Συνεχίζουν να βουλιάζουν στην ανοησία των ελπίδων
Γράφει ο Γιάννης Κίτσος, Οικονομολόγος – Σύμβουλος χρηματοοικονομικού και στρατηγικού σχεδιασμού
Είχα καιρό ή τουλάχιστον έτσι μου φάνηκε, να δω στους δρόμους διαμαρτυρόμενους με καδρόνια, πλακάτ με συνθήματα και σημαίες με σφυροδρέπανα στα χέρια. Τους είδα με αφορμή την κατάθεση του νομοσχεδίου για την κατάργηση του ασύλου στα ελληνικά πανεπιστήμια. Ηλικιωμένοι – ανεξαρτήτως ηλικίας -, βγαλμένοι από μια άλλη εποχή, σαβανωμένοι στα κόκκινα και μαύρα, τα χρώματα της χαοτικής επανάστασης που επικρατεί στο κεφάλι τους. Μια εποχή που ήθελα να πιστεύω ότι έχει πλέον παρέλθει ανεπιστρεπτί. Και όμως…
Μιλάω βεβαίως για εκείνον που διαβάζει ΑΥΓΗ, ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ και ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ και χάφτει, κατά το μάλλον ή ήττον, αυτά που του σερβίρουν ως «νέα». Εκείνον που συνεχίζει να προσδοκά καθεστώτα που κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει την πολιτική θηριωδία, την οικονομική αθλιότητα και την πνευματική τους αποκτήνωση. Εκείνον που δεν διστάζει να χαρακτηρίσει ακόμη και τον σύντροφο του Ζίζεκ και Τσόμσκι και πιο πριν τον Καστοριάδη και τον Κονδύλη, ότι είναι «όπου φυσάει ο άνεμος», και που χωρίς κανένα ενδοιασμό, αν και όποτε χρειαστεί, θα τους αποκαλέσει μέχρι και «πράκτορες της CIA». Στον ολοκληρωτισμό που επικρατεί στο κεφάλι του, και που τον βιώσαμε ως ένα βαθμό όσο ήταν κυβέρνηση, αδυνατεί να βάλει νέες δημοκρατικές μορφές κοινωνικής, πολιτικής και οικονομικής οργάνωσης. “Μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσαι”.
Παρά το ότι οι ιδεολογίες αυτές εμφανίζονται ως υποκατάστατα θρησκειών υποσχόμενες την πραγματοποίηση της Γης της Επαγγελίας, το χειρότερο είναι ότι παρατηρούμε ανθρώπους που τις ακολουθούν χωρίς αξίες, χωρίς νόρμες, χωρίς κατεύθυνση. Εξακολουθούν να ζουν με αυταπάτες μέσα από ιδεολογίες που έχουν εκπορνευτεί από ανθρώπους όπως ο Τσίπρας, ο Βαρουφάκης και άλλους του ίδιου τύπου κομμουνιστές, σοσιαλιστές, και σοσιαλδημοκράτες. Τα αποτελέσματα αυτών των αυταπατών τα βιώσαμε και ως νέο μνημόνιο, από την πρόσφατη «περήφανη» διαπραγμάτευση Τσίπρα. Μαζί με το νέο μνημόνιο δεν άργησε να αποκαλυφθεί και η εκπόρνευση της ιδεολογίας τους. Αφού δε τις ξέσκισαν την παρθενιά συνεχίζουν εμμονικά να την εκπορνεύουν, οι αδίστακτοι!
Όσοι δε εδώ και σαράντα ή πενήντα χρόνια, και πιο πριν και κατόπιν, αποκάλυπταν την πραγματικότητα για το καθεστώς που χρεοκόπησε τη χώρα και πρόσφατα ξανακυβέρνησε ήταν φωνές βοώντων εν τη ερήμω. Χαρακτηρίστηκαν από όργανα της δεξιάς προπαγάνδας, πράκτορες ξένων χωρών, μέχρι και φανατικοί ακροδεξιοί και εξωγήινοι εισβολείς. Απομιμήσεις και συγκρητισμοί από τους κατά τα άλλα «προοδευτικούς», καμία πρωτοτυπία, καμία καινοτομία, τίποτα το νεοφυές. Αποβλάκωση, αποχαύνωση, το τέλος της δημιουργικότητας, η καταστροφή του πολιτισμού.
Από την άλλη, εξίσου επικίνδυνη είναι και η πολιτική απάθεια καθώς και το ιδεολογικό κενό. Σημεία και αυτά των καιρών. Εξαιτίας τους κινδυνέψαμε να καθηλωθούμε σε ένα φασιστικό ή ολοκληρωτικό καθεστώς παρά σε ένα δημοκρατικό ξύπνημα, όπως πολλοί από τους πολιτικά απαθείς και ιδεολογικά κενούς ήθελαν αρχικά να πιστεύουν. Σαφώς και ο καπιταλισμός δεν είναι παράδεισος. Ούτε και ο πιο φανατικός οπαδός του δεν το υποστηρίζει αυτό. Ούτε και η χώρα ξαφνικά βγήκε από τη μεσαιωνική πολιτική της κατάσταση. Έγιναν κάποια πράγματα και μένουν πάρα πολλά ακόμα να γίνουν.
Η συγκρότηση ενός λαού σε πολιτική κοινωνία δεν είναι δεδομένη, δεν είναι κάτι που χαρίζεται, αλλά κάτι που δημιουργείται. Πολλώ δε μάλλον μια φιλελεύθερη, ανοιχτή κοινωνία, με ίσες ευκαιρίες και ευημερία, όπως επίσης και κοινωνική προστασία, για όλους. Αντιλαμβάνομαι ότι οι δικτατορίες του κόμματος που ασκούνται στο όνομα της κάθε τύπου ουτοπίας – δες ΣΥΡΙΖΑ, ΜΕΡΑ25, ΚΚΕ κ.α. – δύσκολα θα πάψουν, όσο κακό και εάν έχουν κάνει και συνεχίζουν να κάνουν στη χώρα. Ήδη μας προειδοποιούν και πολύ φοβάμαι ότι από τον Σεπτέμβρη θα αρχίσουμε και πάλι να αναβιώνουμε εικόνες μιας χρεοκοπημένης πνευματικά, πολιτικά και ιδεολογικά εποχής. Εγώ όμως και πάλι θα είμαι έτοιμος να σταθώ απέναντι τους! «Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος», που λέει και ο ποιητής! Εύχομαι το ίδιο και η κυβέρνηση Μητσοτάκη!
