Απαιτούν να αυτοκαταστραφούν όπως τους αρέσει

Γράφει ο Γιάννης Κίτσος, Οικονομολόγος – Σύμβουλος χρηματοοικονομικού και στρατηγικού σχεδιασμού

Με αφορμή τις επικείμενες πολλαπλές εκλογές παρατηρούμε την πολιτική αντιπαράθεση να κορυφώνεται. Λογικό; Με τον τρόπο που εξελίσσεται από την πλευρά των ΣΥΡΙΖΑΙΩΝ θα έλεγα καθόλου. Δε χρειάζεται να έχει ιδιαίτερη αντίληψη για να μπορέσει να καταλάβει κανείς το χάος που επικρατεί στη σκέψη των καθεστωτικών, από τη στιγμή που πήραν την εξουσία στα χέρια τους. Τα τελευταία περιστατικά το επιβεβαιώνουν απόλυτα!!!

Και αυτό γιατί περισσότερο από ποτέ τα τελευταία πέντε έτη οι προθέσεις των ΣΥΡΙΖΑΙΩΝ εμφανίζονται άκρως αντιφατικές. Άλλες φορές θέλουν να καταργήσουν την ελευθερία του Τύπου και κοινωνικών δικτύων, άλλες φορές ευνοούν την ασυδοσία. Διακηρύττουν ότι η θρησκεία είναι το όπιο του λαού, αλλά και ότι η πολιτική του Τσίπρα πλησιάζει τη διδασκαλία του Χριστού. Με το παράδειγμα της εταιρείας Παπαστράτος, από τη μια επικρίνουν τον φιλελευθερισμό, και από την άλλη ως ριζοσπάστες αριστεροί καταγγέλλουν το πρόγραμμα των καπιταλιστικών πολυεθνικών.

Αποφασίζουν να ευνοήσουν την «επανάσταση» εκμεταλλευόμενοι τη δυσαρέσκεια και προκαλώντας σύγχυση στο λαό με τη διακήρυξη φιλελεύθερων ιδεών, ωστόσο μοιράζοντας μισθούς και επιδόματα πείνας θέλουν να ενθαρρύνουν την ανισότητα. Διαβεβαιώνουν με θέρμη ότι επιθυμούν να αναβαθμίσουν την εκπαίδευση και αποφασίζουν να απαξιώσουν τη μελέτη των κλασικών και της αρχαιότητας. Αποδοκιμάζουν τη χρήση επαγγελματικού αθλητισμού και της οπτικής παιδείας και την χρησιμοποιούν, ως μέσο προπαγάνδας, με σκοπό την αποβλάκωση του λαού. Τα κυριότερο, μιλάνε για πατριωτισμό, αλλά δεν έχουν κανένα ενδοιασμό να παραχωρήσουν, με την πρώτη ευκαιρία και όταν τους ζητηθεί, εθνικά συμφέροντα της χώρας, θυσιάζοντας τα στο βωμό της διεθνιστικής τους πλάνης. Και άλλα πολλά…

Ξέρετε τι γίνεται; Από ένα σημείο και πέρα δεν υπάρχει διαφορά ανάμεσα στο να συνηθίσεις να παριστάνεις ότι πιστεύεις και στο να συνηθίσεις να πιστεύεις. Είναι σαν αυτό που συμβαίνει με τους ανθρώπους που ζουν μόνοι με ένα σκύλο. Του μιλούν και τον περιποιούνται σαν να είναι άνθρωπος, επιχειρούν να καταλάβουν τη λογική του και όταν πια είναι σίγουροι ότι ο σκύλος έγινε σαν αυτούς, έχουν γίνει οι ίδιοι σαν τον σκύλο, και όταν είναι περήφανοι που τον έχουν εξανθρωπίσει, στην πραγματικότητα έχουν αποκτήσει οι ίδιοι ιδιότητες σκύλου.

Οι ειδικοί μας λένε ότι αυτές είναι άκρως σχιζοφρενικές τάσεις. Ο νους του σχιζοφρενούς είναι πεδίο μάχης ανάμεσα στη σκέψη και το συναίσθημα, την προσωπικότητα και την αντίληψη. Η ασθένεια διασαλεύει την έλλογη σκέψη, διεγείρει ψευδαισθήσεις και παραληρητικές ιδέες, καθιστά τον πάσχοντα ανίκανο να κοινωνικοποιηθεί, να κατανοεί τα αισθήματα των άλλων, να αγαπά.

Την ίδια στιγμή, δείχνουν σαν να έχουν μόλις βγει από ένα βαρύ εγκεφαλικό επεισόδιο και πάσχουν από «παράλειψη του ημιπεδίου» ή και «προσωποαγνωσία». Με την πάθηση «παράλειψη του ημιπεδίου», μετά από εγκεφαλικό, ορισμένοι από τους παθόντες αγνοούν ακόμη και το αριστερό μέρος του σώματος τους, αρνούμενοι ότι ανήκει σε αυτούς. Η δε «προσωποαγνωσία» – αδυναμία αναγνώρισης προσώπων -, πάλι μετά από κάποιο εγκεφαλικό επεισόδιο, σχετίζεται με βλάβη γύρω από την περιοχή όπου βρίσκονται οι ειδικευμένοι στην αναγνώριση προσώπων νευρώνες στον εγκέφαλο.

Θα κλείσω με την πιο θλιβερή, κατά τη δική μου γνώμη, όλων των ασθενειών. Και αυτή δεν είναι άλλη από την εξάρτηση, στη δική τους περίπτωση, στην εξουσία. Η εξάρτηση είναι το αδιέξοδο του ανθρώπινου ενστίκτου. Στον εγκέφαλο ενός εξαρτημένου ο περίτεχνος μηχανισμός της ικανοποίησης έχει βραχυκυκλωθεί: η ικανοποίηση είναι αυτοσκοπός. Δείτε τον  τοξικομανή που πεθαίνει στο δρόμο, τoν άντρα που βρίσκει παρηγοριά στα ηρεμιστικά, το παιδί που λέει ψέματα στους γονείς του για να βρει χρήματα να αγοράσει αλκοόλ ή τσιγάρα κ.α..

Οι παραπάνω «αρρώστιες» έχουν σκαμπανεβάσματα και ακόμα και αν οι ασθενείς παρατηρούν κάποια βελτίωση στον εαυτό τους, στο τέλος, αν δεν τις καταπολεμήσουν, επανέρχονται με πολλαπλάσια δύναμη και τότε ο ασθενής είναι καταδικασμένος. Σε αυτό ακριβώς το σημείο βρισκόμαστε σήμερα. Οι ΣΥΡΙΖΑΙΟΙ δεν είναι μόνο καταδικασμένοι να αυτοκαταστραφούν, αλλά η συμπεριφορά τους δείχνει ότι το απαιτούν κιόλας!!! Όχι όπως και όπως όμως… μόνο όπως τους αρέσει!!!