17 Σεπτεμβρίου 1176. Οι Τούρκοι και το Βυζάντιο

Εξήντα χρόνια βασίλευε στο θρόνο της Βυζαντινής αυτοκρατορίας ο Κωνσταντίνος Ι’ Δούκας. Φρόντισε για όλα εκτός από τον στρατό. Σελτζούκοι, Νορμανδοί και Ούγγροι ροκάνιζαν τις μακρινές επαρχίες της αυτοκρατορίας. Όταν, το 1067, πέθανε, στον θρόνο ανέβηκε ο στρατηγός Ρωμανός Δ’ Διογένης που παντρεύτηκε τη χήρα του προκατόχου του κι αναδιοργάνωσε το στράτευμα.

Τέσσερα χρόνια αργότερα, επιτέθηκε στην Αρμενία και κυρίευσε την πόλη Ματζικέρτ, κοντά στη λίμνη Βαν. Από το 1063, σουλτάνος των Σελτζούκων Τούρκων ήταν ο Μοχάμετ Ιμπν Νταούντ Αρπ Αρσλάν. Απασχολημένος με εσωτερικές διαμάχες, ζήτησε να υπογράψει ειρήνη. Ο Ρωμανός αρνήθηκε.

Ο Αρπ Αρσλάν βάδισε εναντίον του αυτοκράτορα. Η μάχη έγινε στις 19 Αυγούστου του 1071, έξω από το Ματζικέρτ. Οι Βυζαντινοί κυκλώθηκαν. Ο Ρωμανός τραυματίστηκε κι αιχμαλωτίστηκε, ενώ ο στρατός του αποδεκατίστηκε. Ο Αρπ Αρσλάν τον ελευθέρωσε με αντάλλαγμα κάποια λύτρα. Όταν, όμως, γύρισε στην Κωνσταντινούπολη, βρήκε στο θρόνο τον Μιχαήλ Ζ’, γιο του Δούκα. Ο Ρωμανός αναγκάστηκε να παραιτηθεί. Τον τύφλωσαν και πέθανε από φλόγωση το 1072. Τον ίδιο χρόνο, πέθανε κι ο Αρπ Αρσλάν. Όμως, από τη μάχη του Ματζικέρτ, οι Σελτζούκοι είχαν οριστικά πατήσει πόδι στη Μικρά Ασία.

Στα επόμενα εκατό χρόνια, οι συγκρούσεις Βυζαντινών και Σελτζούκων συνεχίζονταν. Όμως, η αυτοκρατορία υπέφερε και από τις παλατιανές ραδιουργίες, το ανεβοκατέβασμα αυτοκρατόρων και τους σταυροφόρους που λυμαίνονταν τα εδάφη της. Στα 1143, ο εικοσάχρονος Μανουήλ Α’ Κομνηνός διαδέχτηκε τον πατέρα του Ιωάννη Κομνηνό. Αποδείχτηκε ένας από τους πιο γενναίους και ικανούς αυτοκράτορες αλλά κι από τους πιο παράτολμους. Προσπάθησε να αναστήσει το παλιό μεγαλείο της αυτοκρατορίας.
Νίκησε Ούγγρους και Ιταλούς και στράφηκε κατά των Σελτζούκων που συνέχιζαν τις επιδρομές. Τους νίκησε απανωτά δυο φορές κι έφτασε ως έξω από το Ικόνιο που χρησιμοποιούσαν ως ορμητήριο. Εκεί, στάθηκε. Οι Ούγγροι είχαν ξαναρχίσει τις επιδρομές, στα δυτικά, κι έπρεπε να τους αντιμετωπίσει.

Ώσπου να ξεμπερδέψει μαζί τους, οι Τούρκοι αναδιοργανώθηκαν και με σουλτάνο τον Κιλίτζ Αρσλάν Β’, κυρίευσαν τη Λαοδικία. Ο Μανουήλ κυρίευσε το Δορύλαιο (σημερινό Εσκί Σεχίρ) και το οχύρωσε. Οι δυο στρατοί συναντήθηκαν στο Μυριοκέφαλο (κοντά στις πηγές του Μαιάνδρου ποταμού), στις 17 Σεπτεμβρίου 1176. Ο Αρσλάν πρότεινε ειρήνη. Ο Μανουήλ αρνήθηκε. Και πάλι οι Τούρκοι κύκλωσαν τους Βυζαντινούς και τραυμάτισαν τον αυτοκράτορα. Ο Αρσλάν υποχρέωσε τον Μανουήλ να κατεδαφίσει τα τείχη του Δορυλαίου. Ο αυτοκράτορας έζησε ως το 1180. Ο σουλτάνος ως το 1192.

Οι Σελτζούκοι είχαν πατήσει πόδι στη Μικρά Ασία με τη νίκη τους στο Ματζικέρτ. Με τη νίκη τους στο Μυριοκέφαλο, εγκαταστάθηκαν σ’ αυτήν για πάντα.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.