Συνταγματική αναθεώρηση: Η εξ’ αποστάσεως «έκφραση» της ομογένειας

Γράφει ο Αριστείδης Ρούνης, Προπτυχιακός φοιτητής του Τμήματος Βαλκανικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Μακεδονίας

Κατόπιν της δημοκρατικής πενταήμερης συζήτησης που διεξήχθη στο Κοινοβούλιο τις προηγούμενες ημέρες, η εθνική μας αντιπροσωπία ενέκρινε με 212 ψήφους υπέρ, τη διευκόλυνση της ψήφου του απόδημου Ελληνισμού. Καθ’ όλη την πορεία της σύνταξης των 49 αναθεωρητικών διατάξεων, που τέθηκαν σε ψηφοφορία, και της διαμορφώσης του νέου καταστατικού χάρτη της χώρας, εκφράστηκαν με δημοκρατικό τρόπο όλες οι απόψεις, το ελληνικό έθνος άκουσε τα επιχειρήματα των αντιπροσώπων του. Η τέταρτη αναθεώρηση του Συντάγματος ξεκίνησε από την προηγούμενη, προτείνουσα Βουλή και ολοκληρώθηκε στην παρούσα αναθεωρητική.

Η διευκόλυνση αυτή στους Έλληνες που βρίσκονται απ’ άκρη σ’ άκρη του πλάνητη μας, μακριά από την πατρίδα τους, για οποιοδήποτε λόγο και είναι εγγεγραμμένοι στους κατά τόπους εκλογικούς καταλόγους της χώρας μας, εγκρίθηκε με σκοπό την διασφάλιση του εκλογικού δικαιώματος τους. Να μπορούν, με άλλα λόγια, να συμμετάσχουν στα κοινά του τόπου καταγωγής τους. Μια ρύθμιση η οποία ευχαριστεί στα περισσότερα σημεία της την ομογένεια.

Αφορά το επίμαχο άρθρο 54 του Συντάγματος, το οποίο ορίζει ακολούθως: «1. Το εκλογικό σύστημα και οι εκλογικές περιφέρειες ορίζονται με νόμο που ισχύει από τις μεθεπόμενες εκλογές, εκτός και αν προβλέπεται η ισχύς του άμεσα από τις επόμενες εκλογές με ρητή διάταξη που ψηφίζεται με την πλειοψηφία των δύο τρίτων του όλου αριθμού των βουλευτών. Όπως προκύπτει, λοιπόν, από τις γενόμενες στην Βουλή διαδικασίες, το πρώτο αναγκαίο βήμα πραγματοποιήθηκε για τους ξενιτεμένους Έλληνες. Ακολούθως, για την υλοποίηση της πρότασης, είναι υποχρεωτική η ψήφιση από 200 βουλευτές του εφαρμοστικού νομοσχεδίου που θα ακολουθήσει το προσεχές διάστημα.

Ο ελληνικός παλμός, που διαθέτει γεωγραφικό εκτόπισμα, λόγω των μεταναστευτικών ελληνικών κυμάτων του 20ου αιώνα, ανέμενε την διευκόλυνση αυτή. Μ’ αυτόν τον τρόπο, δημιουργείται ένας συναισθηματικός δεσμός μέσα στο έθνος μεταξύ των κατοικούντων στην Ελλάδα με αυτούς που επέλεξαν να βρίσκονται στην ξενιτιά.

Μια ξενιτιά που απλώνεται από το Μόντρεαλ του Καναδά ως την Μελβούρνη της Αυστραλίας και από την Στοκχόλμη της Σουηδίας ως το Κέιπ Τάουν της Νοτίου Αφρικής. Περιλαμβάνει είτε μεγάλες πληθυσμιακές ελληνικές παροικίες , όπως των Η.Π.Α και της Αυστραλίας, είτε μικρές, αλλά ιστορικές, όπως αυτή της Αλεξάνδρειας της Αιγύπτου. Αποτελείται από τους νεοαφιχθέντες στους καινούριους τόπους διαβίωσης μετανάστες, οι οποίοι αναζητούν ένα καλύτερο βιοτικό και επαγγελματικό μέλλον ή τους ήδη εγκατεστημένους εδώ και αρκετές δεκαετίες.

Η καρδιά των ελληνικών παροικιών, που βρίσκονται διασκορπισμένες σε αρκετές πόλεις του παγκόσμιου χάρτη, θα συνεχίσει να χτυπά μέσα από διάφορους τρόπους σύνδεσης με την μητέρα – πατρίδα. Η Ελλάδα δεν βρίσκεται μόνο στην ήπειρο της Ευρώπης, αλλά προεκτείνεται πολύ μακριά από αυτή.