Ο Τασούλας και το αδιέξοδο του ΠΑΣΟΚ

Γράφει ο Κωνσταντίνος Μανίκας, σύμβουλος επιχειρήσεων – συγγραφέας

Ο Πρόεδρος της Βουλής, ένα προβεβλημένο παραταξιακό στέλεχος, με πολυετή εμπειρία, ευρυμάθεια, νηφάλια προσέγγιση και αβερωφικές καταβολές αλλά και κομματική συνέπεια αφού δεν αντέδρασε όπως άλλοι ούτε στην ψήφιση του γάμου των ομοφυλοφίλων, ούτε στη διαγραφή του Αντώνη Σαμαρά, αποτελεί μια εξαιρετικά ασφαλής επιλογή για τον πρωθυπουργό, ώστε να διατηρηθεί η κοινοβουλευτική συνοχή του κυβερνώντος κόμματος, που δεν έδειχνε απολύτως δεδομένη με μια αμφίβολη κεντροαριστερή πρόταση.

Ακόμη κι αν επρόκειτο για κάποιον που υπηρέτησε με συνέπεια την προσπάθεια της κυβέρνησης Σαμαρά, είτε θα αφορούσε μια δυναμική, ανεξέλεγκτη φωνή όπως αυτή του Ευάγγελου Βενιζέλου, είτε θα δινόταν η ευκαιρία να λεχθεί και πάλι ότι πολλές κρίσιμες αποφάσεις γίνονται με μοναδικό γνώμονα την ικανοποίηση του Κέντρου και της σημιτικής παρακαταθήκης.

Ο Τασούλας έρχεται ως κυματοθραύστης για την εσωκομματική μουρμούρα και σε συνδυασμό με την τοποθέτηση του Νικήτα Κακλαμάνη στην Προεδρία της Βουλής, δημιουργούνται αρκετά αναχώματα στις αντιστάσεις βουλευτών της ΝΔ και καταλαγιάζουν προς ώρας τον οίστρο των διαφωνούντων. Πιθανότατα, αυτοί να επανεμφανιστούν εάν και όταν υπάρξει νέος ανασχηματισμός ως δυσαρέσκεια των μη αξιοποιηθέντων ή όσων θα έχουν αντικατασταθεί.

Ο Μητσοτάκης κατέληξε σε μια προφανή επιλογή που είχε ακουστεί από την αρχή της σχετικής συζήτησης. Όσοι αρνούνταν την ορθότητα της λογικής Σαμαρά, για την ανάγκη ενός πιο παραταξιακού προσώπου, τώρα ομονοούν στην ορθότητα του σκεπτικού αναγνωρίζοντας το διπλό πρόβλημα και μια διπλή ευκαιρία που αντιμετωπίζει η ΝΔ.

Δεξιά της, έχει παγιωθεί ένα σχεδόν 20% που παραμένει όμως κατακερματισμένο και ακόμη δεν προσφέρει εναλλακτική κυβερνητική πρόταση, πέρα ίσως από τη δυνητική συμπόρευση ορισμένων με τη σημερινή κυβέρνηση και δεν θα πεισθεί ώστε να επανέλθει μόνο από την πρόταση για τον ΠτΔ. Θα χρειαστούν και συγκεκριμένες πρωτοβουλίες σε εθνικό, Κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο.

Αριστερά της, το ΠΑΣΟΚ δείχνει μια μικρή δυναμική που επίσης από μόνη της δεν αποτελεί απειλή της πρωτοκαθεδρίας και η συμπόρευση με άλλους χώρους προς αυτό το σκοπό φαντάζει ακόμη μακρινό όνειρο.Προς ποια κατεύθυνση πρέπει λοιπόν να κινηθεί η ΝΔ για να εξασφαλίσει τις λιγότερες δυνατές απώλειες;

Οι διπλές απώλειες των ευρωεκλογών και προς τις δύο κατευθύνσεις, δεν κάνουν εύκολη την απάντηση. Όσο δεν εμφανίζεται καμία άλλη ουσιαστική κυβερνητική δυναμική η ισορροπία του “τρόμου” ανάμεσα σε Κέντρο και Δεξιά δεν είναι μια εύκολη εξίσωση. Με την επιλογή Τασούλα ο Κυριάκος Μητσοτάκης μοιάζει να θεωρεί δεδομένη την συμπόρευση όσων, έστω και με επιμέρους διαφωνίες, επιθυμούν μια κυβερνητική σταθερότητα, ενώ ταυτόχρονα δηλώνει ότι δεν ξεχνά τον πυρήνα της παράταξης χωρίς όμως να ενοχλήσει τους… νεοφερμένους με μια πρόταση όπως ο Κώστας Καραμανλής.

Μπορεί αυτή η ζυγισμένη οπτική να ικανοποιήσει τους πάντες; Πιθανότητα όχι αλλά θα δυσαρεστήσει πολυ λιγότερους. Μοιάζει περισσότερο με μια κίνηση συντήρησης της υπάρχουσας κατάστασης παρά με ένα τολμηρότερο νέο άνοιγμα, αναμαίνοντας ότι μια καλή δημοσιονομική εικόνα έως τη στιγμή των εκλογών θα επιτρέψει παροχές και υποσχέσεις που θα κάμψουν τις αμφιβολίες αρκετών αναποφάσιστων και μια ηρεμία, έστω πρόσκαιρη και επιφανειακή στα ελληνοτουρκικά, θα μετριάσει την οργή όσων φοβούνται μυστική διπλωματία και προαποφασισμένες συναινετικές κινήσεις.

Το ΠΑΣΟΚ, σχεδόν χωρίς να το καταλάβει, εγκλωβίστηκε σε ένα αδιέξοδο από το οποίο δεν μπορεί να διαφύγει. Στην προσπάθεια να μην πάρει εγκαίρως το βάρος μιας κεντροαριστερής επιλογής που θα ήταν δυνατόν να ψηφιστεί από μια σειρά κομμάτων (Ράμμος, Κωνσταντόπουλος, Κατσέλη, Δαμανάκη κτλ) κάνοντας διακριτική τη θέση του στο πολιτικό σύστημα και σε αυτή τη διαδικασία, σύρθηκε πίσω από την.. κεντροαριστερή παγίδα της ΝΔ. Έτσι βρέθηκε από τη μια να μοιάζει να σύρεται με βάση τις προθέσεις της κυβέρνησης, κάτι που ο Ανδρουλάκης υποτίθεται ότι απέφευγε θέλοντας να διαχωρίσει το στίγμα του από την περίοδο της συγκυβέρνησης κι από την άλλη να μοιάζει δεμένος στο σημιτικό παρελθόν χωρίς ελπίδα να εκφράσει το όλον της σύγχρονης κεντροαριστεράς. Καλά ξεμπερδέματα!

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.