Το “σύνδρομο” Αυτιά

Γράφει ο Αγκιτάτορας

Ακούστηκε ότι ο Αυτιάς μπορεί να συμπεριληφθεί στο ευρωψηφοδέλτιο της ΝΔ. Καταρχάς, η κριτική σε μια επιλογή που δεν έχει ανακοινωθεί επίσημα, είναι κυρίως φιλολογικού, θεωρητικού περιεχομένου. Μπορεί να αδικεί την παράταξη και τις πραγματικές προθέσεις της.

Αν όμως όντως επιβεβαιωνόταν η είδηση, τι θα σηματοδοτούσε; Πόσο θα βοηθούσε ή θα ζημίωνε εκλογικά; Αρκεί το επιχείρημα “αν δεν σας αρέσει μην τον σταυρώσετε”;

Μια μεγάλη, πολυσυλλεκτική παράταξη είναι απαραίτητο να διαθέτει υποψηφίους διαφορετικών χαρακτηριστικών που απευθύνονται σε ξεχωριστές κοινωνικές ομάδες. Το ζητούμενο δεν είναι μόνο αν στο παρελθόν οι συγκεκριμένοι άνθρωποι υπήρξαν επικριτικοί για το κόμμα που τους φιλοξενεί. Αυτό που θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη είναι αν η συνολική εικόνα και δράση του δημιουργεί περισσότερα προβλήματα από αυτά που λύνει.

Αν δηλαδή δεν υπήρξε απλά επικριτικός αλλά αξιοποίησε κάθε δυνατότητα για να παραπλανήσει την κοινωνία, βοηθώντας στην κατάληψη της εξουσίας από τον ιδεολογικό σου αντίπαλο.

Αν αναπαρήγαγε φαιδρά και επικίνδυνα επιχειρήματα που απλοποιούσαν σοβαρά ζητήματα, εξαγριώνοντας την κοινωνία.

Αν αντιπροσωπεύει έναν αξιακό πυρήνα, ακραίου λαϊκισμού που υποτίθεται ότι ως παράταξη αντιμάχεσαι.

Ορισμένες υποψηφιότητες που θολώνουν το κεντρικό σου μήνυμα κι αποπροσανατολίζουν είναι σίγουρο ότι θα προσφέρουν λιγότερα από όσα θα αφαιρέσουν. Ίσως φέρουν κάποιες ψήφους αλλά θα αφαιρέσουν, πέρα από ένα κρίσιμο εκλογικό σώμα, και πιο σημαντικά στοιχεία όπως αξιοπιστία, συνοχή, εμπιστοσύνη.