Η Ελλάδα ανάμεσα σε κυκλώνες και θανατηφόρα δηλητήρια

Γράφει ο Γιάννης Κίτσος

Βροχερές οι προηγούμενες ημέρες και είναι η πέμπτη συνεχόμενη ημέρα, που είμαι συναχωμένος. Πέρασε λέει ο Ξενοφώντας, πέρασε ο Ζορμπά, κυκλώνες και οι δυο. Το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων μετέδωσε ότι σύμφωνα με μια μελέτη που δημοσιεύθηκε το 2011, κάθε χρόνο συμβαίνουν μόνον 1-2 Medicanes. Αυτές οι ισχυρές καταιγίδες σημειώνονται συνήθως τον Σεπτέμβριο και τον Οκτώβριο όταν η θερμοκρασία της επιφάνειας της θάλασσας στη Μεσόγειο είναι μάλλον υψηλή. Οι καιρικές συνθήκες στη χώρα μας αποκτούν χρόνο με το χρόνο όλο και περισσότερα τροπικά χαρακτηριστικά.

Τη στιγμή αυτή ακούγεται από το ραδιόφωνο ο Chris Rea και η γνωστή του δημιουργία «The Road To Hell» – Ο δρόμος προς την κόλαση. «Στέκομαι δίπλα σε ένα ποτάμι που το νερό του δεν ρέει παρά αμετακίνητο αναβράζει με κάθε είδους θανατηφόρο δηλητήριο που θα μπορούσες να σκεφτείς», τραγουδά ο διάσημος Βρετανός μουσουργός. Διαβολική η σύμπτωση, σκέφτομαι.

Στην Αμερική συγκλονίζει το «Σκάνδαλο Καβάνο» για τρεις υποθέσεις σεξουαλικής παρενόχλησης και στην Ευρώπη η μετωπική σύγκρουση Ιταλίας-Βρυξελών, με αφορμή τη συμφωνία της ιταλικής κυβέρνησης συνασπισμού σε έναν προϋπολογισμό για το 2019 που προβλέπει έλλειμμα τρεις φορές υψηλότερο από αυτό που είχε θέσει η προηγούμενη κυβέρνηση. Σε διχασμό η κοινωνία στις ΗΠΑ, σε αποσταθεροποίηση οι αγορές στην Ευρωζώνη.

Και μέσα σε όλους αυτούς τους κυκλώνες αναμένουμε τον Τσίπρα από το ταξίδι του στις ΗΠΑ. Άλλος κυκλώνας για τη χώρα μας και αυτός… Μετά την παρουσία του στον ΟΗΕ και γενικότερη επίσκεψη του στις ΗΠΑ έχω να παρατηρήσω πάντως το εξής. Κατά τη γνώμη μου το μεγαλύτερο πρόβλημα στην ομιλία του Τσίπρα δεν είναι τα αγγλικά του αλλά η αδυναμία του να αναγνωρίσει τη διαφορά ανάμεσα σε πλαστό και αυθεντικό ιδανικό, μια διαφορά εξίσου θεμελιώδη με τη διαφορά ανάμεσα στην αλήθεια και το ψέμα. Ανα-κυκλώνει συνέχεια και καταχρηστικά ιδανικά και κυρίως αυτό της δημοκρατίας.

Για να μην μπερδευόμαστε λοιπόν, μα πάνω από όλα να μην μπερδεύεται και ίδιος. Από την έως σήμερα δική του στάση και των ΣΥΡΙΖΑΙΩΝ συντρόφων του το αίτημα τους είναι η κατάργηση της κοινωνικής ιεραρχίας και, μερικές φορές, η κατάργηση της ιδιοκτησίας, όχι η θέσπιση μιας δημοκρατικής πολιτικής δομής!!! Το αίτημα είναι μια αταξική κομμουνιστική κοινωνία!!! Αυτό είναι ξεκάθαρο και αδιαμφισβήτητο!!! Το ακούς, το βλέπεις, το παρατηρείς. Οι άνθρωποι είναι ασυγκράτητοι στη στάση και δηλώσεις τους ανεξάρτητα αν προσπαθούν για λόγους επικοινωνιακής πολιτικής να τα μαζεύουν μετά. Δεν υπάρχει κανένα στοιχείο ότι η σημερινή διακυβέρνηση παρουσιάζει κάποια συστηματική θεωρία ή σχεδίασε μια δημοκρατική πολιτική, πολλώ δε μάλλον φιλελεύθερη!!!

Κατά συνέπεια, η πολιτική ΣΥΡΙΖΑ αντί να ενδυναμώσει το υπάρχον κοινωνικό σύστημα, όπως αρχικά διατεινόταν, έγινε δυναμίτης στα χέρια εκείνων των ομάδων που ήθελαν να καταστρέψουν την παραδοσιακή πολιτική και οικονομική δομή της δημοκρατικής κοινωνίας.

Η πολιτική αυτή έχει δημιουργήσει δυο Ελλάδες, στις οποίες η οργή αναπτύσσεται όλο και περισσότερο κάθε λεπτό που περνάει και που η μια δεν ενδιαφέρεται ούτε και θέλει να ακούσει την άλλη. Κινδυνεύουμε να καταβυθιστούμε πολεμώντας συνέχεια το άγνωστο μέσα από ένα συνεχή κυβερνητικό εξαναγκασμό, θεσμικό ευτελισμό και απάτη. Ποιος ο σκοπός; Αντιλαμβανόμαστε το προφανές, ότι δηλαδή ως προς το μακιαβελικό «διαίρε και βασίλευε» η στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ αποσκοπεί στο να διαιωνίσει την εξουσία του.

Εξίσου πρέπει άμεσα να αντιληφθούμε ότι στεκόμαστε δίπλα σε ένα ποτάμι που το νερό του δεν ρέει παρά αμετακίνητο βράζει με κάθε είδους θανατηφόρο δηλητήριο. Θα μου πείτε πως μπορώ να ξέρω όμως ποιο πραγματικά είναι το δηλητήριο; Αν και δεν είμαστε πάντα σίγουροι, θα σας απαντήσω, σχετικά με το ποιο φαγητό είναι υγιεινό και ποιο όχι, αυτό δεν μας οδηγεί και στο συμπέρασμα πως δεν μπορούμε να αναγνωρίσουμε το δηλητήριο. Με τον ίδιο τρόπο μπορούμε να ξέρουμε, αν θέλουμε, τι είναι δηλητηριώδες σήμερα για την πατρίδα μας…