Mea… κόλπα, Αλέξη Τσίπρα!
Γράφει ο Κωνσταντίνος Μανίκας, σύμβουλος επιχειρήσεων – συγγραφέας
Αναγνώρισε λάθη κατά την περίοδο της διακυβέρνησής του, ο Αλέξης Τσίπρας. Έχουν βέβαια περάσει ήδη πέντε χρόνια από όταν παρέδωσε την εξουσία και η παρακαταθήκη που άφησε πίσω του, περισσότερο έχει να κάνει με την “επιτυχή” διαχείριση του ψέματος πάρα με κάποια ουσιαστική πρόοδο στη χώρα.
Από την άλλη, αυτή η ετεροχρονισμένη… κρίση αλήθειας, δεν είναι κάτι παρακάνω από πλήρη επιβεβαίωση των χαρακτηριστικών που έφεραν τόσο την απότομη άνοδο όσο και την απότομη πτώση του ίδιου και του κόμματός του. Χαρακτηριστικά που είχαν να κάνουν αποκλειστικά με τη εξαπάτηση, τη διαατρέβλωση, την κακοήθεια.
Με κόλπα κέρδισε την προτίμηση των πολιτών. Εξαπάτησε ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας, το οποίο έχοντας υποστεί μεγάλη πίεση και υπερβολικές θυσίες με τις μνημονιακές πολιτικές, ήταν θυμικά έτοιμοι και υπερβολικά ευάλωτοι ώστε να δεχθούν ως ιδανική εναλλακτική απέναντι στο 1 δισ. τελευταίων μέτρων για την οριστική έξοδο από το μνημόνιο μέσω της ανάπτυξης την οποία είχε ήδη επαναφέρει η κυβέρνηση Σαμαρά, την θεατρινίστικη ρήξη του Τσίπρα με τους δανειστές και τους παλιμπαιδιστικούς εκβιασμούς του Βαρουφάκη στα Ecofin.
Με κόλπα διαατρέβλωνε την πραγματικότητα κατά τη διακυβέρνησή του. Τα 14 δισ. νέων σκληρών μέτρων παρουσιάστηκε ως περήφανη διαπραγμάτευση. Το άνευ υπαρκτού ερωτήματος δημοψήφισμα κατέληξε μια πράξη συλλογικής παράνοιας που μετατρέπει την πραγματικότητα σε ιδεατό σύμπαν και τη θέληση της πλειοψηφίας σε επικοινωνιακό εργαλείο μιας πολιτικά διαταραγμένης κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας.
Με κόλπα και κακοήθεια σπίλωσε συνειδήσεις, κατηγόρησε μια σειρά πολιτικών προσώπων, με προεξέχοντα τον πρώην πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά, αποδέχτηκε παράνομες πρωτοβουλίες συνεργατών του. Ουδέποτε θεώρησε σκόπιμο να μπει ένα χαλινάρι στην έπαρση τους που έπρεπε να κατακτήσει πλήρως τους αρμούς της εξουσίας ακόμη κι αν στο διάβα της άφηνε πίσω “πτώματα”.
Και τώρα τι επιχειρεί να πετύχει με ένα ακόμα mea κόλπα; Πιστεύει ειλικρινά ότι με μια υποκριτική αποστασιοποίηση από τις πιο μελανές σελίδες της πορείας του, θα αποδοθεί άμωμος στη συλλογική συνείδηση και θα διεκδικήσει έναν νέο ρόλο στη δημόσια σφαίρα και τις εξελίξεις στην κεντροαριστερά; Αφελής ή υπερβολικά φιλόδοξος; Σίγουρα, ανεπίδεκτος μαθήσεως.