Αυτοκτονία της ανθρωπότητας…

Του Νάσου Τσαγκανέλη

Αν ένας έντρομος Πούτιν προκαλέσει Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο… Και τολμήσει από τρελό εγωισμό να αναμετρηθεί με ενωμένη και πλήρη την Ατλαντική Συμμαχία της Δύσης!

Η μεγαλομανία του Πούτιν, αυτές τις ώρες, τον σπρώχνει στην Άβυσσο… Και αυτή χαρούμενη από τα τρίσβαθα της, τον βλέπει. Προεξοφλεί, το τέλος του…

Όσο σκληροτράχηλος κι αν είναι, ο ηγέτης του Κρεμλίνου… Από την εποχή που ήταν ΑΡΧΗΓΕΙΟ ΑΙΜΑΤΟΣ στα έγκατα του Σοβιετικού τέρατος του θανάτου. Το τεράστιο σφαγείο, της διαβόητης KGB.

Όσα τότε διέταξε απάνθρωπα βασανιστήρια και ανατριχιαστικές εκτελέσεις… Ποτέ, δεν έγινε δίκη… Σήμερα, ο ίδιος άνθρωπος. Τότε, δεν φοβόταν. Τώρα, φοβάται. ΓΙΑΤΙ, μια ΝΑΤΟΪΚΉ Δημοκρατική Ουκρανία προσανατολισμένη στην οικονομία της αγοράς θα λέει κάθε μέρα στο ρωσικό λαό: “Έτσι θα μπορούσατε να είστε κι εσείς. Αν δεν είχατε τον Πούτιν”…

Η Αρκούδα βρυχάται. Δείχνει, δόντια. Απειλεί… Δοκιμάζει μπλόφες αστείες, για νήπια. Κάπως έτσι προσπαθεί να δείξει το μέσα του. Τον τρόμο που τον έχει κυριεύσει… Μιλάει συνεχώς για εισβολή Και μένει συνεχώς ακίνητος.
Στην κατάψυξη, το “άρξατε πυρ”.

Όσο ανάλγητος κι ειναι, ξέρει τι σημαίνει Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος. Μπροστά, Άβυσσος. Πίσω, κόλαση. Η ανθρωπότητα θα τον καταριέται. Θα απαιτήσει, κρεμάλα!

Ξέρει, τι σημαίνει ΝΑΤΟ. Το φοβάται. Γιατί απέναντι του θα παραταχθεί μια ΕΝΩΜΕΝΗ ΔΥΣΗ! Που θα περικυκλώσει αμέσως τα σύνορα του. Ατέλειωτα στρατεύματα, υπεροπλισμοί της Ατλαντικής Συμμαχίας.

Φοβάται, αυτός ο δήθεν ανίκητος, να συντριβεί με χίλια βατερλό. Η Ουκρανία, δεν είναι Κριμαία.

Οι New York Times, προχώρησε σε ψυχιατρική ανάλυση. Και για τους δύο. Μπάιντεν και Πούτιν.

Γράφει για τον Αμερικανό πρόεδρο. Ότι οι επικριτές του λένε, ότι τα έχει χαμένα. Και δεν μπορεί να ξεχωρίσει το Κίεβο από το Κάνσας… Παίζει με το Ρώσο, γράφει, με μια δική του σκακιστική κίνηση. Φοβάται το ΝΑΤΟ, λέει ο Μπάιντεν. Ένα ΝΑΤΟ, απολύτως ενωμένο με στρατεύματα και πυραύλους. Που θα βρεθούν κοντά στα σύνορα του. Ένα ΝΑΤΟ που θα έχει στενότερες σχέσεις και με μη μέλη όπως η Φινλανδία και η Σουηδία.

Προειδοποιεί ότι οι ΗΠΑ, όταν σμίγουν από κοινού με τους συμμάχους τους είναι μια ισχυρή γροθιά, κι ας μην τολμήσει να αγγίξει την Ταϊβάν…

Η υπόθεση της Ουκρανίας δεν έχει τελειώσει, αλλά αν ο Βλαντιμίρ Πούτιν τελικά αποφασίσει να μην εισβάλει, είναι γιατί ο Αμερικανός πρόεδρος Μπάιντεν –όσο κι αν οι επικριτές του διατείνονται ότι τα έχει τόσο χαμένα που δεν μπορεί να ξεχωρίσει το Κίεβο από το Κάνσας– απαντάει σε κάθε σκακιστική κίνηση του Πούτιν με μια δική του.

Η αμερικανική κυβέρνηση κατόρθωσε να υπάρξει τόσο σαφής επίδειξη αλληλεγγύης ανάμεσα στους νατοϊκούς συμμάχους, τόσες παραδόσεις επιθετικών όπλων στην Ουκρανία και τόσες απειλές σοβαρών οικονομικών κυρώσεων απέναντι στη Ρωσία, ώστε ο Πούτιν να σκεφτεί: «Αν προχωρήσω σε μεγάλη εισβολή και τελικά καταστραφεί η οικονομία και γυρίσουν πίσω στρατιώτες σε φέρετρα, μήπως κινδυνεύω να πέσω;».

Όπως διαπίστωσε ο Πούτιν όταν κατέλαβε την Κριμαία, το 2014, οι Αμερικανοί δεν είναι διατεθειμένοι να ρισκάρουν τις ζωές των στρατιωτών τους στην περιοχή. Ετσι, ο Μπάιντεν χρειάστηκε να επιστρατεύσει τις ηγετικές του ικανότητες στο έπακρο. Δεν μπορούσε να απειλήσει με ευθεία αμερικανική στρατιωτική ανάμειξη, και γι’ αυτό έπρεπε να κάνει απόλυτα σαφές ότι μια εισβολή θα δημιουργήσει ακριβώς το είδος του ΝΑΤΟ, το οποίο ο Πούτιν φοβάται. Ενα ΝΑΤΟ απολύτως ενωμένο, με στρατεύματα –και ίσως και πυραύλους– πιο κοντά στα σύνορά του.

Ένα ΝΑΤΟ που θα έχει στενότερες σχέσεις με μη μέλη, όπως η Φινλανδία και η Σουηδία. Απευθυνόμενος στον Πούτιν, ο Μπάιντεν έστειλε και ένα μήνυμα στην Κίνα, προειδοποιώντας ότι οι ΗΠΑ, όταν ενεργούν από κοινού με τους συμμάχους τους, είναι μια ισχυρή γροθιά. Αυτό, σε περίπτωση που το Πεκίνο σκέφτεται να καταλάβει την Ταϊβάν.

Τι ανησυχεί τον Ρώσο

Η αλήθεια βέβαια είναι ότι ο Πούτιν έχει πολλούς μοχλούς για να φέρνει την Ουκρανία προς το μέρος του χωρίς να πυροδοτεί τόσο έντονες δυτικές αντιδράσεις όσο συγκεντρώνοντας τανκς στα σύνορα. Οι ανησυχίες της Ρωσίας για την ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ είναι θεμιτές. Το ΝΑΤΟ και η Ουκρανία πρέπει να συμφωνήσουν στη γεωπολιτική ουδετερότητα της Ουκρανίας, στα πρότυπα της Φινλανδίας.

Αλλά ο Πούτιν δεν φοβάται τόσο πολύ την ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ όσο τη στροφή της χώρας προς τη Δύση. Ο μεγαλύτερός του φόβος είναι η επέκταση της σφαίρας επιρροής της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που μπορεί να δημιουργήσει μία αξιοπρεπή, δημοκρατική Ουκρανία, προσανατολισμένη στην οικονομία της αγοράς, που θα λέει κάθε μέρα στον ρωσικό λαό: «Ετσι θα μπορούσατε να είστε αν δεν είχατε τον Πούτιν».