρώ».

Τότε που όλα αυτά και με την ψήφο στο ΟΧΙ σήμαινε λευτεριά και περηφάνια
Ένας ερωτευμένος λαός που ο έρωτας είναι συναίσθημα και το συναίσθημα έλεγε Τσίπρας εκείνο τον καιρό. Οι ουρές στα ΑΤΜ περιείχαν λευτεριά. Λαός στην ουρά σημαίνει λευτεριά.

Το αποτέλεσμα του ερωτευμένου λαού το είδαμε και στις επόμενες εκλογές. Τώρα όχι μόνο οι ερωτευμένοι, αλλά και οι απέναντι πληρώνουν όλα αυτά που ο ΣΥΡΙΖΑ στήριξε πάνω τους.
Λένε ότι θέλουν να βγάλουν την χώρα από την κρίση, λένε ότι δεν θα χωρίσουν τον λαό, αλλά δεν μιλάνε για τον διχασμό που επέβαλαν το 2015. Ευτυχώς εκείνο το καλοκαίρι δεν γίναμε από μία αστική δημοκρατία μία Σοβιετία.

Ο κ. Τσίπρας ήθελε να είναι και λίγο ροκ και ριζοσπάστης αλλά και λίγο σοσιαλδημοκράτης και ευρωπαϊστής. Όμως το κτήνος τον εκδικήθηκε.