Αληθινός κομμουνιστής, αντάξιος των προγόνων του!

Γράφει ο Διονύσης Κ. Καραχάλιος

Τι είναι εκείνο που υποχρεώνει τον χυδαιογράφο της «Αυγής» να συναγωνίζεται τον Πολάκη και να κερδίζει το ενθουσιώδες χειροκρότημα του τελευταίου, που, επί τέλους βρίσκει κάποιον αντάξιό του στην ρυπαρότητα λόγου και ψυχής;  

Ο λόγος για τον  αμετανόητο σταλινικό, πρώην διευθυντή του «Ριζοσπάστη» επί εποχής Τσέρνομπιλ, όταν η εφημερίδα του ΚΚΕ, με την δική του γραφίδα, καλούσε τον κόσμο να μην πιστεύει τα ψέματα για την έκρηξη του πυρηνικού σταθμού και να τρώει άφοβα λαχανικά… «Ο λύκος κι αν εγέρασε κι άσπρισε το μαλλί του, μήτε τη γνώμη άλλαξε, μήτε την κεφαλή του». Παρ’ ότι το 1989, κατά την διάσπαση του ΚΚΕ, ακολούθησε την ανανεωτική πτέρυγα, δεν έπαυσε να νοσταλγεί το μεγαλείο της σοβιετικής πατρίδας και να προσκυνά περιπαθώς τον Μαρξ, τον Λένιν, τον Κάστρο και τον Χο Τσι Μινχ, όλα δηλαδή τα άνθη του ερυθρού ολοκληρωτισμού… ‘Έτσι βρέθηκε στην υπηρεσία του Τσίπρα, για να ταιριάξει τις αραχνιασμένες ιδεοληψίες του, το αντιδεξιό του μένος και την «αλανιάρικη» γλαφυρότητα της πένας του με τα αντίστοιχα συμπλέγματα του άλλοτε καταληψία… Για τον εγκωμιασμό του οποίου οποίου είχε γράψει κάποτε στην «Αυγή» ότι, ο ΣΥΡΙΖΑ θυμίζει το ΠΑΣΟΚ της αθωότητας, από «το απροσδόκητο της εξουσίας, στην ταχύτητα με την οποία εκτινάχθηκε μέχρι το Μέγαρο Μαξίμου»!…

Δεν είναι τυχαίο λοιπόν ότι ο Θ. Καρτερός – περί αυτού ο λόγος – συνοδεύει το χυδαιολόγημά του προς τον πρωθυπουργό (“ Μητσοτάκη G.F.Y”, δηλαδή: go f@@k yourself), που το ονομάζει μάλιστα  «ψύχραιμο σχόλιο» (!), με ένα ακατάσχετο παραλήρημα σκοταδιστικού μίσους και αποβλακωτικών κοινοτοπιών, που όμοιό του μόνον η συμπλεγματική διαστροφή του μυαλού ενός αμετανόητου κομμουνιστή μπορεί να γεννήσει…

Όμως δεν πρέπει να τον αδικούμε τον μελίρρυτο δημοσιογράφο: Όταν κουβαλάς μέσα στην ψυχή σου, αγκάθι αιχμηρό και αβάσταχτο, την συντριβή σου στον Γράμμο και στο Βίτσι και όταν καθημερινά σου καίει τα σωθικά η παταγώδης αποτυχία σου να χαρίσεις την Μακεδονία στην Γ’ Διεθνή και να μετατρέψεις την Ελλάδα σε «λαϊκή δημοκρατία», τότε είναι απολύτως φυσιολογικό να θέλεις να μεταδώσεις το έρεβος των βδελυρών ενστίκτων σου σε όλη την κοινωνία, που δεν καταλαβαίνει τον αγιάτρευτο πόνο σου και την δίψα σου για εκδίκηση… Και φυσικά ενοχλείσαι, όταν, κατά βάθος, καταλαβαίνεις ότι η «προδοσία», που με τόση ευκολία καταλογίζεις στους αντιπάλους σου, αποτελεί το σήμα κατατεθέν της δικής σου εφιαλτικής ιστορίας, που σε έχει ανεξίτηλα στιγματίσει και δεν σβήνει με όσα ψεύδη και αν επινοήσει η διεστραμμένη σκέψη σου… 

Όταν προέρχεσαι από ένα κόμμα, όπως το ΚΚΕ, το οποίο έχει χαρακτηρίσει ως προδότες, καταδότες και πράκτορες τους δικούς του «ήρωες» (βλ. Ζαχαριάδη και Σιάντο), τους έχει «στολίσει» με τις χυδαιότερες των εκφράσεων (βλ. Βελουχιώτη) και τους έχει οδηγήσει στο θάνατο με φρικτά βασανιστήρια (βλ. Καραγιώργη), τότε το υβρεολόγιο που απευθύνεις προς τους πολιτικούς σου αντιπάλους απλώς επιβεβαιώνει μια αδιαμφισβήτητη αλήθεια: Ότι είσαι δια βίου σιδηροδέσμιος των ιδεοληψιών σου, των βιωμάτων σου και των συμπλεγμάτων σου, που ως δαίμονες βασανίζουν την σκέψη σου, ταλανίζουν την ζωή σου και σε υποχρεώνουν να συμπεριφέρεσαι σαν να πρόκειται να λογοδοτήσεις στον Στάλιν και να χρειάζεται να τον πείσεις για την νομιμοφροσύνη σου και την δουλικότητά σου, προκειμένου να σώσεις το κεφάλι σου…

Επομένως το να χρησιμοποιείς την πεζοδρομιακή χυδαιότητα ως επιχείρημα, να αποκαλείς συλλήβδην τους πολιτικούς σου αντιπάλους «ξεφτιλισμένους», «δειλούς», «τραμπούκους», «βασανιστές», «δολοφόνους» και «καθάρματα», και να τους κατηγορείς, επίσης συλλήβδην, για «διαφθορά», «ρεμούλα», και «φονική εθνικοφροσύνη», εσύ ο υπερασπιστής των κατσαπλιάδων, των βιαστών, των πλιατσικολόγων και των δολοφόνων του ΕΛΑΣ και του «Δημοκρατικού Στρατού», δεν σου προσδίδει τίποτε περισσότερο και τίποτε λιγότερο από αυτό που ήσουν, είσαι και θα είσαι πάντοτε: Αληθινός κομμουνιστής, αντάξιος των προγόνων του, αυτός που χειροκροτεί με πάθος ο Πολάκης,  απλά και μόνον διότι οι εφιάλτες σας έχουν συντρίψει κάθε περιθώριο εύρυθμης διανοητικής λειτουργίας.-