Όχι δάκρυα για τους Συριζαίους…
Γράφει ο Άγγελος Στάγκος
Η Κεντρική Επιτροπή του Σύριζα συγκλήθηκε και ολοκληρώθηκε όπως ακριβώς αναμενόταν, μέχρι και στη λεπτομέρεια, δίχως καμία έκπληξη. Πρώην και νυν «σύντροφοι» απέδειξαν για μία ακόμη φορά την ανικανότητά τους να οργανώσουν και να φέρουν σε πέρας οτιδήποτε αναλάβουν, ακόμη και να χωρίσουν τα τσανάκια τους με σχετικά οργανωμένο διαδικαστικά τρόπο. Σε όλη τη διάρκεια της συνεδρίασης επικρατούσε αλαλούμ και χάος, ο νέος αρχηγός εμφανίστηκε με καθυστέρηση δύο ωρών και κακιωμένος, όπως φάνηκε τόσο από το περιεχόμενο της ομιλίας του, όσο και από την όλη σκηνική εμφάνισή του, στην αίθουσα υπήρχαν δεκάδες μέλη και οπαδοί που δεν είχαν καμιά δουλειά να βρίσκονται εκεί, αλλά κανείς δεν έλεγχε ποιος έμπαινε και ποιος έβγαινε, η ατμόσφαιρα θύμιζε γήπεδο όπου παιζόταν τοπικό ντέρμπι Πανχαλασιακού εναντίον Παντέρμου…
Τα παραπάνω ως προς το φαίνεσθαι, όμως ούτε επί της ουσίας υπήρξε κάποια έκπληξη. Το κλίμα που επικράτησε ήταν απολύτως τοξικό, ακριβώς σαν αυτό που δημιουργούσε επί χρόνια ο όλος Σύριζα –προφανώς η τοξικότητα είναι στο DNA μελών και στελεχών– ο καυγάς δήθεν αφορούσε το ποιος είναι και ποιος όχι αριστερός και πόσο αριστερός θα είναι ο κασσελάκειος Σύριζα –παρ’ όλο που έχει αποδειχθεί περίτρανα ότι ούτε οι μεν, ούτε οι δε είναι πραγματικά αριστεροί–, αλλά επί της ουσίας ποιος θα ελέγχει το κόμμα μαζί με τα συμπαρομαρτούντα (σφραγίδα, λεφτά, κλπ.) και το αποτέλεσμα ήταν το προδιαγεγραμμένο. Ο Κασσελάκης βάδισε πάνω στην γραμμή Πολάκη που πιθανότατα του είχε γράψει και το κείμενο, οι Τσακαλωτομπρελίτες έφυγαν / διαγράφηκαν, οι Αχτσιογλουιστές έμειναν μέχρι να φύγουν και οι ακραιφνείς Τσιπραίοι τύπου Γεροβασίλη και Φλαμπουράρη παραμένουν μπας και επανέλθει ο … Αρχηγός για να του παραδώσουν το κόμμα, εφόσον δεν έχει εξαερωθεί μέχρι τότε. Το μόνο που χρειάζεται να προστεθεί είναι ότι μετά το κυριολεκτικά «χεστήριο» κείμενο που κατέθεσαν οι Αχτσιογλουιστές εναντίον του Κασσελάκη, είναι φανερό ότι τους χωρίζει άβυσσος που δεν μπορεί να γεφυρωθεί από τους Κασσελακιστές…
Με τους Συριζαίους ωστόσο, κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος και το έχουν αποδείξει στη διαδρομή τους. Όλοι μαζί κατέφυγαν στο μπούλινγκ κατά των αντιπάλων τους Πασόκων προκειμένου να φτάσουν στην εξουσία, όλοι μαζί συγκατοίκησαν στις πλατείες με τους Χρυσαυγίτες, όλοι μαζί περιφέρονταν αποκαλώντας «Τσολάκογλου» και ταγματασφαλίτες τους πολιτικούς αντιπάλους τους, όλοι μαζί έπεσαν στο κρεβάτι της εξουσίας με τους Καμμένους, όλοι μαζί έκαναν απανωτές κωλοτούμπες, όλοι μαζί ανέχθηκαν και αγκάλιασαν τους μπαχαλάκηδες και έβαλαν στο στόχαστρο ανθρώπους μέσω διαδικτύου, όλοι μαζί προσπάθησαν να ποδηγετήσουν τα μήντια και τη δικαστική εξουσία και όλοι μαζί αποδείχτηκαν ανίκανοι στην εξουσία. Δεν είναι λοιπόν τυχαίο ότι οι περισσότεροι στοιχήθηκαν πίσω από τον Κασσελάκη σαν αρχηγό, ενώ είναι φανερό ότι αλλάζει εντελώς τη φυσιογνωμία του κόμματος που οι ίδιοι στο παρελθόν λάνσαραν. Όπως είπαμε, η ευλυγισία τους δεν έχει όρια…
Αλλά και για εκείνους που ορθώνουν τώρα το ανάστημά τους απέναντι στον Κασσελάκη, δάκρυα δεν περισσεύουν. Γιατί στο παρελθόν, επί Τσίπρα, έδειξαν ότι διαθέτουν τεράστια ευκαμψία και απλά σήμερα δεν γουστάρουν τον ουρανοκατέβατο αρχηγό, που πάντως η βάση εξέλεξε με διαδικασίες που όλοι είχαν δεχτεί. Ίσως γιατί αντιλαμβάνονται ότι δεν μπορούν να προσαρμοστούν στον νέο Σύριζα που δεν θα έχει καμία σχέση με εκείνον που αυτοί έστησαν. Με του λόγου τους δηλαδή στο περιθώριο και τον αρχηγό να πουλάει ο ίδιος προσωπικά συμπόνοια, μελό και λαϊκισμό σε όλη την επικράτεια, ενώ Πολάκης και Παππάς, ακραιφνείς αριστεράντζες υποτίθεται και οι δύο, του κρατάνε τη σκάλα για να μην πέσει. Αυτό φυσικά δεν εξασφαλίζει ότι ο προστατευόμενος / ίνδαλμά των Πολάκη και Παππά, δεν θα γίνει μπουχός κάποια στιγμή. Εδώ ο Τσίπρας τα κατάφερε, ο Κασσελάκης που έχει και φίλους στο Μαϊάμι δεν θα τα καταφέρει;
Reporter
