Τι συνέβη στην Γερμανία;

Γράφει ο Διονύσης Κ. Καραχάλιος

Τι ακριβώς συνέβη στη Γερμανία; Ποιοι είναι οι λόγοι για τους οποίους η «προοδευτική» κυβέρνηση, με τον σοσιαλδημοκράτη πρωθυπουργό, απεφάσισε την επιβολή εντατικών και αυστηρών ελέγχων στην μεθόριο όλων των χερσαίων συνόρων της χώρας; 

Η φονική επίθεση στο Ζόλινγκεν (πόλη στο ομόσπονδο κρατίδιο της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας με πληθυσμό περίπου 120.000 κατοίκους), με δράστη έναν Σύρο πρόσφυγα, που μαχαίρωσε τρία άτομα, αλλά και η θεαματική άνοδος της Ακροδεξιάς (ΑfD) και της αντιμεταναστευτικής λαϊκιστικής Αριστεράς της Ζάρα Βάγκενεχτ (BSW), στις πρόσφατες εκλογικές αναμετρήσεις, που ακολούθησαν, στην Θουριγγία και στην Σαξονία, ήταν ο καταλύτης για την μεταναστευτική πολιτική της Γερμανίας…

Η πολιτική των ανοικτών συνόρων, που διεκήρυξε η καγκελάριος Μέρκελ, για 1.000.000  πρόσφυγες- μετανάστες, αντί να εξυπηρετήσει την οικονομία της Γερμανίας, προκάλεσε τόσα κοινωνικά προβλήματα, με πρώτο την ανασφάλεια του μέσου Γερμανού, που ανάγκασε τον σοσιαλδημοκράτη πρωθυπουργό στην εσπευσμένη αντίδραση – κόλαφο για τα «αλληλέγγυα» αισθήματα εκείνων που διαλαλούν  ναρκισσευόμενοι τον «ανθρωπισμό» τους!…

Η πραγματικότητα των τελευταίων ετών σε ολόκληρη την Ευρώπη έχει αποδείξει ότι, οι ευρωπαϊκές κοινωνίες βρίσκονται αντιμέτωπες με εκατομμύρια νέων, ως επί το πλείστον, ανθρώπων, οι οποίοι, ναι μεν επιζητούν μια καλύτερη ζωή στο δημοκρατικό περιβάλλον των δυτικών χωρών, αλλά, ταυτόχρονα, αρνούνται πεισματικά να ενταχθούν αρμονικά και ήσυχα σ’ αυτές τις κοινωνίες και απορρίπτουν με φανατισμό τους νόμους και τα ήθη των κρατών στα οποία καταφεύγουν…

Η δημιουργία «γκέτο» στην καρδιά των ευρωπαϊκών μεγαλουπόλεων, όπου κυριαρχούν ο σκοταδισμός του Ισλάμ και η αδυναμία του κράτους να επιβάλλει τους νόμους του και να εξασφαλίσει την κοινωνική γαλήνη των γηγενών, συνιστούν, πλέον, την ωμή πραγματικότητα  στην Δυτική Ευρώπη…

Μια πραγματικότητα η οποία εξελίσσεται, εδώ και μερικά χρόνια, σε αληθινό εφιάλτη, που απειλεί σε καθημερινή βάση την ομαλή διαβίωση των Ευρωπαίων πολιτών, οι οποίοι βλέπουν την χώρα τους έρμαιο, όχι μόνον εξαθλιωμένων ανθρώπων, που ζουν με τα επιδόματα και τις παροχές του κράτους  σε βάρος  των δικών τους δικαιωμάτων, αλλά και μερίδας φανατισμένων «μαχητών του Αλλάχ», αποφασισμένων να πνίξουν στο αίμα τους «διεφθαρμένους» και «άπιστους» εχθρούς του Ισλάμ…

Το ιδεοληπτικό φαντασιογράφημα του Τσίπρα, που έβλεπε τους λαθρομετανάστες «να λιάζονται και να εξαφανίζονται» (!), αφού για μερικά χρόνια έδρασε ως ισχυρό αφροδισιακό στα αισθήματα και τις διαθέσεις των αριστερών ψυχών, αποτελεί σήμερα το υπ’ αριθμόν ένα πρόβλημα των δυτικοευρωπαϊκών κοινωνιών, που είναι υποχρεωμένες, πλέον, να αντιμετωπίσουν την αυξανόμενη ανησυχία των πολιτών τους για όλα όσα συν-επιφέρει η ανεξέλεγκτη ροή μεταναστών – προσφύγων…   

Διότι, όταν νομίζεις ότι διαθέτεις περίσσευμα «ανθρωπιάς» και πλεόνασμα «αλληλεγγύης», χωρίς να προσμετράς τα προβλήματα που μπορεί να προκαλέσει η ανεξέλεγκτη εισροή ανθρώπων, που διαφέρουν πολιτισμικά, θρησκευτικά και κοινωνικά, από τους δικούς σου πολίτες και οι οποίοι δεν είναι διατεθειμένοι να προσαρμοστούν στους νόμους και στα ήθη των κοινωνιών, από τις οποίες, εν τούτοις, απαιτούν αποδοχή, προστασία και δικαιώματα,  τότε ασφαλώς και δεν έχεις την δυνατότητα διαμόρφωσης συνθηκών ομαλής προσαρμογής και ένταξης γι’ αυτούς που, κατά κανόνα περιφρονούν τις αξίες και τις συνήθειες του τόπου σου… 

Η Αριστερά, μόνιμος επιδειξίας αρετών και αξιών, των οποίων την ύπαρξη αρνείται να αποδεχθεί στους αντιπάλους της, ήταν, εδώ και πολλά χρόνια, ο δριμύτατος κατήγορος των αστικών κοινωνιών και των κεντροδεξιών κυβερνήσεων, για την δήθεν έλλειψη κοινωνικής αλληλεγγύης, φιλανθρωπίας και προσφοράς προς τους αδύνατους και τους κατατρεγμένους…

Τώρα, όμως, που «της γης οι κολασμένοι» ξεπερνούν τα όρια του κοινωνικού και πολιτισμικού status των δυτικών χωρών, οι μαρξιστικές ιδεοληψίες αδυνατούν να δώσουν λύσεις στα διαρκώς εντεινόμενα υπαρκτά προβλήματα…

Οι πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, απογοητευμένοι από την αδυναμία επιβολής του νόμου και απειλούμενοι, στην καθημερινότητά τους, από ανεξέλεγκτες δυνάμεις, που, κλεισμένες στον δικό τους ηθικό και αξιακό κώδικα, τρέφονται με θρησκευτικό φανατισμό και μίσος για την ευμάρεια των κοινωνιών, όπου, εν τούτοις καταφεύγουν,  βλέπουν, εύλογα, στο πρόσωπο των μεταναστών τις απειλές που υπονομεύουν την ηρεμία, την γαλήνη και την ίδια τους την ζωή…  

Υπό αυτές τις συνθήκες, η απόφαση του σοσιαλδημοκράτη πρωθυπουργού της Γερμανίας ταρακουνά το ιδεολογικό κατασκεύασμα της Αριστεράς, που μοιάζει παντελώς ανίκανη να αντιμετωπίσει μια εξέλιξη την οποία, εν πολλοίς γέννησαν, οι δικές της ιδεοληψίες, η δική της αδυναμία να αντιληφθεί την σύγχρονη πραγματικότητα και η δική της εμμονή σε ψευδοσυναισθηματισμούς και ανούσιες απλουστεύσεις. Και εν τω μεταξύ η «ακροδεξιά», που τόσο την ενοχλεί, θριαμβεύει εκεί  όπου άλλοτε «έλαμπε» (βλέπε Θουριγγία και Σαξονία) ο «υπαρκτός σοσιαλισμός»!…