Κάποιος δεν πρέπει κάποτε να κόψει την αλυσίδα της ανομίας;

Γράφει ο Θεόφιλος Νικολαΐδης, Επιχειρηματίας

Ταλαιπωρούμαστε εδώ και χρόνια σε έναν αέναο κύκλο ανομίας που δεν διακόπτεται και ας αλλάζουν οι κυβερνήσεις και ας διαδέχονται τα κόμματα στην Εξουσία.
Αυτή η δικαιολογία και εσείς τα ίδια κάνατε, στην μεν Κυβέρνηση προσφέρει μια διαφυγή την δε Αντιπολίτευση την φέρνει σε αμηχανία.

Εδώ βρισκόμαστε συνεχώς σε μια κατάσταση που ο ένας κρατάει τον άλλον και κανείς δεν τολμά να ξεφύγει από την κεντρομόλο δύναμη που τους κρατά όλους ενωμένους σε αυτό τον τρελό χορό. Και η κεντρομόλος αυτή δύναμη έχει όνομα και ονομάζεται πολιτικό κόστος. Κανείς δεν τολμά με πράξεις και όχι με λόγια να παραδεχτεί πως ναι έφταιξε και πως τώρα, ανεξάρτητα από το πολιτικό κόστος, αλλάζει. Αυτά τα αναλαμβάνω την πολιτική ευθύνη και τα mea culpa είναι καθαρά λόγια του αέρα χωρίς καμιά πολιτική βαρύτητα.

Αν δεν βγούμε από αυτόν τον κύκλο του χαμού, ότι και να κάνουμε, όσες κυβερνήσεις και να αλλάξουν, δεν πρόκειται ούτε η Χώρα να προχωρήσει ούτε κυρίως η ζωή μας να αλλάξει. Κάποιος πρέπει να έχει το θάρρος να κόψει αυτόν τον γόρδιο δεσμό δια παντός. Και αυτός ο κάποιος, αν ποτέ το αποφασίσει, βρίσκεται πάντα από την πλευρά της Κυβέρνησης, όχι της Αντιπολίτευσης. Γιατί η Αντιπολίτευση την μόνη δυνατότητα που διαθέτει είναι να υποσχεθεί ενώ η Κυβέρνηση είναι η μόνη που μπορεί να πράξει, αν το επιθυμεί.

Περιμένω λοιπόν εκείνον τον κυβερνήτη που όταν θα έρθει στην Εξουσία θα κάνει πράγματι κάτι το διαφορετικό μη υπολογίζοντας το πρόσκαιρο πολιτικό κόστος που αν ενεργήσει σωστά το κόστος αυτό σύντομα θα μετατραπεί σε πολιτικό κέρδος. Εκείνον τον κυβερνήτη που για να γίνει πιστευτός και να αποκτήσει την εμπιστοσύνη του λαού, βασικό στοιχείο της επιτυχίας, θα παραδεχτεί έντιμα και ειλικρινά όλα τα λάθη της παρατάξεως του χωρίς να φοβηθεί αν θα αγγίξει πρόσωπα και κατεστημένα. Αυτόν που θα πει ότι ναι ξέρω, ως τώρα κάναμε αυτά και αυτά τα στραβά, ο χρόνος απέδειξε όμως πως τελικά ζημιώσαμε την Χώρα και τους πολίτες και από εδώ και πέρα δεν πρόκειται να τα ξανακάνουμε αδιαφορώντας για το πρόσκαιρο πολιτικό κόστος αυτής της απόφασης. Και να αποδείξει έμπρακτα πως δεν θα τα ξανακάνει.

Την μεγαλύτερη αντίδραση αυτός ο κυβερνήτης θα την συναντήσει από στελέχη του κόμματος του και λιγότερο από την Αντιπολίτευση. Από τα στελέχη που έμαθαν να βρίσκονται στο προσκήνιο, χρησιμοποιώντας μόνο μεθόδους που έβλαψαν την Χώρα. Από στελέχη που πρώτα σκέφτονται το προσωπικό τους συμφέρον, μετά το κόμμα τους που το έχουν ανάγκη για να τους αναδείξει και αν περισσέψει κάτι, μπορεί να σκεφτούν και την Ελλάδα.

Αν δεν βρεθεί αυτός ο κάποιος που θα κόψει την αλυσίδα της ανομίας, που κάθε κυβέρνηση της προσθέτει και έναν κρίκο, ας μην ελπίζουμε και ας συνεχίσουμε να ζούμε στην μιζέρια μας με μερικές θετικές η αρνητικές εκλάμψεις; Υπάρχει αυτός; Είναι εδώ κοντά μας η είναι μακριά μας; Αν έχει το θάρρος, είναι κοντά μας. Αν δεν το έχει, είναι μακριά μας. Ο χρόνος θα δείξει……..