Απολιθώματα παλαιά και φαύλες προσωπικότητες
Γράφει ο Δημήτρης Τζελέπης, Φοιτητής Γλώσσας Φιλολογίας και πολιτισμού παρευξείνιων χωρών
Στη λήθη αυτοί που στηρίζουν το παλαιοκομματικό σύστημα και όλες τις παθογένειές του, που γνωρίζαμε πως λειτουργούσε, τις θέσεις τις έπαιρναν αυτοί που έκαναν υπερωρίες στα κομματικά γραφεία, και έτσι συντηρούνταν οι καρεκλοκένταυροι.
Οι «συνδικαλισταράδες» που ευαγγελίζονται όλα αυτά και τα υπερασπίζονται είναι υπεύθυνοι για αυτά που έγιναν στην Πάτρα και όχι μόνο. Θέλουν να έχουν έναν κύκλο με τους καθηγητές, έτσι όμως βγάζουν μία αρνητική εικόνα για τα πανεπιστήμια, υπονομεύουν όμως και το κύρος των διδασκόντων. Ευθύνη όμως έχουν και οι καθηγητές που επιτρέπουν αυτήν την είδους συνεργασία.
Πώς όμως λειτουργούν τα πανεπιστήμια του 21ου αιώνα στην Ελλάδα; ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, ΠΑΣΠ, ΠΚΣ και άλλες φοιτητικές νεολαίες περιμένουν την περίοδο των εγγραφών σαν τα λυκόπουλα μήπως και δαγκώσουν κανένα πρωτοετό, να του υποσχεθούν καλύτερη μετάβαση στο πανεπιστημιακό περιβάλλον, να το ενημερώσουν για τα μαθήματα, να πάρει και καμία σημείωση, που θα είναι κακογραμμένη και βιβλία που δεν διαβάζονται. Όλα αυτά όμως έχουν και ανταλλάγματα. Ποια είναι τα ανταλλάγματα; Μία ψήφος στις φοιτητικές εκλογές και αυτό θα το κάνει πιο εύκολο εάν σου μιλήσει μία όμορφη νεαρή. Με αυτό τον τρόπο βαυκαλίζονται οι συνδικαλιστές. Ωραία δουλεία!!!
Πώς όμως απάντησε η ΔΑΠ στους καθηγητές του πανεπιστημίου Πατρών; Με τσιτάτα του Μάρξ, μία παράταξη που η κορυφή της μιλάει για αριστεία, αλλά οι ίδιοι τα έβαλαν με τους καθηγητές για μην χάσουν οι φοιτητές το εξάμηνο. Τί ήθελαν να τους επιβραβεύσουν για την μαζική αντιγραφή; Εάν αποδειχθεί ότι την εργασία την έδωσαν οι φοιτητικές παρατάξεις, τότε θα είναι πολύ μεγάλη η ντροπή και δεν θα ξεπλένεται με τίποτα. Ούτε τα parties στην Μύκονο, ούτε τα τριήμερα για σκι δεν θα φτάνουν.
Οι φοιτητές που θέλουν έρευνα, αξιοκρατία και θέλουν ένα καλύτερο πανεπιστήμιο έφτασε η ώρα να γυρίσουν την πλάτη στις παρατάξεις και να πουν «στην λήθη κύριοι».
Οι κακοί φοιτητοπατέρες, φαύλες προσωπικότητες υπάρχουν στα σημερινά πανεπιστήμια και κρατάνε ομήρους. Έρχονται ξένοι καθηγητές μαγεύονται από την τα κτήρια, αλλά όταν φεύγουν μένουν με πολλές απορίες.
Οι παρατάξεις δεν έχουν μέλλον στα πανεπιστήμια και εάν δεν τις δώσουν τέλος τα πολιτικά κόμματα, θα απαντήσει ο χρόνος για αυτές.
