H έννοια της πολιτικής: Μία θεωρητική προσέγγιση
Γράφει ο Βαγγέλης Αντωνιάδης
Ως ένας πρόχειρος και συνάμα απλουστευτικός ορισμός τους πολιτική συχνά χρησιμοποιείται η άποψη ότι << πολιτική αποτελεί η διαδικασία μέσω της οποίας οι άνθρωποι διαπραγματεύονται και ταυτόχρονα ανταγωνίζονται στην διαδικασία λήψης και εφαρμογής των κοινών ή συλλογικών αποφάσεων>>.
Παρόλα αυτά στην προσέγγιση των εννοιών της Διακυβέρνησης και πολιτικής εντοπίζεται μία θεμελιώδης αντίφαση καθώς η Διακυβέρνηση αποτελεί μία απτή πραγματικότητα οι κυβερνητικοί θεσμοί, οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι και τα κυβερνητικά κτήρια είναι πάντα ορατά από την κοινή γνώμη. Σχεδόν σε πλήρη αντιδιαστολή η πολιτική ισχύς που αναμφίβολα απορρέουν από την πολιτική αποτελούν καταστάσεις δύσκολα εντοπίσιμες και ακόμα πιο δύσκολα μετρήσιμες. Στον ζωηρό διάλογο γύρω από τον ορισμό της πολιτικής, για παράδειγμα εύκολα θα μπορούσαμε να συμφωνήσουμε στην απαρίθμηση ορισμένων εκφάνσεων της πολιτικής δραστηριότητας. Ίσως το πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η επαναλαμβανόμενη σύγκρουση του προέδρου των ΗΠΑ με το Κογκρέσο που αναμφίβολα αποτελεί μία κορυφαία πολιτική στιγμή.
Η πολύνεκρη λαική εξέγερση που ξεκίνησε στο Ιράν μετά την δολοφονία της Αμασά Αμινί που αποτελούσε ταυτόχρονα αντίδραση στην αυταρχική εξουσία των μουλάδων μπορεί να ήταν εξωθεσμική αλλά ήταν μία σαφώς πολιτική πράξη. Επομένως ο κεντρικός χώρος της πολιτικής όπως αποδεικνύεται μέσω ανάλογων παραδειγμάτων είναι απόλυτα ξεκάθαρος.
Όμως τα όρια της πολιτικής σφαίρας είναι λιγότερο σαφή. Όταν για παράδειγμα μία χώρα ασκώντας την παραδοσιακή στρατιωτική ισχύ εισβάλει στα εδάφη μίας άλλης, η πράξη της είναι πολιτική ή απλά έχει κηρύξει και διεξάγει πολέμο;
Μάλλον σ αυτό απαντάει το αξίωμα ου είχαν εισάγει ο κορυφαίος στρατηγιστής Κλαούζεβιτς στην πολιτική φιλοσοφία και την στρατηγική σκέψη ότι << ο πόλεμος αποτελεί την προέκταση της πολιτικής με άλλα μέσα>>.
Όταν ένα δικτατορικό καθεστώς καταστέλει βίαια διαδηλώσεις εμπλέκεται στην πολιτική εμπλέκεται στην πολιτική η αποτρέπει την άσκηση πολιτικής;
Όταν ένα δικαστήριο εκδίδει μία ή περισσότερες αποφάσεις σε σχέση με την ιδιωτικότητα, η κρίση του θα πρέπει να θεωρείται πολιτική ή ντουομική; Κατά την άποψη του γράφοντος είναι μία ενέργεια αμιγώς νομική . Όμως οι απόψεις διίστανται. Η πολιτική τελικά προορίζεται στον χώρο των κυβερνήσεων των κοινοβουλίων, της αυτοδιοίκησης ή μπορούμε τελικά να την εντοπίσουμε στις επιχειρήσεις, ευρύτερα στους εργασιακούς χώρους, στον συνδυασμό, στις αίθουσες διδασκαλίας σχολείων και πανεπιστημίων, στις οικογένειες , τους κοινωνικούς χώρους και πολλές άλλες εκφάνσεις της καθημερινότητας;
