Μια μεγάλη παρεξήγηση…

Γράφει ο Θεόφιλος Νικολαϊδης, Επιχειρηματίας

Μια μεγάλη παρεξήγηση κυριαρχεί εδώ και χρόνια, παρεξήγηση που αν δεν άρχισε, σίγουρα γιγαντώθηκε στα χρόνια μετά την Μεταπολίτευση. Μια μεγάλη παρεξήγηση μέσα στην Πανεπιστημιακή Κοινότητα, μέσα στους φοιτητές και στους δασκάλους καθηγητές τους ως προς την κυριότητα των πανεπιστημιακών κτηρίων και εγκαταστάσεων. Καθηγητές και φοιτητές, θύματα μιας μεγάλης παρεξήγησης, πιστεύουν πως ο χώρος αυτός τους ανήκει και αφού τους ανήκει οφείλουν κατά την δική τους άποψη και μέθοδο να τον προφυλάσσουν από οποιεσδήποτε ενέργειες τείνουν να τον καταστρέψουν. 

Μέγα λάθος. Δεν έχουν αντιληφθεί και σε αυτό φταίει και η Πολιτεία που δεν τους το ξεκαθάρισε, δεν έχουν αντιληφθεί πως σε αυτούς τους χώρους είναι όλοι αυτοί προσωρινοί. Οι μεν φοιτητές βρίσκονται εκεί για όσο χρόνο διαρκούν οι σπουδές τους, άλλη παρεξήγηση και εδώ αλλά βρέθηκε η Κεραμέως να τους το ξεκαθαρίσει, οι δε καθηγητές βρίσκονται εκεί για όσο χρόνο διαρκεί  η διδασκαλική τους θητεία.  Έτσι  λοιπόν  χρήση κάνουν όλοι αυτοί των εγκαταστάσεων, εγκαταστάσεις  που ανήκουν σε άλλους. Σε ποιους ανήκουν οι εγκαταστάσεις; Μα φυσικά στο Ελληνικό Δημόσιο και στους Έλληνες  φορολογούμενους που με τον κόπο τους και το υστέρημα τους  και τις έκτισαν και τις συντηρούν και τώρα μετά από τόσες δεκαετίες, τι παράξενο, αποφάσισαν να διαφυλάξουν και την ακεραιότητα τους. 

Δεν είναι φυσιολογικό ο ιδιοκτήτης να φροντίζει για την περιουσία του και όχι ο ενοικιαστής της η αυτός που κάνει  χρήση αυτής;  Και έρχεται τώρα ο προσωρινός,  που σήμερα είναι αύριο δεν είναι, να θέλει να αποφασίσει με ποιο τρόπο και με ποια μέσα ο ιδιοκτήτης θα υπερασπιστεί την περιουσία του. Συμβαίνουν αυτά στην ζωή. Άλλοι εξαπατήθηκαν, άλλοι αυταπατήθηκαν και άλλοι έπεσαν θύματα μιας παρεξήγησης ενεργώντας σαν κύριοι κάποιου που νόμιζαν πως τους ανήκει ενώ ανήκει σε άλλους.

Άλλη παρεξήγηση, και αυτή στον φοιτητικό κόσμο. Κάποιοι φοιτητές  θεωρούν ότι αυτοί έχουν το αποκλειστικό δικαίωμα να ορίζουν τον χρόνο που άλλοι συμφοιτητές τους θα πηγαίνουν να παρακολουθήσουν  τα μαθήματα και τα εργαστήρια τους.  Κλείνουν την πόρτα των πανεπιστημίων όποτε τους αρέσει, πόρτα που και αυτή δεν τους ανήκει και απαγορεύουν στους υπόλοιπους να πάνε να συνεχίσουν τις σπουδές τους. Πάλι έχουν παρεξηγήσει πως για να βρίσκονται αυτοί εκεί κάποιοι πληρώνουν για αυτούς και για τους άλλους που αυτοί τους εμποδίζουν  να πάνε να μορφωθούν. 

Και επειδή αυτός που πληρώνει είναι ο Έλληνας φορολογούμενος, έχει κάθε δικαίωμα να απαιτεί πως το προϊόν των κόπων του πρέπει να πηγαίνει για τον συγκεκριμένο σκοπό και όχι για να περνούν κάποιοι την ώρα τους υποτιμώντας  το προϊόν που άλλοι πλήρωσαν για αυτό. Και οι άλλοι λοιπόν έχουν κάθε δικαίωμα να καλέσουν την Πολιτεία και να της ζητήσουν να δημιουργήσει εκείνες τις συνθήκες ώστε όλοι οι φοιτητές τους οποίους αυτοί πληρώνουν, να μπορούν απρόσκοπτα να προσέρχονται στους χώρους διδασκαλίας, το αυτό και οι καθηγητές τους. Όσοι φυσικά από αυτούς δεν σπρώχνουν και αυτοί για να μείνει η πόρτα κλειστή…

Και φθάνουμε και στην μεγαλύτερη παρεξήγηση όλων, που αγγίζει τα όρια της απάτης, πως οι χώροι των πανεπιστημίων είναι χώροι ελεύθερης διάδοσης ιδεών και κανένας παρείσακτος  δεν χωρά εκεί μέσα γιατί θα εμποδίσει την διάδοση τους. Και όλα αυτά λέγονται στον 21ο αιώνα όταν ένας γράφει μια λέξη πατώντας  ένα πλήκτρο στην Κίνα και την ίδια ώρα κάποιος άλλος την διαβάζει στην Μαδαγασκάρη. Και θα εμποδίσει την διάδοση ιδεών όποιος τρίτος μπει στα πανεπιστήμια γιατί θα τρομάξει τα ταχυδρομικά περιστέρια!

Και καλείται τώρα η Κυβέρνηση, γιατί αυτή είναι η αποστολή της, να λύσει όλες τις παραπάνω παρεξηγήσεις, να εξηγήσει στην κάθε πλευρά ποιος είναι ο ρόλος της και τα όρια της δικαιοδοσίας της και να κάνει αυτό που πρέπει με τα μάτια ανοικτά και τα αυτιά κλειστά….