Είμαστε Έτοιμοι;

Γράφει ο Οδυσσέας Ματζιούνης, Φοιτητής

Δεν χρειάζεται να υπενθυμίσω τις εντάσεις με τους γείτονές μας. Είναι κάτι για το οποίο έχουμε ακούσει πολλά, ειδικά όσοι, όπως εγώ, ζούμε σε ακριτικές περιοχές της Ελλάδας. Θα ήθελα να αποφύγω να κάνω προβλέψεις για το αν θα γίνει ή όχι επεισόδιο κάποιου είδους καθώς δεν είμαι ειδικός σε αυτό το θέμα. Θα ήθελα παρόλα αυτά να κάνω κάποιες παρατηρήσεις και να δώσω ορισμένα δεδομένα για να λυθούν κάποιες παρεξηγήσεις.

• Είμαστε στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ οπότε δεν χρειάζεται να ανησυχούμε: Λάθος. Απόδειξη η ιστορία. Η Ελλάδα ήταν στο ΝΑΤΟ το 1974 και δεν υπήρξε βοήθεια όταν χάθηκε το 38% της Κύπρου. Το 1996 ήμασταν και στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ αλλά και πάλι τα Ίμια έγιναν γκρίζα ζώνη. Καμία από τις δύο οργανώσεις δεν αντικαθιστά τις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις και τις δυνάμεις ασφαλείας γενικότερα ως αμυντικό φορέα του κράτους μας. Είναι πολύ καλό για τη γεωπολιτική θέση της χώρας μας που είμαστε και στις δυο οργανώσεις, οι οποίες όμως απλά προτρέπουν τους γεωπολιτικούς μας ανταγωνιστές να σκεφτούν ξανά πριν επιτεθούν. Δεν είναι σίγουρη η αποτροπή επεισοδίου, ούτε και η αποστολή βοήθειας η οποία θα εξαρτάται από τα συμφέροντα κάθε χώρας.

• Το έμψυχο δυναμικό των στρατιωτών μας αρκεί για την άμυνα της χώρας: Λάθος εν μέρει. Παρόλο που είναι πολύ σημαντικός παράγοντας δεν είναι ο καταλυτικός. Όταν οι Τούρκοι κάναν επιχείρηση στο Αφρίν οι Κούρδοι είχαν το καλύτερο έμψυχο δυναμικό που θα μπορούσαν εκείνη τη στιγμή. Αμύνονταν για την Πατρίδα τους και είχαν μια σειρά νίκες από πίσω τους εναντίον τζιχαντιστών και ανταρτών. Κι όμως ο στρατός του Ερντογάν βγήκε νικητής. Τόσο λόγω της αριθμητικής υπεροχής όσο και και της τεχνολογικής. Όσο θάρρος και να έχεις εφόσον δεν υπάρχει αποτελεσματική αεράμυνα το μόνο που μπορεί να κάνει ο στρατιώτης είναι να κρυφτεί. Αυτό έγινε και στο Αφρίν, καθώς ενώ οι Κούρδοι προστάτευαν γενναία τα σπίτια τους και τις οικογένειές τους οι Τούρκοι τους εξουδετέρωναν μεθοδικά με μη επανδρωμένα αεροσκάφη.

Προφανώς και το ηθικό έχει μεγάλη σημασία, αλλά είναι προϋπόθεση όχι ο φορέας της νίκης. Δεν ζούμε πλέον στην εποχή του Μαραθώνα και των Θερμοπυλών που ένας εχθρός δέκα φορές μεγαλύτερος μπορεί να ηττηθεί χάρη στην επιμονή, την εφευρετικότητα και το θάρρος των υπερασπιστών. Στην εποχή μας στα πάντα έτσι και στον πόλεμο παίζει καθοριστικό ρόλο η τεχνολογία. Όπως δεν μπορούμε να νικήσουμε τουφέκια με τόξα και βέλη έτσι δεν μπορούμε να πολεμήσουμε αεροπλάνα και UAVs με τα πρώτα. Ευτυχώς η χώρα μας έχει καλό τεχνολογικό επίπεδο σε σύγκριση με την μέσο κράτος αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα μπορούσε να είναι καλύτερο.

• Οι στρατιωτικές δαπάνες της χώρας είναι πολύ υψηλές: Λάθος. Αυτό το ψέμα ακούγεται εδώ και καιρό από συγκεκριμένους πολιτικούς κύκλους και είναι γνωστή λαϊκιστική τακτική από αυτούς τους χώρους για προσέλκυση ψηφοφόρων. Σύμφωνα με το ΝΑΤΟ η χώρα ξοδεύει 2-2.5% του ΑΕΠ της για την άμυνα. Το 70% όμως των χρημάτων αυτών διατίθεται για το προσωπικό του στρατεύματος. Το 15% για αποπληρωμές παλιών εξοπλισμών και μόλις το 15% για τις λειτουργικές ανάγκες (συμπεριλαμβανομένων των νέων εξοπλισμών).

Θα μπορούσε να γινόταν καλύτερη διαχείριση των εξοπλισμών στο παρελθόν όμως και πάλι αυτό θα έπρεπε να σημαίνει μεγαλύτερη αποδοτικότητα των κονδυλίων, καλύτερους εξοπλισμούς και μια αναβαθμισμένη πολεμική βιομηχανία και όχι λιγότερους εξοπλισμούς. Τώρα τα ποσά που δίνουμε για εξοπλισμούς είναι τόσο πενιχρά, που οι δωρεές από άλλα μέλη του ΝΑΤΟ έχουν μεγαλύτερη θετική επίδραση στην άμυνα της χώρας (πχ. τα ελικόπτερα από τις ΗΠΑ). Καταλαβαίνουμε λοιπόν ότι οποιαδήποτε περαιτέρω περικοπή των αμυντικών δαπανών θα ήταν βλακώδης και η ρητορική προς αυτήν την κατεύθυνση επικίνδυνη.

Αυτές είναι μερικές από τις σκέψεις μου σε ότι αφορά τα ζητήματα της Εθνικής Άμυνας. Επαναλαμβάνω ότι δεν είμαι ειδικός, απλά αναφέρω τις απόψεις μου σύμφωνα με τις γνώσεις που έχω. Αυτό που ξέρω είναι ότι πρέπει να είμαστε έτοιμοι ως χώρα για κάθε ενδεχόμενο καθώς οι εξελίξεις δεν θα περιμένουν την Ελλάδα.