“Προεδρικές”…  μεταναστευτικές θεωρίες!

Γράφει ο Κωνσταντίνος Μανίκας, Οικονομολόγος – Ψυχολόγος, Συγγραφέας

Όσο πλησιάζει η χρονική στιγμή που το πολιτικό μας σύστημα θα επιλέξει ποιος θα αποτελέσει τον ένοικο του Προεδρικού Μεγάρου για την επόμενη πενταετία, τόσο και μεγαλύτερη αξία αποκτούν απόψεις και θέσεις που αναπτύσσονται για μια σειρά κρίσιμων εθνικών και κοινωνικών θεμάτων από πιθανούς υποψηφίους. Από το μέλλον του Αιγαίου έως το δημογραφικό, ακούγονται ενδιαφέρουσες έως και επικίνδυνες θέσεις.

Οι μεταναστευτικές ροές, μέσο διπλωματικών πιέσεων και ταυτόχρονα στοιχείο εν δυνάμει κοινωνικής αλλοίωσης, αντιμετωπίζεται με απαράδεκτη ελαφρότητα από προβεβλημένες κεντροαριστερές υποψηφιότητες για το αξίωμα του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας. Ελαφρότητα που καταντά συνειδητή παραποίηση της πραγματικότητας και όλων των δεδομένων.

Αναφέρθηκε από δημόσιο βήμα ότι το μεταναστευτικό ζήτημα που βιώνει η χώρα θα μπορούσε να είναι η λύση στο δημογραφικό πρόβλημα και θέτοντας τους κανόνες μας να απορροφήσουμε ομαλά ένα μεγάλο μέρος των παρανόμως εισερχόμενων στη χώρα.. Έγινε μάλιστα σχετικός παραλληλισμός με την προ δεκαετιών αντίστοιχη μαζικότητα της Αλβανικής μετανάστευσης προς την Ελλάδα και την σταδιακή αφομοίωση της παρά τις αρχικές αντιδράσεις και τους φόβους.

Και όντως είναι να απορεί κανείς πώς προκύπτουν αυτές οι δήθεν περισπούδαστες εξηγήσεις ενός πολύ πιο περίπλοκου φαινομένου που ελάχιστα έχει να κάνει με τα σημερινά στοιχεία. Οι, πλειοψηφικά άθεοι Αλβανοί φάνηκε εξαρχής, ότι  σε πολύ μεγάλο ποσοστό επιδίωκαν την αποδοχή και την προσαρμογή. Παρά την όποια αύξηση της εγκληματικότητας, υπήρξε ειλικρινής προσπάθεια κοινωνικής αφομοίωσης. 

Η συνύπαρξη δεκαετιών με την Βορειοηπειρώτικη κοινότητα λειτούργησε, για πολλούς, ευεργετικά ώστε η προσπάθεια θρησκευτικής και ευρύτερα πολιτισμικής ταύτισης να αποδειχτεί μια αρκετά ομαλή διαδικασία αφού προϋπήρχε εκτενής επαφή με τα σχετικά ήθη, έθιμα και θρησκευτικά τελετουργικά. Ειδικά οι νεότερες γενιές που μετείχαν της ελληνικής παιδείας δεν προσήλθαν σε αυτή με εντελώς αντίθετο ή δυνητικά συγκρουσιακό πεδίο αλλά με θετική διάθεση αξιακής ανίχνευσης και αποδοχής.

Οι τωρινές μεταναστευτικές ροές, πολλαπλάσιες σε σχέση με το παρελθόν, ετερόκλητες και προερχόμενες από άτομα που δεν θεωρούν την Ελλάδα ως τελικό προορισμό τους, μόνο σχέση αναλογίας δεν διαθέτουν με το τότε “αλβανικό” κύμα. Αφορούν, σε μεγάλο βαθμό, άτομα που αντιτίθενται στον Δυτικό πολιτισμό και τις αρχές του, που βάζουν ως προτεραιότητα ακόμα και την διάλυση του συγκεκριμένου σε συστήματος και τον… συνετισμό των αλλοθρήσκων.

Το αποδεικνύουν καθημερινά με τη συμπεριφορά τους, την απολυτότητα των αντιδράσεων, τη μονολιθικότητα των θέσεων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η πρόσφατη πορεία προς το Σύνταγμα όπου απαιτούνταν το κρέμασμα του αλλόθρησκου που τόλμησε να αμφισβητήσει την ακεραιότητα του λόγου του Προφήτη.

Είναι αίολη η ελπίδα ότι υπάρχει δυνατότητα αγαστής συμβίωσης με αυτό τον τεράστιο όγκο μεταναστών ισλαμικής καταγωγής. Ούτε το σαφές ιδεολογικό και οντολογικό τους πλαίσιο μπορεί να περιοριστεί μέσα σε θεσμικούς κανόνες. Αυτή η άσκηση “πίεσης” προς συμμόρφωση μάλλον τα αντίθετα αποτελέσματα θα φέρει προκαλώντας κοινωνικές εντάσεις. Πολιτικά δε, είναι τουλάχιστον αφελές να επιθυμείς να εκπροσωπείς τη χώρα σου μέσω του υπάτου αξιώματος και να στηρίζεις την επιβίωση του Έθνους στο… μπόλιασμα με ανθρώπους που ούτε κατέχουν, ούτε επιθυμούν να αποκτήσουν εθνική συνείδηση.