Η σκλαβιά του Γιώργου Παπανδρέου!
Γράφει ο Διονύσης Κ. Καραχάλιος
Αν δεν είχα διαβάσει το περισπούδαστο άρθρο του Γιώργου Παπανδρέου με τίτλο: «3 Σεπτέμβρη 1974 – Σεπτέμβρης 2024: Η Ατελής Απελευθέρωση» (tovima.gr, 03.09.2024) θα είχα μείνει στο σκοτάδι… Δεν θα είχα αντιληφθεί το δράμα που περνά ο δημοφιλής «Γιωργάκης» και μαζί του όλοι οι «δημοκρατικοί» και «προοδευτικοί» πολίτες αυτού του τόπου, για λογαριασμό των οποίων η παραγωγική σκέψη του πρωτότοκου γιου του Ανδρέα Παπανδρέου συνέλαβε το μακροσκελές πόνημα, το οποίο έθεσε υπ’ όψη του λαού και της ιστορίας…
Ο Γιώργος Παπανδρέου αισθάνεται περίπου ως «μπάρμπα Θωμάς». Ένας καταταλαιπωρημένος λευκός σκλάβος, που νοιώθει στο πετσί του την καταπίεση της αιμοβόρας «Δεξιάς» και ζει με ανοικτή την πληγή, που του έχει αφήσει η «Ατελής Απελευθέρωση»… Ένας βασανισμένος άνθρωπος που δεν μπόρεσε να δει πραγματοποιούμενο το όραμα του ΠΑΚ, του «αντιστασιακού» υβριδίου από το οποίο ξεπήδησε το ΠΑΣΟΚ και έχει μείνει να ονειρεύεται απελπισμένα την ελευθερία και την ανεξαρτησία που του έχει στερήσει η επάρατη «Δεξιά», ενώ τις είχε υποσχεθεί ο «αείμνηστος Ανδρέας»…. Αυτός, που τις είχε μετατρέψει στο επικολυρικό σύνθημα «Λαός – ΠΑΣΟΚ στην εξουσία», με το οποίο μάγεψε τα πλήθη και κυβέρνησε την χώρα επί 11 ολόκληρα χρόνια, κερδίζοντας την αγάπη και την εμπιστοσύνη του λαού, σε τρεις εκλογικές αναμετρήσεις (1981, 1985, 1993). Χάρη δε στην «μαγεία» του Ανδρέα, το ΠΑΣΟΚ κέρδισε και τις εκλογές του 1996 και του 2000 με τον Κώστα Σημίτη, αλλά και αυτές του 2009, με ηγέτη τον ατελώς απελευθερωμένο Γιώργο Παπανδρέου!…
Βέβαια, το ερώτημα που θέτει ο κάθε αφελής, ο οποίος δεν διαθέτει την ζήδωρη σκέψη του Γιώργου είναι το εξής απλό: Αφού το ΠΑΣΟΚ κέρδισε σε έξι εκλογικές αναμετρήσεις και κυβέρνησε την χώρα συνολικά για 21 ολόκληρα χρόνια (από τα συνολικά 50 της Μεταπολίτευσης) γιατί δεν φρόντισε να ολοκληρώσει την «Απελευθέρωση», όπως την οραματίστηκε ο αξεπέραστος Ανδρέας και την ενστερνίστηκε ο ίδιος, μέσα από τις κακουχίες της εξορίας, τις οποίες περιγράφει στο πόνημα του λες και μεγάλωσε κάτω από το συνεχές μαστίγωμα της «Δεξιάς»;
Ίσως η απάντηση κρύβεται μέσα στο δράμα της ζωής του Γιώργου: Όλα όσα περιγράφει η περίφημη Διακήρυξη της 3ης Σεπτέμβρη (1974) και κυρίως όσα υποσχέθηκε ο «αείμνηστος» ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ υπήρξαν «έπεα πτερόεντα»: λόγια που τα σκόρπισε ο άνεμος και παραμένουν ιπτάμενα στην σκέψη εκείνων που εννοούν να βαυκαλίζονται ακόμη με τον «σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας», την «αποχώρηση από το ΝΑΤΟ και την (τότε) ΕΟΚ», την «απομάκρυνση των αμερικανικών βάσεων», την συμπόρευση με το ξεχασμένο από την ιστορία «κίνημα των αδεσμεύτων», τους σφιχταγκαλιασμούς με τον Αραφάτ και τον Καντάφι (που, κατά τον Ανδρέα, «έκανε πράξη στην Λιβύη την Αθηναϊκή Δημοκρατία!…) και τα περίφημα «κοινωνικά συμβόλαια» χάρη στα οποία οι ευρωπαϊκές χρηματοδοτήσεις μετατράπηκαν στο «Τσοβόλα δώσ’ τα όλα» και στα «πολιτιστικά κέντρα» της σοσιαλιστικής ευωχίας, μέχρις ότου η οικονομική κρίση αποκαλύψει το μέγεθος του εγκλήματος και της ασυδοσίας…
Όλα αυτά ο Γιώργος τα ξεπέρασε με την απλουστευτική περιγραφή ενός διαρκούς αγώνα για την «Απελευθέρωση» της χώρας, που τελικά έμεινε «Ατελής», όχι βέβαια διότι ο πατέρας του, το ΠΑΣΟΚ και ο ίδιος απέτυχαν παταγωδώς στις επιλογές τους… Αλλά διότι, καθώς νοιώθει αθεράπευτα σκλαβωμένος από την «Δεξιά», εννοεί να διαλαλεί το μέγεθος της πολιτικής του ανεπάρκειας, πιστεύοντας ότι με ανοησίες και ασυναρτησίες, εκτός λογικής και πραγματικότητας, μπορεί ακόμη να συγκινεί και να «διδάσκει»!… Μόνιμος «σκλάβος» ιδεολογικών παραισθήσεων και ανεκπλήρωτων φαντασιώσεων!
