Ο… χαρούμενος κόσμος του Αλέξη Τσίπρα

Γράφει ο Κωνσταντίνος Μανίκας, Οικονομολόγος – Ψυχολόγος

Δεν γνωρίζω τι εντύπωση έχει ο πρωθυπουργός για τις αντιδράσεις των ανθρώπων αλλά η διάθεση να αντιμετωπίζεις με αισιοδοξία και σθένος την ζωή, παρά με θλίψη και απόσυρση, είναι δείγμα εσωτερικής δύναμης και δεν επιβάλλεται από τις πολιτικές επιλογές. Ακόμη κι ο ικανότερος κυβερνήτης δεν μπορεί να μεταβάλλει με τόσο έντονο τρόπο τα συναισθήματα μας πόσο μάλλον να αλλάξει την κοσμοθεωρία μας προς μια πιο θετική οπτική.

Ακόμη κι έτσι όμως, σε τι όμως στηρίζει ο Τσίπρας την άποψη του ότι κάτι έχει αλλάξει στην ψυχολογία των Ελλήνων οι οποίοι πλέον… χαμογελούν περισσότερο! Ποια σημεία της πολιτικής του θα ήταν δυνατόν να δημιουργήσουν τέτοια συναισθήματα ικανοποίησης;

Μήπως η χαρά προέρχεται από  την οικονομική τους κατάσταση; Θα ήταν σχεδόν σχιζοφρενικό μετά από 2,5 χρόνια αριστερής διακυβέρνησης 9 δισ νέων μέτρων κι άλλα 4,5 δισ. … στο δρόμο, να δηλώνει κανείς περιχαρής. Με τις συντάξεις να οδεύουν για νέο ακρωτηριασμό, το αφορολόγητο να εκμηδενίζεται και τους ελεύθερους επαγγελματίες να βρίσκονται ανάμεσα στη ασφαλιστική σφύρα (με το 37,5% του εισοδήματος του να κατατίθεται υπέρ ΕΦΚΑ) και άκμονος (με το 100% της προκαταβολής φόρου), το σίγουρο είναι ότι δεν το λες και πηγή αισιοδοξίας!

Μάλλον θα χαίρονται για την κατάσταση στην Υγεία και την Παιδεία. Πως να συγκρατήσεις τον ενθουσιασμό για το επίπεδο διοίκησης ενός Πολάκη και το παλαιολιθικό εκπαιδευτικό όραμα ενός Γαβρόγλου; Κι αν αυτά δεν φθάνουν ανοίγουμε κι όλα τα μέτωπα στα εθνικά θέματα. Μια “Άνω Μακεδονία” ως ονομασία των Σκοπίων θα σκορπίσει ρίγη συγκίνησης στα πλήθη!

Μήπως η χαρά προέρχεται από την κατάσταση της Αθήνας, την εικόνα της, το αίσθημα ασφάλειας; Μόνο ο Ρουβίκωνας θα μπορούσε να δηλώνει χαρούμενος από την έλλειψη σοβαρής αστυνόμευσης άντε  κι οι συμβασιούχοι των ΟΤΑ για την κατά καιρούς. Εκτός κι αν το κάψιμο τρόλεϊ και η ανεμπόδιστη είσοδος στην Βουλή των αντιεξουσιαστών αποτελούν μέρος μιας ευτυχισμένης καθημερινότητας και δεν το έχουμε συνειδητοποιήσει τόσον καιρό.

Τελικά η χαρά πρέπει να ήταν αποτέλεσμα της εξόδου στις αγορές. Εσπευσμένη γιατί δεν μπορούσε να αντικατασταθεί το 3τες ομόλογο Σαμαρά που έληγε τον Ιούλιο, αφού τα επιτόκια είναι ανεβασμένα και παρακαλέσαμε τους κατόχους 5ετων τίτλων να τους αλλάξουν με νέους παίρνοντας ένα προκαταβολικό μποναμά! Πως να μην πανηγυρίσουμε μια τέτοια εθνική επιτυχία; Άλλωστε έρχεται κι η έξοδος από το μνημόνιο. Άλλο αν έχουμε θεσμοθετήσει μέτρα και υψηλά επίπεδα πλεονάσματος μέχρι και το 2023!

Μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσαι…