Η αυτοδιοικητική παγίδα του ΣΥΡΙΖΑ στην ΝΔ
Γράφει ο Αγκιτάτορας,
Η πρόθεση του ΣΥΡΙΖΑ να προωθήσει την απλή αναλογική για τις εθνικές εκλογές ήταν δεδομένη από την στιγμή που δημοσκοπικά καταρρέει και πιο εφικτός πολιτικός στόχος είναι η προσπάθεια πρόκλησης νέων εκλογών εφόσον προκύψει ζήτημα μη ύπαρξης επαρκούς πλειοψηφίας για την ανάδειξη Προέδρου της Δημοκρατίας.
Όμως αυτό το σχέδιο δεν είναι αρκετό για την κυβερνητική πλειοψηφία. Ανεξάρτητα από τον χρόνο των επόμενων εθνικών καλπών, για την αυτοδιοικητική μάχη του Μαΐου του 2019 στήνεται μια τεράστια παγίδα για την ΝΔ με περισσότερο και λιγότερο προφανείς επιπτώσεις.
Με πρόσχημα και πάλι την αναλογικότητα της ψήφου καταργεί ουσιαστικά το νόημα της ψήφου στον 2ο γύρο. Ουσιαστικά το ποιος θα κερδίσει την Δημαρχία ή την Περιφέρεια θα έχει προσωπικό ενδιαφέρον για κάθε υποψήφιο και κάπως συμβολικό ως προς κομματική εκμετάλλευση μιας πιθανής νίκης.
Επί της ουσίας όμως η διοικούσα πλειοψηφία των αυτοδιοικητικών αρχών θα σχηματίζεται από τους μετεκλογικούς συσχετισμούς και τις συνεργασίες. Οπότε πολλοί θα μπουν στον πειρασμό της αυτόνομης καθόδου ώστε από απλοί σύμβουλοι να μετατραπούν σε παράγοντες συνδιοίκησης, οδηγώντας σε κατακερματισμό δυνάμεων κι ακόμη πιο έντονες εσωκομματικές συγκρούσεις.
Αν μάλιστα συνυπολογίσουμε το γεγονός ότι διαχρονικά οι κεντροαριστερές συμμαχίες λειτουργούν πιο συνεκτικά αφήνοντας συνήθως την Κεντροδεξιά στην άκρη, το συγκεκριμένο σύστημα σαφώς και θα λειτουργήσει ανασχετικά για τις βλέψεις πολλών Κεντροδεξιών υποψηφίων που θα αισθάνονται ότι και να κερδίσουν θα αδυνατούν να διοικήσουν.
