Ο έρωτας τους ΔΕΝ είναι το Έθνος

Γράφει ο Κωνσταντίνος Μανίκας, Οικονομολόγος – Ψυχολόγος, Συγγραφέας

Αντιδράσεις για τη σύσταση της Επιτροπής, που θα αναλάμβανε τη διοργάνωση των εκδηλώσεων των 200 ετών από την Ελληνική Επανάσταση, υπήρξαν από την πρώτη στιγμή. Τόσο για την επικεφαλής όσο και για κάποια από τσ μέλη. Εκφράστηκαν αμφιβολίες για το κατά πόσο θα υπηρετούσαν το σκοπό του εγχειρήματος με σεβασμό στην ιστορική περίοδο και τα διδάγματα της ή θα αναλώνονταν σε μια επιστημονικοφανή αναμόχλευση προσωπικών ερμηνειών τους για τα γεγονότα και φιέστες αμφιβόλου αισθητικής.

Δυστυχώς, οι χειρότερες προσδοκίες μας επαληθεύτηκαν. Η Επιτροπή 2021 απασχολεί τα ΜΜΕ και την κοινωνία πρωτίστως για τις αιρετικές αναφορές των μελών της σε ιστορικές προσωπικότητες παρά για την παραγωγή έργου που αναδεικνύει τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα και την παρακαταθήκη του.

Ο “δικτάτορας” Καποδίστριας, ο “άθρησκος” Κοραής, ο ερωτύλος Καραϊσκάκης. Αυτές ήταν οι βασικές ανησυχίες τους. Η αποδόμηση πρωτεργατών του 1821 και της προσπάθειας για ένα ανεξάρτητο, δημοκρατικό κράτος. Η ηθική μείωση όσων προσέφεραν τον εαυτό τους θυσία, με κάθε τρόπο, για την ελευθερία του Έθνους. Άνθρωποι με θρησκευτικό στίγμα, πολιτισμικό υπόβαθρο, εθνική συνείδηση.

Αυτά ενοχλούν την… διαφωτισμένη Επιτροπή. Αυτοί ερεθίζουν την ορθοπολιτική, ολίγον δικαιωματική, αρκούντως διεθνιστική κουλτούρα των μελών και της Προέδρου της. Πολύ φοβάμαι όμως ότι η μεγαλύτερη ευθύνη δεν βρίσκεται στα συγκεκριμένα πρόσωπα με τις γνωστές θέσεις, ούτε στην κυβέρνηση που επέλεξε να δημιουργήσει μια ομάδα που θα περιελάμβανε όλες τις επιστημονικές οπτικές.

Δική μας είναι η κύρια ευθύνη επειδή ανεχθήκαμε και πολλές φορές επιβραβεύσαμε τη συμβιβασμένη εθνική νοοτροπία. Σιωπήσαμε στις θεσμικές παρεμβάσεις τους, στις πολιτικές παρενοχλήσεις τους.

Σιωπήσαμε, όταν το ευχαριστώ στους Αμερικανούς για τα Ίμια και το μόνιμο γκριζάρισμα του Αιγαίου, θεωρήθηκε νουνεχής, αντιπολεμική προσέγγιση απέναντι στον επιθετικό επεκτατισμό της Τουρκίας.

Σιωπήσαμε, όταν η συνδιοίκηση της Κύπρου, κατά το σχέδιο Ανάν, θεωρήθηκε λύση ειρήνης και αντιδραστικός ο λαός της μεγαλονήσου που αρνήθηκε με σθένος το προσφερόμενο έγκλημα.

Σιωπήσαμε, όταν στις Πρέσπες παραχωρήσαμε στους Σκοπιανούς το όνομα, την γλώσσα και την “εθνικότητα” της Μακεδονίας. Κρυφτήκαμε πίσω από τη συνολική αθλιότητα του ΣΥΡΙΖΑ για να κρύψουμε τη δική μας διάθεση να… ξεχαστεί το όνομα.

Η Επιτροπή 2021, δεν αποτελεί παρά μια ακόμη παρενέργεια ενός δηλητηριώδους φαρμάκου που κάποιοι επιχειρούν επί δεκαετίες να ποτίσουν τον εθνικό κορμό. Λίγο, λίγο το ενσταλάζουν στη σκέψη μας αναμένοντας την εθνική χαλάρωση, τη συνειδησιακή αποφόρτιση, την απάθεια. Ας πάψουμε να σωπάμε. Είναι το μόνο ισχυρό όπλο μας.

Υ. Γ. Η ιστορικός Μαρία Ευθυμίου έσπασε τον κύκλο της σιωπής, παραιτούμενη από μια Επιτροπή που είχε προ πολλού χάσει τον προορισμό της. Αυτές οι αντιδράσεις είναι ένα μέρος του αντίδοτου στο αντεθνικό φαρμάκι. Αυτές οι στάσεις δίνουν το έναυσμα για την υποχώρηση του εθνομηδενικού κοσμοπολιτισμού.