Το ρωσικό… pacman και o Ερντογάν

Ας ρίξουμε μια ματιά στον παγκόσμιο χάρτη. Στο πλάι του Πούτιν στέκονται η Βενεζουέλα του Μαδούρο, η Βόρεια Κορέα του Κιμ, η Κούβα και, εννοείται, αρκετές χώρες της πρώην Σοβιετικής Ενωσης που ελέγχονται από τη Μόσχα, ενώ μια στάση «ναι μεν, αλλά» κρατάει ο Ερντογάν.

Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης

ΑΥΤΟ, βέβαια, δεν σημαίνει κάτι για το ποια θα είναι η εξέλιξη στην ουκρανική κρίση. Κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει αν θα υπάρξουν νικητές και ηττημένοι.

ΟΙ ΗΠΑ έχουν κάνει πολλά και επαναλαμβανόμενα λάθη από την πτώση του κομμουνισμού έως σήμερα. Θα μπορέσουν με τις κυρώσεις να βάλουν φρένο στις επιδιώξεις του Πούτιν; Αυτό είναι και το μεγάλο στοίχημα για να αποδείξουν την ισχύ τους.

Η Ευρωπαϊκή Ενωση παρακολουθεί ως απλός θεατής μια ακόμη μεγάλη κρίση. Μόνο κάποιες κινήσεις του Μακρόν κρατούν τα προσχήματα. Κάτι, βέβαια, που είναι αναμενόμενο, γιατί όταν η Ευρώπη δεν διαθέτει ούτε κοινή εξωτερική πολιτική ούτε ισχυρή διπλωματία, και πολύ περισσότερο δεν διαθέτει ενιαία στρατιωτική δύναμη, δεν μπορεί να θεωρείται «μεγάλος παίκτης».

Ο Πούτιν βάζει τη Ρωσία σε φάση αναθεωρητισμού. Με μια μέθοδο που θυμίζει pacman έκανε μια «χαψιά» την Κριμαία πριν από οκτώ χρόνια και τώρα κάνει ακριβώς το ίδιο με την Ανατολική Ουκρανία. Κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει ποιες θα είναι οι επόμενες κινήσεις του και μέχρι πού μπορεί να φτάσει ο επεκτατισμός.

ΟΛΑ αυτά θα μπορούσαμε να τα συζητάμε χαλαρά αν η Ελλάδα βρισκόταν γεωγραφικά στη θέση της Ελβετίας. Δίπλα μας, όμως, βρίσκεται η Τουρκία. Ο Πούτιν ανοίγει την «όρεξη» στον αναθεωρητισμό του Ερντογάν.

ΤΟ παραλήρημα του Ερντογάν για τη Συνθήκη της Λωζάννης και η προσπάθεια δημιουργίας «γκρίζων ζωνών» σε Θράκη και Αιγαίο είναι άκρως επικίνδυνα. Η Τουρκία παίρνει θάρρος από κινήσεις όπως η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, που προσομοιάζει με τον τουρκικό «Αττίλα» στην Κύπρο.

Η Ελλάδα μπορεί στο μέλλον να βρεθεί στη θέση της Ουκρανίας. Γι’ αυτό και νομοτελειακά οδηγείται σε συγκεκριμένες πολιτικές. Κατ’ αρχάς, πρέπει να ενισχυθεί όσο περισσότερο είναι δυνατόν η άμυνα της χώρας. Σε αυτή τη λογική κινείται ήδη η κυβέρνηση με την ελληνογαλλική συμφωνία, αλλά και την απόκτηση των νέων φρεγατών και των Rafale.

ΣΥΓΧΡΟΝΩΣ, η κυβέρνηση στέκεται διπλωματικά απέναντι στη ρωσική επέμβαση στην Ουκρανία και οφείλει να προειδοποιήσει εταίρους και συμμάχους για τους κινδύνους που αντιμετωπίζει από την Τουρκία του Ερντογάν.

 

Ο Γιάννης Τσαπρούνης είναι διευθυντής σύνταξης του Ελεύθερου Τύπου

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.