Επιβράβευση και αριστεία ή ισότητα και ισοπέδωση;
Γράφει ο Στέλιος Λεριός, Αναπληρωτής Γραμματέας ΔΑΠ-ΝΔΦΚ Πανεπιστημίων
Αναπόφευκτα, το θέμα των ημερών που απασχόλησε, είναι το περιστατικό του αποκλεισμού φοιτητών του Πανεπιστημίου Πατρών από την Εξεταστική Περίοδο. Συγκεκριμένα σε 106 φοιτητές του Τμήματος Διοίκησης Επιχειρήσεων επιβλήθηκε η κύρωση του αποκλεισμού από την Εξεταστική Περίοδο του Σεπτεμβρίου, λόγω της μαζικής αντιγραφής σε εργασία στην οποία αυτοί προέβησαν. Κατά συνέπεια, η Γενική Συνέλευση του Τμήματος -ως το καθ’ ύλην αρμόδιο όργανο- έλαβε την απόφαση να επιβάλει την απαγόρευση συμμετοχής των φοιτητών στην τρέχουσα εξεταστική περίοδο.
Αναμφίβολα, δεν τίθεται θέμα περί επιβολής ή μη κυρώσεων σε τέτοια φαινόμενα αλλά και σε κάθε είδους παράβαση. Είναι αυτονόητο ότι στα εκπαιδευτικά ιδρύματα τα οποία αποτελούν μία μικρογραφία της κοινωνίας, υπάρχουν κανόνες και αυτοί επιβάλλεται να εφαρμόζονται και να είναι σεβαστοί από όλους, οι δε παραβάτες οφείλουν να τιμωρούνται. Αν θέλουμε να προάγουμε την αριστεία και την έμπρακτη πρόοδο εκείνων που αγωνίζονται έντιμα για την ατομική τους και κοινωνική εξέλιξη, καθίσταται αναγκαίο να προφυλάσσουμε την ορθή εφαρμογή των κανονισμών, και όχι να επικαλούμαστε την έννοια της αριστείας σε θεωρητικό επίπεδο μόνο. Επομένως, ορθώς οι αρχές του Τμήματος προέβησαν στην επιβολή ποινής των παραβατών. Αποτελεί ευχής έργον η καθολική και πολυεπίπεδη εφαρμογή των κανονισμών σε όλα τα Πανεπιστήμια και ΤΕΙ της χώρας.
Βέβαια, με αφορμή την εν λόγω περίπτωση, αλλά και γενικότερα, οφείλει πάντα να εφαρμόζεται η αρχή της αναλογικότητας. Δεν δύναται να επιβάλονται κυρώσεις δυσανάλογες του παραπτώματος. Σκοπός αυτών, είναι κατά μία έννοια ο σωφρονισμός των παραβατών, και όχι ο αφανισμός τους από την ακαδημαϊκή κοινότητα με εξοντωτικές ποινές. Αρμόδια για να κρίνει το συγκεκριμένο μέτρο και να αποφασίσει είναι και πρέπει να είναι μόνο η διοίκηση του εκάστοτε τμήματος, με βάση τον εσωτερικό του κανονισμό.
Το γενικότερο το οποίο συνάγεται από το πρόσφατο αυτό συμβάν, είναι η ανάγκη να αναλογιστούμε την δεινή κατάσταση που επικρατεί εντός των Πανεπιστημίων και η οποία έχει διογκωθεί τα τελευταία χρόνια, με την παρούσα κυβέρνηση να μεταδίδει τη νοοτροπία της και τις ιδεοληψίες της και στον χώρο της Παιδείας. Σε ένα περιβάλλον, όπου η αριστεία είναι ρετσινιά, η προχειρότητα βασιλεύει, τα φαινόμενα βίας και ανομίας γίνονται καθημερινότητα, η έρευνα καθίσταται ισχνή και επικρατεί η τάση οι φοιτητές να περατώνουν τις σπουδές τους όσο το δυνατόν γρηγορότερα, λόγω της οικονομικής κρίσης που ταλανίζει τις οικογένειές τους, με αποτέλεσμα να αδιαφορούν για την ποιότητα της εκπαίδευσης που λαμβάνουν, τότε φαινόμενα όπως το συγκεκριμένο θα επαναληφθούν και θα αποτελούν κανονικότητα. Συνεπώς, σκοπός δεν είναι να απαλλαγούμε από αυτήν τη νοσηρότητα μόνο, αλλά να δοθούν κίνητρα στους φοιτητές ώστε να εστιάσουν στην ουσία της εκπαίδευσης, επιζητώντας την έρευνα, επιδιώκοντας τις υψηλές επιδόσεις, αλλά και καλλιεργώντας την αξία της αριστείας.
Άλλωστε, η ακαδημαϊκή και επιστημονική πρόοδος είναι ο καλύτερος τρόπος με τον οποίο οφείλει η γενιά μας να αντιμετωπίσει και να σταθεί απέναντι στην αναξιοκρατία, στον ερασιτεχνισμό και στην εξέλιξη των ανεπάγγελτων. Η ισότητα προς τα κάτω και η ισοπέδωση της αξιοσύνης που προάγεται σκόπιμα από την αριστερά μέσα στα πανεπιστήμια και από την παρούσα κυβέρνηση στην κοινωνία, μόνο εφόσον επιζητήσουμε και θέσουμε στο επίκεντρο της κάθε μας δραστηριότητας -ακαδημαϊκής και επαγγελματικής- την αξία της αριστείας και την αρχή της προόδου, θα μπορέσουν να αποτελέσουν οριστικά παρελθόν, δημιουργώντας μία νέα και ευνοϊκότερη τάξη πραγμάτων για τη δική μας αλλά και τις επόμενες γενιές.
