Η διαστροφή της εκ Μάλτας Επιτρόπου
Γράφει ο Διονύσης Κ. Καραχάλιος
Η ιταλική εφημερίδα il Giornale απεκάλυψε πρόσφατα ένα εσωτερικό κείμενο κατευθυντηρίων γραμμών προς τις υπηρεσίες της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, το οποίο είχε συντάξει η εκ Μάλτας ορμώμενη Επίτροπος Ισότητας Helena Dalli. Η κυρία Επίτροπος ανήκει στο Εργατικό Κόμμα της Μάλτας, που συμμετέχει στην Σοσιαλιστική Διεθνή, όπου προεδρεύει ο Γιώργος Παπανδρέου και προφανώς, όπως και ο Γιώργος είναι αθεράπευτα «προοδευτική». Ως εκ τούτου συνέταξε ένα κείμενο τριάντα περίπου σελίδων, με το οποίο επιχειρεί να επιβάλλει την εκτρωματική λογική της πολιτικής ορθότητας με την λεγόμενη «περιεκτική επικοινωνία». Όπου «περιεκτική επικοινωνία» σημαίνει την χρήση μιας ουδέτερης γλώσσας, αφ’ ενός μεν ως προς την θρησκεία, για να μην ενοχλούνται και αγανακτούν οι μη χριστιανοί, αφ’ ετέρου δε ως προς το φύλλο, ευθυγραμμισμένης με τις επιθυμίες της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας, που θέλει να δει όλη την ανθρωπότητα προσαρμοσμένη στις ιδιαιτερότητες των μελών της…
Σύμφωνα με την προχωρημένη άποψη της εκ Μάλτας Επιτρόπου, «όλοι εκτιμώνται και αναγνωρίζονται σε όλο το επικοινωνιακό υλικό μας ανεξάρτητα από το φύλο, τη φυλετική ή εθνική καταγωγή, τη θρησκεία ή τις πεποιθήσεις τους, αναπηρία, ηλικία ή σεξουαλικό προσανατολισμό.” Σε εφαρμογή αυτής της αντιλήψεως οι αξιωματούχοι και το προσωπικό της Ευρωπαϊκής Επιτροπής καλούνται να μην απευθύνονται ποτέ στο ακροατήριο ως «κυρίες και κύριοι», αλλά να χρησιμοποιούν εκφράσεις όπως «Αγαπητοί συνάδελφοι»!…
Όμως, το πιο εξωφρενικό σημείο αυτών των κατευθυντήριων οδηγιών είναι η παραίνεση «να αποφεύγετε να υποθέτετε ότι όλοι είναι Χριστιανοί», διότι «δεν γιορτάζουν όλοι τις χριστιανικές γιορτές και δεν τις γιορτάζουν όλοι οι Χριστιανοί τις ίδιες ημερομηνίες». Συμβουλεύει δε το προσωπικό να αποφεύγει προτάσεις όπως «Τα Χριστούγεννα μπορεί να είναι αγχωτικά» και αντ’ αυτής να χρησιμοποιούν την ουδέτερη φράση: «Οι διακοπές μπορεί να είναι αγχωτικές»!…
Ακόμη η εγκύκλιος συμβουλεύει να μην χρησιμοποιείται η φράση «χριστιανικά ονόματα» και αντ’ αυτής να χρησιμοποιούνται «ανώδυνες», λέξεις όπως «όνομα» ή «επώνυμο», καθώς επίσης να μη χρησιμοποιούνται ονόματα «που κατά κανόνα προέρχονται από μία θρησκεία». Δίνει δε το παράδειγμα χρήσεως του «Malika and Julio» αντί του «Maria and John» για να περιγράψει ένα «διεθνές ζευγάρι»!… Στο διεστραμμένο μυαλό της Μαλτέζας Επιτρόπου φαίνεται ότι η ισότητα θα επιτευχθεί με την σταδιακή εξαφάνιση των χριστιανικών ονομάτων, και την αντικατάστασή τους από μουσουλμανικά ονόματα! Αντί λοιπόν για το «ενοχλητικό» και για ορισμένους «κακόηχο» όνομα της Παναγίας, επιλέγεται η Malika με την μπούρκα της, ή έστω με τον φερετζέ της, που, σε κάθε περίπτωση, δεν μπορεί να έχει δίπλα της έναν Ιωάννη (John), επειδή μπορεί να θυμίζει τον αγαπημένο μαθητή του Ιησού, οπότε και προτιμάται ο ουδέτερος «julio», που μπορεί να γίνει και «Julia», εάν θέλουμε να λάβουμε υπ’ όψη μας την ευαισθησία και τα γούστα κάποιων πολύ «προχω» προοδευτικών…
Η διαστροφική πρωτοβουλία της Μαλτέζας Επιτρόπου ξεσήκωσε, όπως ήταν φυσικό, το Βατικανό και ο καρδινάλιος Pietro Parolin, υπουργός Εξωτερικών της Αγίας Έδρας έσπευσε να δηλώσει δεικτικότατα ότι, «Φυσικά, γνωρίζουμε ότι η Ευρώπη οφείλει την ύπαρξη και την ταυτότητά της σε πολλές συνεισφορές, αλλά σίγουρα δεν μπορούμε να ξεχάσουμε ότι μια από τις κύριες συνεισφορές του, αν όχι η κύρια, ήταν ο ίδιος ο Χριστιανισμός»…
Τελικώς η κυρία Επίτροπος έσπευσε και ανεκάλεσε το αχαρακτήριστο πόνημά της αλλά το πρόβλημα παραμένει: Υπό την (κατα)πίεση της ανορθολογικής πολιτικής ορθότητας, σύμφωνα με την οποία ισότητα σημαίνει αναγκαστική εξομοίωση ή ισοπέδωση των πάντων και αλλοίωση των κανόνων της φύσεως με βάση τις απαιτήσεις θορυβωδών μειοψηφιών, που θέλουν να επιβάλουν τις πρωτότυπες ορέξεις τους και τις εξεζητημένες επιθυμίες τους ως απαράβατους κανόνες κοινωνικής συμπεριφοράς, διεξάγεται ένας πολυμέτωπος πόλεμος εναντίον αρχών, αξιών, θεσμών και συμβόλων, που στερέωσαν και συνθέτουν τον δυτικό πολιτισμό. Ο χριστιανισμός, η οικογένεια, οι σχέσεις των δύο φύλλων, η ανθρώπινη φύση, η λευκή φυλή, η εθνική ταυτότητα, η επιστήμη, τα ιστορικά γεγονότα, ακόμη και παγκοσμίου κύρους έργα του ανθρωπίνου πνεύματος (λογοτεχνίας, αρχιτεκτονικής, ζωγραφικής, γλυπτικής), υφίστανται την επιθετικότητα και την περιφρόνηση ενός ξέφρενου μανιακού ακτιβισμού, που επιδιώκει να μεταμορφώσει την ανθρωπότητα σε μια ζούγκλα διεστραμμένων φαντασιώσεων, όπου η πραγματικότητα θα υποκύπτει και θα εξαφανίζεται κάτω από την γενικευμένη αποδόμηση των στοιχειωδών κανόνων της επίγειας ύπαρξης.
Δεν είναι δύσκολο να αντιληφθούμε ότι πίσω απ’ όλη αυτή την ιδεολογική επιδρομή κρύβεται η αριστερά. Η αριστερά, η οποία μετά την παταγώδη κατάρρευση των κοσμοειδώλων της και την αδυναμία της να συνειδητοποιήσει και να παραδεχθεί την συντριβή της παρανοϊκής ιδεολογίας της, που γέννησε εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, αναζητεί τρόπους για να λάβει την εκδίκησή της και να καταστρέψει τις ελεύθερες και δημοκρατικές κοινωνίες, που δεν μπόρεσε να αλώσει ο ερυθρός ολοκληρωτισμός. Γι’ αυτό και πρωτοστατεί στην στήριξη όποιας προκλητικής, αντιδραστικής και ανατρεπτικής ιδέας θεωρεί ότι μπορεί να υπονομεύσει και να αποσαθρώσει τα πνευματικά, ιδεολογικά και θεσμικά θεμέλια των δυτικών κοινωνιών. Η πολιτική ορθότητα, που επιδιώκει την εκθεμελίωση των κεκτημένων του δυτικού πολιτισμού είναι η νέα «μεγάλη ιδέα» της αριστεράς, με την οποία επιχειρεί να επιτύχει ό,τι δεν κατάφεραν οι οριστικά αποτυχημένοι ήρωες της χαμένης της νιότης.
Το πρόβλημα είναι ότι υπάρχουν πολλοί αφελείς ή αδιάφοροι, που δεν αντιλαμβάνονται τις σκοπιμότητες που υπηρετούν αυτές οι καινοφανείς διεκδικήσεις και υποκύπτουν εύκολα στην παραμυθία της δήθεν προστασίας των ανθρωπίνων ελευθεριών και δικαιωμάτων, ενώ ο πραγματικός στόχος τους είναι η αιχμαλωσία την ανθρώπινης σκέψεως στην σκοτεινή πραγματικότητα που πλάθει η νοσηρή φαντασία συμπλεγματικών εγκεφάλων.-
