Το «πάρτι» των σαλεμένων στην Αγία Παρασκευή

Γράφει ο Διονύσης Κ. Καραχάλιος, Δικηγόρος

Είναι γεγονός ότι η συναίσθηση της ευθύνης δεν είναι εύκολη υπόθεση. Απαιτεί ισχυρή επίγνωση γεγονότων και καταστάσεων. Χρειάζεται δυνατό χαρακτήρα, που να μπορεί να υπερβεί τις προσωπικές επιθυμίες και τις εγωιστικές παρορμήσεις και να δίνει έμφαση στην κατανόηση και τον σεβασμό των άλλων. Προϋποθέτει πνευματική ωριμότητα και ψυχική καλλιέργεια, σε τέτοιο βαθμό, ώστε η ανάληψή της να μην μοιάζει με καταναγκαστική εργασία, αλλά να απορρέει ως αυτονόητη διάθεση της ηθικής συγκρότησης του ανθρώπου. Γι’ αυτό – χωρίς τούτο να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν εξαιρέσεις, οι οποίες, ασφαλώς, επιβεβαιώνουν τον κανόνα – συνηθίζουμε να λέμε ότι, η υπευθυνότητα αποκτάται συν των χρόνω και παράλληλα με την ηλικιακή ωρίμανση. Σε κάθε περίπτωση, είναι βέβαιο ότι, η αύξηση του συναισθήματος ευθύνης συμβαδίζει με τον περιορισμό της επιπολαιότητας, η, ακόμη περισσότερο, της περιφρόνησης προς κανόνες, οδηγίες, αποφάσεις και νόμους της πολιτείας, που υιοθετούνται και εφαρμόζονται χάριν του δημοσίου συμφέροντος και της προστασίας των πολιτών.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι κάποιες δεκάδες νεαρών, που προσπάθησαν τις τελευταίες ημέρες να «βουλιάξουν» την πλατεία Αγίου Ιωάννου, στην Αγία Παρασκευή, σκέφτηκαν μόνο το κέφι τους, την πλάκα τους, την ανία τους ή, με μια λέξη, τον εαυτούλη τους, όταν αποφάσισαν να επιδείξουν την αντικοινωνική συμπεριφορά, που τους επέτρεψε να γίνουν θέμα στα ΜΜΕ  και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Και είναι βέβαιον ότι ελάχιστοι από αυτούς τους νεαρούς θα μπόρεσαν να σκεφτούν, έστω και προς στιγμήν, ότι προσέφεραν, μέσα στην επιπολαιότητά τους, ατελείωτη ικανοποίηση σε στελέχη ακροαριστερών και αριστερών κομμάτων, που κυκλοφορούσαν ανάμεσά τους, για να διαπιστώσουν την αποτελεσματικότητα των κινητοποιήσεών τους… Ή ότι οι διακινητές των ναρκωτικών που συχνάζουν εκεί, βρήκαν έτοιμο το έδαφος για να διαθέσουν την «πραμάτεια» τους…

Μοιάζει να είναι οργανωμένο και κατευθυνόμενο αυτό το περίεργο «πάρτι», την στιγμή που η συντριπτική πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας, χάρη στη συντονισμένη και αποφασιστική κυβερνητική δράση, αλλά και στην δική της υπεύθυνη στάση και συμπεριφορά, πέτυχε να επαναφέρει την χώρα μας στους κολακευτικούς τίτλους των ΜΜΕ και στις επιδοκιμασίες επωνύμων όλης της οικουμένης.   

Είναι προφανές ότι η επιτυχία (με τις ελάχιστες, σε σχέση με ό,τι συμβαίνει γύρω μας, δυσάρεστες απώλειες) έχει «πικράνει» τον ΣΥΡΙΖΑ και τα διάφορα γκρουπούσκουλα που τον περιτριγυρίζουν. Η αμηχανία και οι ανοησίες του Τσίπρα και της παρεούλας του δεν αφήνουν την παραμικρή αμφιβολία γι’ αυτό, καθώς περίμεναν ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη θα μιμηθεί την δική τους «ετοιμότητα» και την δική τους «αποτελεσματικότητα», που επέδειξαν στο Μάτι και στην Μάνδρα… 

Θα πουν κάποιοι, βαθυστόχαστοι «παπαρολόγοι» και προοδευτικοί «αμπελοφιλόσοφοι» ότι, το «πάρτι» στην Αγία Παρασκευή ήταν «ένα αυθόρμητο ξέσπασμα ενάντια στους νεοφιλελεύθερους περιορισμούς, που έχουν στόχο τη νεολαία και τις ελευθερίες της»… Θα πουν ακόμη ότι, «η ζωή ανήκει στους νέους και δεν επιτρέπεται σε κανένα να την εξουσιάζει»… Και θα προσθέσουν κάποιοι, περισσότερο «ανθρωπιστές», ότι, «καθένας έχει δικαίωμα να διαθέτει τον εαυτό του, όπως νομίζει»…

Όλοι αυτοί είναι προφανές ότι, σε αντίθεση με τις πομπώδεις διακηρύξεις τους, θεωρούν τους νέους «εύκολη ύλη» για τα γούστα τους και τα συμφέροντά τους. Τους θεωρούν έτοιμους να υποκύψουν στα μεγάλα λόγια, στα σπουδαιοφανή οράματα, στις εύκολες υποσχέσεις,  αλλά και στην τρυφηλή ζωή, ακόμη και στην ασύδοτη κραιπάλη… Και είναι πολλοί εκείνοι οι νέοι, που φροντίζουν να τους δικαιώνουν και να υποτάσσονται στις ορέξεις τους και στις επιδιώξεις τους… 

Οι περισσότεροι από αυτούς τους νέους, που λιθοβολούσαν και έβριζαν τους αστυνομικούς, επειδή, προσπαθώντας να τηρήσουν τα προστατευτικά ολόκληρης της κοινωνίας μέτρα, τους χάλασαν το «πάρτι», νομίζουν ότι με την στάση τους έδειξαν λεβεντιά, ανεξαρτησία και ελεύθερο πνεύμα…  «Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι», αλλά αν κατάφερναν να κουράσουν λίγο την σκέψη τους, θα μπορούσαν ακόμη και να λυπηθούν τον εαυτό τους…

Διότι νομίζουν ότι, βρίζοντας και λιθοβολώντας την αστυνομία, όπως έκαναν κάποιοι σημερινοί εβδομηντάρηδες στα νιάτα τους, μιμούνται τον προοδευτισμό τους, ενώ, στην πραγματικότητα, διαιωνίζουν τα αραχνιασμένα συμπλέγματά τους…

Διότι φαντάζονται ότι, μέσα στην αποχαύνωση της μάζας και κάτω από το βλέμμα αγράμματων ινστρουχτόρων, καταξιώνονται ως ελεύθεροι άνθρωποι, ενώ, στην πραγματικότητα, υποδουλώνονται στις «ντιρεκτίβες» τους…

Διότι φαντασιώνονται ότι, προβαίνουν σε πράξεις ηρωικής αντίστασης και  κοινωνικής ευθύνης, ενώ, στην πραγματικότητα, θέτουν σε κίνδυνο την ζωή των γονέων τους και  των παππούδων τους και υπονομεύουν τα δικά τους πραγματικά στηρίγματα στην κοινωνία…

Διότι θεωρούν ως πλάκα, ως κέφι και ως διασκέδαση μια συμπεριφορά, που, στην πραγματικότητα και σε αντίθεση με αυτό που πιστεύουν, δείχνει ότι είναι ανώριμοι, χωρίς δυνατότητα καθαρής και ανεξάρτητης σκέψης, έρμαια των SMS, ανίκανοι να πουν ΟΧΙ σ’ αυτούς πους τους μεταχειρίζονται και τους εκμεταλλεύονται…

Διότι, τέλος, νομίζουν ότι είναι «σπουδαίοι», «έξυπνοι» και «καταφερτζήδες», ενώ στην πραγματικότητα δεν είναι τίποτε περισσότερο από ανεύθυνοι, ανόητοι και «σαλεμένοι»…