Ο ιός του Ελληνάρα

Γράφει ο Αγκιτάτορας

Δίπλα μας, στην Ιταλία οι νεκροί φτάνουν τις εκατοντάδες ημερησίως. Η καθημερινή ενημέρωση από τους πιο έγκυρους επιστήμονες μας εφιστά την προσοχή για την αποφυγή άσκοπων μετακινήσεων και συναθροίσεων. Οι επιχειρήσεις κλείνουν η μια μετά την άλλη, με τεράστιες οικονομικές συνέπειες για τις ίδιες, τους εργαζομένους τους και την εθνική ανάπτυξη.

Ο Ελληνάρας όμως δεν πτοείται από αυτά τα τραγικά και τρομακτικά γεγονότα. Αισθάνεται πνιγμένος στην ασφάλεια του σπιτιού του! Του στερούν τα ατομικά του δικαιώματα όταν τον περιορίζουν για το κοινό καλό! Έτσι θα βρει τον τρόπο να παραμείνει ανυπάκουος, να πράξει αυτό που ο ίδιος επιθυμεί κι ας μπορεί μια, φαινομενικά απλή, πράξη του να οδηγήσει στο θάνατο ανθρώπων, ακόμη και κοντινών του προσώπων.

Ήμουν σίγουρος ότι όσο θα πλησίαζε το Πάσχα τόσο και θα φούντωνε το κύμα εξόδου από τα αστικά κέντρα προς τα χωριά. Και ήταν μεγάλος ο φόβος μου ότι αυτό ακριβώς θα έφερνε νέο κύκλος έξαρσης των κρουσμάτων από κορωνοϊό.

Όμως ο Ελληνάρας ξεπέρασε και την πιο τρελή μου φαντασία. Άρχισε την έξοδο ένα μήνα νωρίτερα. Πήρε το δρόμο για τον… καθαρό αέρα του χωριού. Για να τον βρωμίσει κι αυτόν. Για να θέσει σε κίνδυνο τη ζωή μέχρι και ατόμων του οικογενειακού περιβάλλοντος.

Το πιο εξοργιστικό είναι ότι ακόμη κι αν η ανωριμότητα σπρώχνει κάποιον να αδιαφορεί για τις επιπτώσεις τον πράξεων του σε τρίτους, δεν υπάρχει όρος να περιγράψει το ότι κάποιος συνειδητά κάνει κάτι που θα βλάψει τους πιο δικούς του ανθρώπους.

Ο κορωνοϊός κάποια στιγμή θα νικηθεί, ο ιός του Ελληνάρα αποκλείεται!