Ιστορικά σύνδρομα
Γράφει ο Dr Γιώργος Γιαννούσης, Ψυχοθεραπευτής, Οικογενειακός θεραπευτής
Εν μέσω εορτασμών των 200 ετών από την έναρξη της επανάστασης του 1821 ανασύρω από το χρονοντούλαπο της ιστορίας δύο, μεταξύ άλλων, σύνδρομα που χαρακτηρίζουν τους Έλληνες και τα οποία έχουν ιστορική ρίζα: το σύνδρομο του πολυμήχανου Οδυσσέα και ένα σύνδρομο κλεφτοπόλεμου (κατωτερότητας).
Σε ότι αφορά το πρώτο σύνδρομο είναι γνωστό πως ως λαός αισθανόμαστε υπερήφανοι για την καταγωγή μας και νιώθουμε πως έχουμε ένα μεγάλο πλεονέκτημα, το ασύχαστο πνεύμα μας, με τη δύναμη του οποίου μπορούμε να καταφέρνουμε τα πάντα. Γύρω από το αθάνατο ελληνικό πνεύμα έχουμε χτίσει ένα μύθο πως μπορούμε να μηχανευτούμε διάφορες καταστάσεις προς όφελός μας και τελικά να κερδίζουμε την κάθε μάχη, όπως συνέβη στην Τροία έπειτα από το πανούργο τέχνασμα του Οδυσσέα. Κανείς δεν αναφέρεται βεβαίως στη συνέχεια της ιστορίας του μύθου, σύμφωνα με την οποία ο Οδυσσέας τιμωρείται από τους θεούς για την ασεβή του στάση στη διάρκεια της πτώσης της Τροίας κι ενώ εν τέλει καταφέρνει να φτάσει στην Ιθάκη, χρόνια μετά δολοφονείται από τον ίδιο του τον γιο, απόκτημα από τη σχέση του με την Κίρκη, τον Τηλέγονο, ο οποίος δίχως να γνωρίζει πως είναι ο πατέρας του τον σκοτώνει με ένα δηλητηριασμένο βέλος.
Είμαστε πολυμήχανοι μεν, όμως αυτό έχει αξία όταν παράλληλα κανείς αναζητά τον εαυτό σου σε ένα ταξίδι αυτογνωσίας (όπως συμβολίζει η Οδύσσεια) και αναγνωρίζει το παρελθόν του, διδάσκεται από αυτό, διότι αλλιώς επαναλαμβάνεται και μας δηλητηριάζει.
