Ένας χρόνος με τον Κυριάκο

Γράφει ο Αγκιτάτορας

Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια. Όταν υπάρχουν μαζικές εκλογικές διαδικασίες οι κατόπιν μεμψιμοιρίες δεν έχουν κανένα νόημα. Το ζήσαμε και το 2009 με την εκλογή Σαμαρά. Πλέον το μόνο που πρέπει να μας απασχολεί είναι η διαρκής επιβεβαίωση της δημοκρατικής λειτουργίας του κόμματος και η προσπάθεια για ανατροπή της πιο καταστροφικής κυβέρνησης. Κι αύριο αν γίνεται…

Καλή η κριτική όταν βοηθά να καλυτερεύουν τα πράγματα αλλά καταντά βάλτος όταν δεν προσφέρει εναλλακτικές προτάσεις. Κυβερνητική αλλαγή ναι, αλλά μήπως εγκλωβιστήκαμε επικοινωνιακά στο ατέρμονο αίτημα για εκλογές που δεν μπορείς να προκαλέσεις; Ανανέωση ναι, αλλά που αρχίζει και που τελειώνει η αξιοκρατία στις επιλογές; Πολιτικά ανοίγματα ναι, αλλά που βοηθά και που δυσκολεύει την πορεία η ονοματολογία “στιγματισμένων” από το παρελθόν στελεχών; Ερωτήματα για βελτίωση κι όχι για εσωστρέφεια. Απορίες για εξέλιξη κι όχι για στασιμότητα.

Αυτά τα ολίγα και καλά μυαλά σε όλους. Γιατί το καλό της χώρας προέχει των προσώπων και τα πρόσωπα υπάρχουν για να εξυπηρετούν έναν ανώτερο σκοπό!