Αντώνης Σαμαράς: Έρωτας Ελευθερίας!

Ο πρώην πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς κάνει ηχηρή παρέμβαση με αφορμή την επέτειο των 200 ετών από το 1821, με άρθρο του στο Πρώτο Θέμα αυτής της Κυριακής.

Η 25η Μαρτίου δεν είναι για εµάς τους Έλληνες µια απλή ιστορική επέτειος. Είναι ο καθρέφτης της ψυχής µας. Είναι η «εξοµολόγησή» µας. Είναι το βίωµά µας. Είναι το µεγαλείο µας. Είναι τα λάθη µας. Είναι η συνείδησή µας. Είναι το φως µας. Είναι Ερωτας Ελευθερίας!

Η Παλιγγενεσία του Ελληνισµού, η Επανάσταση αυτού του συγκλονιστικού έθνους, αποτελεί ένα µοναδικό στη διεθνή Ιστορία γεγονός.

Προσέξτε:

• Η Παλιγγενεσία δεν ήταν ένα «τυχαίο», ένα µεµονωµένο τοπικό περιστατικό που εξελίχθηκε σε εξέγερση. Ήταν µια διαδικασία πολύ καλά και µεθοδικά προετοιµασµένη, µια εθνικοαπελευθερωτική Επανάσταση µε σαφή χαρακτηριστικά. Ταγµένη στου «Χριστού την πίστη την αγία» κι ευλογηµένη τη «Υπέρµαχω Στρατηγώ».
• Η Παλιγγενεσία δεν υποκινήθηκε «έξωθεν» ούτε αποτέλεσε κατασκεύασµα ή αποτέλεσµα διεργασίας γεωπολιτικών εξελίξεων. Οι Μεγάλες ∆υνάµεις της εποχής δεν ενθάρρυναν την Επανάσταση. Η Ελλάδα ξεκίνησε µόνη της, άλλο αν απέκτησε στην πορεία διεθνή ερείσµατα.
• Η Παλιγγενεσία των Ελλήνων ολοκληρώθηκε σε 9 χρόνια. ∆ηµιουργώντας το πρώτο ανεξάρτητο εθνικό κράτος που προέκυψε από Επανάσταση στην Ευρώπη!
• Ασφαλώς στην επιτυχία της Επανάστασης έπαιξαν κορυφαίο ρόλο οι 4 ώρες της ναυµαχίας που χρειάστηκαν οι τρεις ξένοι στόλοι για να βυθίσουν το 1827 στο Ναβαρίνο την τουρκο-αιγυπτιακή συµµαχία.

Όµως ήταν οι Έλληνες που καθόρισαν τη µοίρα τους. Μεγαλείο ψυχής, Ορθόδοξη πίστη, αποφασιστικότητα ατράνταχτη, στρατιωτική ευφυΐα στο πεδίο των µαχών και η οργανωµένη από τη Φιλική Εταιρεία αντίληψη της εθνικής τους αποστολής ήταν εκείνα που οδήγησαν την Επανάσταση σε επικράτηση, από το 1821 ως το 1824!

Κι ήταν αυτή η επικράτηση, αυτή η επιβεβαίωση του όρκου για «ελευθερία ή θάνατο» που συγκίνησε τους λαούς της Οικουµένης και δηµιούργησε το µεγαλειώδες παγκόσµιο ρεύµα φιλελληνισµού. Κι ήταν αυτός ο αγώνας που µετέστρεψε τη στάση των Μεγάλων ∆υνάµεων υπέρ της Ελλάδος.

Έτσι ήρθε το Ναβαρίνο! Μετά το Μεσολόγγι, µετά τη Χίο, µετά τα ∆ερβενάκια, µετά τις νίκες στον Μοριά και στη Ρούµελη.

Κι ακόµα, ας µην ξεχνάμε πως και οι Οθωµανοί ζήτησαν και έλαβαν τη βοήθεια της Αιγύπτου το 1825 για να καταστείλουν την Ελληνική Επανάσταση. Και ας µη λησμονούμε ότι λίγα χρόνια αργότερα οι Μεγάλες ∆υνάµεις της εποχής συνέδραµαν τους Οθωμανούς αυτή τη φορά, στον αγώνα τους εναντίον …της Αιγύπτου.

Ξένες άλλωστε παρεµβάσεις υπέρ των εξεγερµένων υπήρξαν και σε άλλες µμεγάλες επαναστάσεις. Όπως στην Αµερικανική, όπου παρενέβησαν οι Γάλλοι πολύ πιο καθοριστικά. Αλλά αυτό δεν µείωσε τη σηµασία τους.

Η Ιστορία γράφεται από τη θέληση των λαών να πάρουν τη µοίρα τους στα χέρια τους. Και να πραγµατώσουν την Ελευθερία τους. Όσοι την πιστεύουν. Όσοι ζουν γι’ αυτή – κι όσοι είναι έτοιµοι να πεθάνουν γι’ αυτή.

Εξάλλου, η Ελληνική Επανάσταση δεν «ολοκληρώθηκε» το 1830. Αντιθέτως, από τότε και για έναν περίπου αιώνα, το έθνος των Ελλήνων βρίσκεται σε µόνιµη εξέγερση εναντίον των τυράννων του. Θυµίζω -ενδεικτικά- τις συνεχείς µαρτυρικές επαναστάσεις των Ελλήνων στην Κρήτη µέχρι την προσάρτησή της στην Ελλάδα, στη Μακεδονία, στην Ηπειρο όπου έχουµε τον Βορειοπει- ρωτικό Αγώνα και στην Κύπρο.

Αυτή η «διαρκής» Ελληνική Επανάσταση, αυτοί οι ποταµοί αίµατος που χύθηκαν για την Παλιγγενεσία και την εθνική ολοκλήρωση, αυτοί οι αγώνες δεν πραγµατοποiήθηκαν κατόπιν «εντολών» και κεντρικών σχεδιασµών. Έγιναν γιατί εξέφρασαν τη λαχτάρα των Ελλήνων για Ελευθερία. Τη λατρεία των Ελλήνων για την Ελλάδα!

Ακολούθησαν θρίαµβοι αλλά υπήρξαν και οι καταστροφές. Σπαρακτικοί εµφύλιοι, διχασµοί και τραγωδίες. Με αποκορύφωµα τον ξεριζωµό του Ελληνισµού από τη Μικρά Ασία, την καταστροφή του 1922.

Επος και δράµα, δράµα και έπος… Συνυφασµένα µε τη χώρα που γέννησε και το έπος και το δράµα, τη χώρα που γέννησε την Ιστορία. Την δική µας Ελλάδα!

Σε αυτά τα 200 χρόνια από τη µμεγάλη έναρξη του 1821, ζήσαμε απαράµιλλες επιτυχίες αλλά και αποτυχίες. Εκπληκτικούς ρυθμούς ανάπτυξης αλλά και χρεοκοπίες. Επος και δράμα, που κι εδώ συνυπάρχουν…

Να θυμόμαστε όµως πάντα, ότι οι δύο κορυφαίες στιγμές του Ελληνισµού τα τελευταία 200 χρόνια είναι το 1821 και το 1940. Τι κοινό έχουν; Οτι και στις δύο οι Έλληνες αποφάσισαν να πολεμήσουν για την Ελευθερία τους αν και γύρω τους όλα ήταν µαύρα. Όταν δηλαδή η «λογική» τούς επέβαλε να υποταχθούν. Κι όµως εκείνοι ξεσηκώθηκαν…

Να θυμόμαστε ακόμα ότι η µμεγάλη εποποιία του 1912-13 που υπερδιπλασίασε την Ελλάδα, ήρθε µόλις 15 χρόνια µετά την ταπεινωτική ήττα του 1897, όταν η χώρα κόντεψε να αφανιστεί.

Το έπος και το δράμα εναλλάσσονται διαρκώς. Είναι η Ιστορία των Ελλήνων!

Αυτή η Ιστορία δεν ξεχνιέται, δεν διαστρεβλώνεται, δεν παραγράφεται.

Γιατί πέρα από στιγμές δόξας και στιγμές ολέθρου, πέρα από απίστευτες εξάρσεις και τραγικές καταστροφές αποκαλύπτει µια πεισµατική προσήλωση του Ελληνισµού σε Φιλελεύθερα Ιδανικά Πατρίδας και ∆ηµοκρατίας.

Αποκαλύπτει…

…Έναν µμοναδικό «Ερωτα Ελευθερίας»!

Πορευόµαστε 200 χρόνια µε απανωτές αναστάσεις και πτώσεις, δίχως τελειωµό. Αλλά είµαστε σε διαρκή «µετάληψη» µε τον Ερωτα Ελευθερίας, ώστε να παραµένει ανέγγιχτη η ασπίδα Αθανασίας του Ελληνισµού!

Έναν Έρωτα Ελευθερίας, που δεν κάµπτεται ούτε µετά από δεκαετίες επιβολής κρατισµού, εθνοµηδενισµού, δηλητηριώδους λαϊκισµού, «καθεστωτικής» µοιρολατρίας, φοβικών συνδρόµων και «ακαδηµαϊκής» ηττοπάθειας.

Πού ούτε την Ιστορία µας, ούτε τα σύµβολά της µμπόρεσαν ποτέ να διαγράψουν!

Γι’ αυτό και παραµένουν ζωντανά στα τραγούδια µας, στην ποίησή µας, στους χορούς µας, στη γλώσσα µας, στην Πίστη και στον Πολιτισµό µας, στην ελληνική ∆ιασπορά. Αναπόδραστα ριζωµένα στην ψυχή µας.

Κι όλα αυτά γίνονται αστείρευτη πηγή έμπνευσης για όλους εµάς σήμερα, όταν οι προκλήσεις γύρω µας θεριεύουν!

Απέναντι σε µια «ασυγκράτητη» και αναθεωρητική Τουρκία .

Απέναντι σε «αδρανείς» και «αντικειµενικούς» εταίρους. Απέναντι σε τεράστιες γεωπολιτικές προκλήσεις.

Απέναντι στον οικονομικό κυκεώνα που αφήνει πίσω της η διεθνής πανδημία.

Απέναντι στην ίδια την εσωτερική καχεξία µας.

Ως Εθνος έχουμε περάσει και πολύ χειρότερα. Ως λαός έχουμε ξεπεράσει πολύ πιο δραµατικές δοκιµασίες.

Οσο τα ιδανικά του έθνους δεν υποτάσσονται σε ψευδεπίγραφα διλήµµατα.

Οσο θεωρούµε τον Πατριωτισµό αδιαπραγµάτευτο τρόπο σκέψης κι άσκησης πολιτικής.

Οσο παραµένουµε χώρα και όχι «χώρος».

Οσο µένει ζωντανός ο Ερωτας Ελευθερίας που µας καθόρισε ως λαό και ως Εθνος…

…Τότε, καµιά σημερινή δυσκολία δεν είναι αξεπέραστη. Καµιά πρόσφατη αποτυχία δεν είναι οριστική. Και καµιά «δυσοίωνη» εξέλιξη δεν είναι αναπότρεπτη.

Αρκεί ο Έρωτας Ελευθερίας και τα Φιλελεύθερα Πατριωτικά ιδανικά να αναβλύζουν ως η πηγή της έµπνευσής µας.

Ο Έρωτας Ελευθερίας είναι η συλλογική Ελπίδα µας – και η ρίζα αυτής της Ελπίδας στα κατάβαθα της Ψυχής µας.

Κι όποιοι ξεγράφουν τους Έλληνες, όποιοι περιφρονούν την Ελλάδα, ας κοιτάξουν το 1821!

Κι ας θυμηθούν τα λόγια του «Γέρου του Μωριά», του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη: «Εκείνος ο πόλεμος εστάθη η ευτυχία της Πατρίδας»…

Το 1821 είναι µήνυµα Ελευθερίας!

Την οποία εµείς οι Ελληνες γνωρίζουμε πολύ καλά!

Και από την όψη και από την κόψη…