Ο τοίχος του Βαρουφάκη
Γράφει ο Γιάννης Αγγελίδης
Η αποκάλυψη στην οποία προέβη ο Γιάνης (με ένα «ν») Βαρουφάκης ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝ.ΕΛ. σχεδίαζε την επιστροφή της Ελλάδας στη δραχμή το α’ εξάμηνο του 2015 επιβεβαίωσε αυτό που όλοι γνώριζαν. Οτι, δηλαδή, υπήρχε εξαρχής σχέδιο του Αλ. Τσίπρα για έξοδο της χώρας από το ευρώ, που, ωστόσο, ευτυχώς, ανατράπηκε με την περιβόητη κυβίστησή του αμέσως μετά το καταστροφικό δημοψήφισμα, που είχε οδηγήσει στο κλείσιμο των τραπεζών και την επιβολή «capital controls», με τις σκηνές από τις ουρές που σχηματίζονταν στα ΑΤΜs για 50 ευρώ να κάνουν τον γύρο του κόσμου δίνοντας την εικόνα μιας Ελλάδας υπό πτώχευση.
ΜΙΛΩΝΤΑΣ στο ραδιόφωνο του ΣΥΡΙΖΑ «Στο Κόκκινο», ο γενικός γραμματέας του ΜέΡΑ25 ανέφερε πως, πριν μπει στην κυβέρνηση, είχε συμφωνηθεί με τον Αλ. Τσίπρα, τον Γ. Δραγασάκη και τον Ν. Παππά πως ναι μεν θα προσπαθούσαν να βρουν αρχικά λύση για το χρέος εντός της ευρωζώνης, αλλά, αν έφταναν σε ρήξη, θα προχωρούσαν, αν χρειαζόταν, στη μετάβαση στη δραχμή.
ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ εντυπωσιακός ο κυνικός τρόπος με τον οποίο περιγράφει τα συνταρακτικά γεγονότα και τα παιχνίδια που παίχθηκαν εις βάρος της χώρας εκείνη την περίοδο, η οποία παραμένει ακόμα σκοτεινή, παρά τις αποσπασματικές αποκαλύψεις που έρχονται στο φως: «Ο λόγος που μπήκαμε στην κυβέρνηση και που εγώ δέχτηκα να συμμετάσχω στην κυβέρνηση του 2015 ήταν ότι γνωρίζαμε πάρα πολύ καλά ότι θα χτυπήσουμε τοίχο. Δεν είναι ότι χτυπήσαμε τοίχο και δεν το ξέραμε. Το ερώτημα είναι: Οταν χτυπάς τον τοίχο, τι κάνεις; Πας πίσω ή βρίσκεις τρόπο ή για να τον τρυπήσεις ή για να τον παρακάμψεις; Και για να μη μιλάμε τώρα γενικόλογα. Ο μόνος λόγος που μπήκα τότε στην κυβέρνηση είναι επειδή είχαμε συμφωνήσει με τον Αλέξη Τσίπρα και άλλους δύο, τον Γιάννη Δραγασάκη και τον Νίκο Παππά, για να είμαστε ξεκάθαροι, τι θα κάνουμε όταν θα χτυπήσουμε τοίχο. Κι εγώ είχα πει: Θέλετε να έρθω; Θα κάνουμε το εξής:
ΠΡΩΤΟΝ, θα κουρέψουμε τα ομόλογα της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, αυτό δεν θα επιτρέψει μετά στον Ντράγκι να αγοράσει ομόλογα ιταλικά, άρα θα καταρρεύσει η Ιταλία. Μεγάλο πυρηνικό όπλο ήταν εκείνο. Δεύτερον, άλλο σύστημα πληρωμών. Τρίτον, ένα δικό μας πλάνο στο οποίο θα συμπεριλαμβάνονταν η μείωση του ΦΠΑ από το 24% στο 15% και μια σειρά άλλων μέτρων που θα δημιουργούσαν συνθήκες πραγματικά γρήγορης μεγέθυνσης και, αν χρειαζόταν, η δραχμή. Αυτά τα είχαμε συμφωνήσει. Ηταν η συμφωνία που κάναμε για να μπω στο υπουργείο. Αυτά όμως ανατράπηκαν από την ηγετική ομάδα. Ο κ. Τσίπρας είχε κάθε δικαίωμα να το κάνει, πρωθυπουργός ήταν. Εγώ ήμουν υπουργός Οικονομικών. Αλλά είχα θέσει τους όρους μου για να συμμετάσχω». Και, έτσι, μετά ήλθε το τρίτο Μνημόνιο Τσίπρα, αλλά τουλΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ εντυπωσιακός ο κυνικός τρόπος με τον οποίο περιγράφει τα συνταρακτικά γεγονότα και τα παιχνίδια που παίχθηκαν εις βάρος της χώρας εκείνη την περίοδο, η οποία παραμένει ακόμα σκοτεινή, παρά τις αποσπασματικές αποκαλύψεις που έρχονται στο φως: «Ο λόγος που μπήκαμε στην κυβέρνηση και που εγώ δέχτηκα να συμμετάσχω στην κυβέρνηση του 2015 ήταν ότι γνωρίζαμε πάρα πολύ καλά ότι θα χτυπήσουμε τοίχο. Δεν είναι ότι χτυπήσαμε τοίχο και δεν το ξέραμε. Το ερώτημα είναι: Οταν χτυπάς τον τοίχο, τι κάνεις; Πας πίσω ή βρίσκεις τρόπο ή για να τον τρυπήσεις ή για να τον παρακάμψεις; Και για να μη μιλάμε τώρα γενικόλογα. Ο μόνος λόγος που μπήκα τότε στην κυβέρνηση είναι επειδή είχαμε συμφωνήσει με τον Αλέξη Τσίπρα και άλλους δύο, τον Γιάννη Δραγασάκη και τον Νίκο Παππά, για να είμαστε ξεκάθαροι, τι θα κάνουμε όταν θα χτυπήσουμε τοίχο. Κι εγώ είχα πει: Θέλετε να έρθω; Θα κάνουμε το εξής:
ΠΡΩΤΟΝ, θα κουρέψουμε τα ομόλογα της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, αυτό δεν θα επιτρέψει μετά στον Ντράγκι να αγοράσει ομόλογα ιταλικά, άρα θα καταρρεύσει η Ιταλία. Μεγάλο πυρηνικό όπλο ήταν εκείνο. Δεύτερον, άλλο σύστημα πληρωμών. Τρίτον, ένα δικό μας πλάνο στο οποίο θα συμπεριλαμβάνονταν η μείωση του ΦΠΑ από το 24% στο 15% και μια σειρά άλλων μέτρων που θα δημιουργούσαν συνθήκες πραγματικά γρήγορης μεγέθυνσης και, αν χρειαζόταν, η δραχμή. Αυτά τα είχαμε συμφωνήσει. Ηταν η συμφωνία που κάναμε για να μπω στο υπουργείο. Αυτά όμως ανατράπηκαν από την ηγετική ομάδα. Ο κ. Τσίπρας είχε κάθε δικαίωμα να το κάνει, πρωθυπουργός ήταν. Εγώ ήμουν υπουργός Οικονομικών. Αλλά είχα θέσει τους όρους μου για να συμμετάσχω». Και, έτσι, μετά ήλθε το τρίτο Μνημόνιο Τσίπρα, αλλά τουλάχιστον γλιτώσαμε τα χειρότερα…άχιστον γλιτώσαμε τα χειρότερα…
