Με τον Κυριάκο στο ”Μένουμε Σπίτι” και στόχο τη σωτηρίας μας

Γράφει η Κρινιώ Καλογερίδου (Βούλα Ηλιάδου, συγγραφέας)

Ακούω με θυμηδία ότι κάποιοι απ’ την Αξιωματική αντιπολίτευση – για να δικαιολογήσουν την παρουσία τους στη Βουλή και την αποξένωσή τους από τον κόσμο – διαδίδουν δεξιά αριστερά ότι ”ακονίζουν μαχαίρια” κατά της κυβέρνησης.

Ακονίζουν μαχαίρια προπάντων κατά του πρωθυπουργού, που ανέβασε τον πήχη των προσδοκιών μας επιδεικνύοντας αξιοθαύμαστα αντανακλαστικά εν μέσω τραγικής συγκυρίας.

Αντανακλαστικά καλού προγραμματισμού και αποφασιστικότητας τα οποία αποδείχθηκαν ευεργετικά, καθώς η χώρα μας βρίσκεται στην κόψη του ξυραφιού αυτήν τη στιγμή ενόψει του τριπλού κακού που τη βρήκε.

Ενόψει της περαιτέρω επιδείνωσης των σχέσεών της με την Τουρκία, της επικίνδυνης εργαλειοποίησης εκ μέρους της του μεταναστευτικού, και της επέλασης της θανατηφόρας επιδημίας του κορονοϊού, ο οποίος επέφερε αναγκαστικά τον δραστικό περιορισμό της κυκλοφορίας και μια σειρά άλλων απαγορευτικών μέτρων, με στόχο την προστασία της δημόσιας υγείας.

Ακούω και διαβάζω με θυμηδία για όλα τα νεφελώδη αφηγήματα και τις προειδοποιητικές βολές των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ για το ενδεχόμενο να κατεβάσει ο πρωθυπουργός στρατό στους δρόμους, προ του κινδύνου της διασποράς του ιού λόγω της ανυπακοής μερίδας συμπολιτών μας.

Για τον κίνδυνο να γεννηθούν εξ αυτού πολιτικοί συνειρμοί…, ενόψει και της συμπλήρωσης – σε λιγότερο από έναν μήνα – της… επετείου της ”Εθνοσωτηρίου Επαναστάσεως”, που είχε βάλει την Ελλάδα στον ”γύψο” για επτά ολόκληρα χρόνια.

Είναι προφανές ότι οι μέχρι χθες κυβερνώντες, ψάχνοντας αφορμές για να αρθρώσουν αντιπολιτευτικό λόγο, αποκαλύπτουν την έλλειψη πίστης στη δημοκρατικότητα του λαού, που ξέρει να αναγνωρίζει ευτυχώς τη διαφορά ανάμεσα στην επιβολή στρατιωτικού νόμου και την επιταγή επιβολής περιορισμών των δικαιωμάτων μας λόγω της έκτακτης (υγειονομικής φύσεως) συγκυρίας, η οποία απειλεί με εξόντωση τον πληθυσμό.

Γνωρίζουν επίσης ότι – θεία τη τύχη – δεν είναι στο τιμόνι της χώρας μας το ετερόκλητο τσούρμο του Αλέξη, που Κύριος οίδε τι μέτρα θα έπαιρνε και πόσο ιδεοληπτικά θ’ αντιδρούσε στην περίπτωση της πανδημίας, η οποία δοκιμάζει – πέρα απ’ τις αντοχές του κράτους και την κοινωνίας μας – και τις αντοχές της εθνικής Οικονομίας.

Ο κίνδυνος είναι μεγάλος για την τελευταία, καθώς ενδέχεται να τιναχτεί στον αέρα η προγραμματισμένη οικονομική πολιτική του Κυριάκου Μητσοτάκη, πράγμα που θα αποβεί σε βάρος της χώρας μας και της αγωνιώδους προσπάθειάς της να ανακάμψει.

Ας μην ξεχνάμε ότι η πολιτική του Κυριάκου στόχευε – προ κορονοϊού, τουλάχιστον – στην περαιτέρω αναβάθμιση της εθνικής Οικονομίας μέσω επενδύσεων και ανάπτυξης, απ’ τη μια (με βάση την αγαστή σύμπραξη του δημοσίου τομέα με φορείς του ιδιωτικού) και τη στήριξη της κοινωνίας, απ’ την άλλη – με παράλληλη ενδυνάμωση της εμπιστοσύνης της σ’ ένα μοντέλο φιλελεύθερης αγοράς συνδυασμένο με κοινωνική ευαισθησία.

Κοινωνική ευαισθησία στον φιλελευθερισμό!.. Είναι κι αυτό μια έκφανση της… Κυριάκειας λογικής, που προκαλεί αισιοδοξία όσο εδράζεται στον συνδυασμό του πατριωτισμού με τον ανθρωπισμό, κάτι που θεωρούν ανέφικτο οι δογματικοί της δεξιάς πολυκατοικίας δίνοντας το δικαίωμα στην Αριστερά να τον προβάλει ψηφοθηρικά ως δικό της.

Ωστόσο ο Κυριάκος Μητσοτάκης κλείνει τ’ αυτιά του σ’ αυτές τις φωνές και επιμένει στον συνδυασμό και των δύο. Προς ώρας τουλάχιστον. Γιατί όλα ενδέχεται να αλλάξουν σε βάρος της ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας και, συνακόλουθα, της… τσέπη μας εξαιτίας της επέλασης του φοβερού κορονοϊού.

Το παρήγορο ωστόσο είναι ότι τα ιατρικά δεδομένα, όσο κι αν μεγεθύνονται σταδιακά, δε φαίνεται να τον πτοούν σε βάρος της μέριμνάς του για την κοινωνία, πράγμα που τον διαφοροποιεί απ’ την πολιτική του πατέρα του η οποία είχε περισσότερο χαρακτηριστικά (νεο)φιλελευθερισμού και λιγότερο κοινωνικής ευαισθησίας.

Πιστοποιώντας ωστόσο την ύπαρξη της τελευταίας στο κοινωνιστικό του προφίλ, ο πρωθυπουργός έδειξε αποφασισμένος στα διαγγέλματά του να κάνει προσλήψεις στο χώρο της υγείας και να στηρίξει επιδοματικά τους υπαλλήλους του δημοσίου τομέα που δίνουν μάχη με τον ”αόρατο εχθρό”, τον φονικό ιό Covid 19.

Η ανάγκη για ενίσχυση μάλιστα των αποθεματικών στον τομέα αυτό, τον έκανε να ζητήσει (μάταια, όπως αποδείχθηκε) – μαζί με άλλους 9 ηγέτες κρατών μελών της ΕΕ – την έκδοση ομολόγου Corona ”για τη διάθεση σημαντικών κονδυλίων στην υγειονομική κρίση του κορονοϊού COVID-19”.

Παράλληλα, σε μια προσπάθεια να ανασχέσει την κατάρρευση των παραγωγών που πλήττονται απ’ τις επιπτώσεις της πανδημίας, αποφάσισε να τους στηρίξει με δυο δις ευρώ, ενώ για τους εργοδότες και τους εργαζόμενους (οι οποίοι οδηγούνται σε αναγκαστική παύση), προανήγγειλε επίδομα 800 ευρώ για στήριξη των επιχειρήσεων και των νοικοκυριών τους.

Ο π. ”υπουργός των απολύσεων” της κυβέρνησης Σαμαρά μάχεται τώρα να ενισχύσει την αγορά εργασίας μέσω του ΕΣΠΑ. Αγωνίζεται να αποτρέψει τις απολύσεις και είναι διατεθειμένος να ενισχύσει την αγορά εργασίας, να εμποδίσει τις απολύσεις, να επιδοτήσει τους μισθούς στον ιδιωτικό τομέα και να αποτρέψει τη δημιουργία μιας ακόμα γενιάς ”κόκκινων δανείων”.

Ο κοινωνικός φιλελευθερισμός του Κυριάκου (γνωστός κι απ’ τον Σαμαρά που υπερασπιζόταν τις αρχές, την ιστορία και τις αξίες της δεξιάς πτέρυγας της παράταξης) είναι μπολιασμένος με συναίσθημα και κοινωνικές ευαισθησίες, οι οποίες μπερδεύουν και δημιουργούν πρόβλημα στους πολιτικούς αντιπάλους του.

Αν πετύχει να εφαρμοστεί – εννοείται – το μοντέλο αυτό, γιατί ”το μέλλον άδηλον πάσιν ανθρώποις και μικροί καιροί μεγάλων πραγμάτων αίτιοι γίγνονται”, όπως έλεγε ο Δημοσθένης. Πολύ περισσότερο όταν τα πράγματα αυτά διαμορφώνονται με βάση τις ορέξεις ενός ιού, του φονικού κορονοϊού, η σκιά του οποίου απλώθηκε στις τέσσερις άκρες του ορίζοντα θερίζοντας τις ζωές των ανθρώπων και καταστρέφοντας τις οικονομίες τους.

Από ένα παιχνίδι της τύχης το στοίχημα που είχαν βάλει οι αριστεροί προεκλογικά ότι ο ΚΜ θα ήταν αντίγραφο της Θάτσερ στον πρωθυπουργικό θώκο ή – στο πιο σύγχρονο – του Μπόρις Τζόνσον του Βρετανού πρωθυπουργού, χάθηκε πανηγυρικά, αφού ο δικός μας έδειξε απ’ την πρώτη στιγμή πως δεν αντιμετωπίζει τους ανθρώπους σαν αριθμούς όπως εκείνος ούτε ενεργεί ως Επιμηθέας μπροστά στον διαφαινόμενο κίνδυνο…

Υιοθετεί ασυζητητί το ”Κάλλιον το προλαμβάνειν ή το θεραπεύειν” του Ιπποκράτη και δε βλέπει την υγειονομική απειλή υπό το πρίσμα της οικονομίας, έστω κι αν παρουσιάζει αυτή ύφεση φέτος 1% έως 3% λόγω της όλης κατάστασης που διαμορφώθηκε απ’ την φοβερή πανδημία και των έκτακτων μέτρων που ήταν υποχρεωμένος να πάρει.

Ως εκ τούτου, και προς απογοήτευση των συντρόφων του ΣΥΡΙΖΑ του που ψάχνουν αφορμή για να τον χτυπήσουν, ο πρωθυπουργός δείχνει αλύγιστος, σοβαρός και συνειδητοποιημένος. Σαν καλός καπετάνιος, με χρόνια εμπειρίας στην πλάτη του, αρνείται να σώσει το πλοίο σε βάρος του πληρώματός του και να αντιμετωπίσει τα μέλη του σαν αριθμούς μιας αγέλης, που πρέπει να αποκτήσουν ανοσία προ του κινδύνου του κορονεϊού, αν θέλουν να επιβιώσουν.

Σ’ αυτό αποσκοπούσαν άλλωστε τα δυο διαγγέλματά του, που καθησύχασαν τους Έλληνες, γιατί ”μίλησαν” στην καρδιά και τη νοημοσύνη τους. Μια νοημοσύνη συναισθηματική, που ένιωσε την αγωνία του και δέχτηκε αδιαμαρτύρητα την ευθύτητα και ειλικρίνειά του.

Δεν είναι και τόσο συνηθισμένο, ξέρετε, στη χώρα αυτή να απευθύνεται ένας πρωθυπουργός με τόση ειλικρίνεια και ευθύτητα στους πολίτες που κυβερνά. Να νοιάζεται γι’ αυτούς έμπρακτα και να θέλει να τους προστατέψει από έναν καθημερινό εχθρό, σε βαθμό συγκινητικό, αφού μόνο κοντά τους δεν βρίσκεται σαν φυσική παρουσία για να τους δώσει το χέρι βοήθειας και να τους δείξει τον τρόπο να αυτοπροστατεύονται και να μην εκτίθενται σε κινδύνους.

Έτσι εξηγείται γιατί έγινε παλλαϊκά αποδεκτός ο παρακλητικός λόγος του Κυριάκου Μητσοτάκη. Έτσι εξηγείται γιατί οι πολίτες υπάκουσαν στα κελεύσματά του και τον αντιμετώπισαν με την ίδια σοβαρότητα που τους αντιμετώπισε και εκείνος.

Ήταν ο ”στρατηγός” σε ώρα πολέμου, που ήθελε ”πειθαρχημένους” τους στρατιώτες του, για να είναι ικανοί να ανταπεξέλθουν στις επιθέσεις κατά της ζωής τους από έναν αόρατο εχθρό. Και μη μου πείτε πως υπερβάλω, γιατί είναι πόλεμος αυτός που δίνουμε απέναντι τον θανατηφόρο ιό της φοβερής πανδημίας.

Ένας πόλεμος που δοκιμάζει τις αντοχές, την υπομονή, το φιλότιμο και την ανθρωπιά μας, αλλά προπάντων τη θέληση και την πειθαρχία μας στον αγώνα για την επιβίωση. Γι αυτό το ”Μένουμε Σπίτι”, σαν παγκόσμιο σύνθημα αυτοπροστασίας, γίνεται δύναμη σωτηρίας.

Γίνεται δύναμη πειθούς και ελπίδας στα χείλη των Ελλήνων γιατρών και νοσηλευτών, που βάζουν τα δυνατά τους για να ανασχέσουν τη στατιστική τρόμου του φοβερού και τρομερού κορονοϊού.

Γίνεται δύναμη πειθούς και ελπίδας στα χείλη του πρωθυπουργού, που μας προτρέπει να μείνουμε σπίτι και εύχεται και πιστεύει πως θα βγούμε και πάλι νικητές στον αγώνα ζωής μας με τη φονική νόσο. Ενός αγώνα που θέλει τον χρόνο του για να αντιμετωπιστεί.

Γι’ αυτό, όσο είμαστε φιλότιμοι, υπομονετικοί και πιστοί στο ”Μένουμε Σπίτι”, θα μπορέσουμε να διασφαλίσουμε την υγεία μας και να ανταποκριθούμε καλύτερα στις ανάγκες της καθημερινότητάς μας, όπως αυτή έχει διαμορφωθεί με τον κόσμο κλεισμένο στα σπίτια του και τον ΚΜ στο πλευρό του…