Με Σπίτι μου 2, Νταντάδες της γειτονιάς, Σχολικά Γεύματα, Κέντρα Ένταξης Μεταναστών, Γάμο ομόφυλων ζευγαριών και τα Κινητά θα μείνουν στις τσάντες

Γράφει ο Γιάννης Κίτσος, Οικονομολόγος – Σύμβουλος χρηματοοικονομικού και στρατηγικού σχεδιασμού

Έχω την εντύπωση ότι οι πολιτικές της σημερινής κυβέρνησης έχουν εδώ και καιρό πάρει τη μορφή συνθημάτων, ώστε να γίνονται αντιληπτές με ενθουσιασμό και να ξεχνιούνται γρήγορα, μια και τίποτα στην πράξη ουσιαστικό για χώρα δεν γίνεται. Το μήνυμα που επιχειρεί κάθε φορά να περάσει δεν έχει καμία σχέση με το προηγούμενο ή το επόμενο. Κάθε επικεφαλίδα στέκεται μόνη της με αυτάρκεια όπως και το περιεχόμενο της. Δεν υπάρχει αρχή, μέση ή τέλος. Η πολιτική «τεμαχίζεται». Υπάρχει μόνο το παρόν το οποίο δεν χρειάζεται να είναι κομμάτι μιας ιστορίας που μπορεί να εξιστορηθεί.

Ο Έλληνας πρωθυπουργός θέλοντας να συναινέσει και εκφράζοντας ένα φιλελεύθερο αριστερά κοινό απαξίωσε τον ρόλο της πολιτικής και αναβάθμισε αυτόν της επικοινωνίας και της ψυχαγωγίας. Αυτό που δεν θέλει να δει είναι ότι, παρά την απουσία διαφορετικής σοβαρής πρότασης διακυβέρνησης σήμερα, ο Έλληνας πολίτης έχει πλέον καταλάβει ότι το ποτάμι – μεταφορικά και πολιτικά – μπορεί να κυλά αλλά η αξία του μειώνεται δραματικά και η υποβάθμιση του έχει βλαβερές συνέπειες σε όλη την περιοχή. Το σύνθημα «Συμφωνία Αλήθειας» με το οποίο εκλέχτηκε να κυβερνήσει έχει μείνει κενό περιεχομένου και ο έλληνας πρωθυπουργός έχει χάσει την επαφή του με την δημιουργία της αίσθησης αληθοφάνειας. Τι ακριβώς δεν θέλει να δει ο Έλληνας πρωθυπουργός;

Δεν θέλει να δει ότι ο Έλληνας πολίτης έχει κουραστεί να ακούει για «μεταρρυθμίσεις» που αφορούν σε επιδόματα, «λύση» χαμηλής γεννητικότητας τύπου από μετανάστες και κοινωνικό κράτος που ταιριάζουν σε μια σκανδιναβική χώρα. Δυστυχώς, συνεχίζουμε με την ίδια και απαράλλακτη συνταγή. Τραγική ειρωνεία είναι ότι μετά την παρένθεση ΣΥΡΙΖΑ, η συνταγή αυτή που μας οδήγησε στην πρόσφατη χρεοκοπία έχει πλήρως υιοθετηθεί από την παράταξη η οποία έκανε τεράστιο αγώνα ακριβώς για να μας βγάλει από τα μνημόνια και συνταγή αυτή.

Δεν θέλει να δει ότι ο Έλληνας πολίτης έχει καταλάβει ότι η Έλλάδα με το χθεσινό αποτυχημένο αλλά και σημερινό – ίδιο και απαράλλακτο – παραγωγικό-αναπτυξιακό της μοντέλο δεν μπορεί να γίνει ποτέ σκανδιναβική χώρα. Και αυτό γιατί μια σκανδιναβική χώρα, μπορεί να διαθέτει κοινωνικό κράτος, εφόσον διαθέτει εξειδικευμένο και παραγωγικό εργατικό δυναμικό. Στην Έλλάδα, δεν υπάρχει μια αντίστοιχη βιομηχανική παραγωγή. Η όποια ανάπτυξη οφείλεται στα ακίνητα και στον τουρισμό. Η χώρα εξαρτάται τα μάλα από τα ευρωπαϊκά κονδύλια και τους ξένους επενδυτές.

Δεν θέλει να δει ότι ο Έλληνας πολίτης έχει καταλάβει ότι οι μετανάστες εντείνουν το πρόβλημα γεννητικότητας, αντί να το λύνουν. Σε αντίθεση με την Γερμανία και την Σουηδία, η Έλλάδα δεν μπορεί να βασιστεί στους μετανάστες, για να αντιστρέψει την χαμηλή γεννητικότητα ή να παράγει οικονομική ανάπτυξη. Κι’ αυτό πάλι εξαιτίας του παραγωγικού-αναπτυξιακού της μοντέλου (τουρισμός, ακίνητα). Φέρνουμε ή και αφήνουμε ανεξέλεγκτα να έρθουν – άλλο πρόβλημα και αυτό – επιπλέον ψυχές σε αυτή την χώρα, τις ζούμε με επιδόματα, αλλά δεν ξέρουμε πως να τις συντηρήσουμε μόλις τελειώσουν αυτά. Αφήστε που η μεγάλη πλειοψηφία των ψυχών αυτών γκετοποιείται και αρνείται να ενσωματωθεί στις τοπικές κοινωνίες.

Δεν θέλει να δει ότι ο Έλληνας πολίτης γνωρίζει ότι σήμερα όλα αυτά που εξαγγέλλονται υλοποιούνται με κονδύλια του Ταμείου Ανάκαμψης και του ΈΣΠΑ. Κι΄αυτό δεν είναι κρυφό μυστικό. Το ακούει σε όλες τις προκηρύξεις που κάνουν οι Υπουργοί για τα προγράμματα που θα υλοποιήσουν. Και αναρωτιέται: Οταν μας τελειώσουν τα κονδύλια αυτά τι θα κάνουμε; Για πόσο θα συνεχίσουμε να παραμυθιαζόμαστε ότι μπορούμε με τα σημερινά δεδομένα να συντηρούμε ένα σκανδιναβικού τύπου κράτος ή και έτσι μπορεί ποτέ να γίνει αυτό; Μήπως να αλλάξουμε παραγωγικό μοντέλο για να μπορέσουμε κάποτε στο μέλλον να το υποστηρίξουμε; Αν πραγματικά το επιθυμούμε, μήπως να κατευθύνουμε τα κονδύλια στην αλλαγή του παραγωγικού-αναπτυξιακού μοντέλου, και όχι σε αύξηση του κοινωνικού κράτους και επιδόματα;

Δεν θέλει να δει ότι ο Έλληνας πολίτης έχει αντιληφθεί ότι αν συνεχίσουμε έτσι, μαζί με την επόμενη χρεοκοπία θα έχουμε να διαχειριστούμε επιπλέον πληθυσμιακή μείωση, με τη συνέχιση της ήδη αυξανόμενης μετανάστευσης των νέων στο εξωτερικό, και σύντομα όσων μεταναστών ζουν σήμερα στην χώρα με επιδόματα, που θα οδηγήσει την χώρα σε πολύ πιο δυσμενέστατη αναλογία συνταξιούχων προς εργαζόμενους. Και εύχεται οι μετανάστες που σήμερα βρίσκονται εδώ, όταν κοπούν τα επιδόματα, να μπορούν να απορροφηθούν σε βιομηχανικές χώρες του βορά, πράγμα το οποίο αρχίζει να δυσκολεύει καθώς οι χώρες αυτές η μια μετά την άλλη κλείνει τα σύνορα της, οι έλεγχοι εντείνονται, τα κριτήρια παροχής ασύλου γίνονται πιο αυστηρά και οι απελάσεις αυξάνονται.

Δεν θέλει να δει ότι ο Έλληνας πολίτης έχει πειστεί ότι η ελληνική κυβέρνηση μην έχοντας να παρουσιάσει ένα σοβαρό μεταρρυθμιστικό πλάνο και να σχεδιάσει ένα διαφορετικό παραγωγικό-αναπτυξιακό μοντέλο για την χώρα, υλοποιεί μια πολιτική η οποία είναι ταυτισμένη με την ανεξέλεγκτη αριστερή φιλελευθεροποίηση, την πρόοδο και τον σε όλα και προς όλους δικαιωματισμό – αριστερή καθώς κατ’ αυτήν την έννοια, η κυβερνητική πολιτική είναι μαρξιστική, αφού δεν πιστεύει τίποτα διαφορετικό από το ότι η ιστορία μας οδηγεί προς κάποιον προκαθορισμένο παράδεισο και ότι η φιλελευθεροποίηση, η πρόοδος, ο δικαιωματισμός μαζί με τον εκσυγχρονισμό είναι η δύναμη πίσω από αυτή την κίνηση.

Τέλος, δεν θέλει να δει ότι ο Έλληνας πολίτης απορεί μαζί του πως δεν έχει συνειδητοποιήσει ότι Με Σπίτι μου 2, Νταντάδες της γειτονιάς Σχολικά Γεύματα, Κέντρα Ένταξης Μεταναστών, Γάμο ομόφυλων ζευγαριών και τα Κινητά να μείνουν στην τσάντα, πέραν της μη βιωσιμότητας της χώρας, η υπερβολική αριστερή φιλελευθεροποίηση με την οποία έχει επιλέξει να πορευθεί είναι πολύ επικίνδυνη και για έναν ακόμα λόγο. Οταν οι ελευθερίες θεωρούνται δεδομένες, γίνονται εύκολη λεία για τους εχθρούς του φιλελευθερισμού. Η Δημοκρατία της Βαϊμάρης δεν κατέρρευσε μόνο εξαιτίας της ναζιστικής βίας, της έλλειψης ευφυΐας και της μιλιταριστικής φιλοδοξίας. Κατέρρευσε κυρίως γιατί ελάχιστοι ήταν διατεθειμένοι να την υπερασπιστούν.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.