Άνω Μακεδονία ή θερμό επεισόδιο στο Αιγαίο;

Γράφει ο Κωνσταντίνος Μανίκας, Οικονομολόγος – Ψυχολόγος, Συγγραφέας

Γενικά δεν πιστεύω στο τυχαίο. Πολύ περισσότερο όταν ασχολούμαστε με πολιτικά και διπλωματικά ζητήματα. Καμιά, φαινομενικά απρόσμενη, κίνηση δεν αποτελεί τυχαία επιλογή. Προϋπάρχουν σχεδιασμοί και μεθοδικά βήματα που προλειάνουν το έδαφος και προετοιμάζουν την κοινωνία για το τελικό αποτέλεσμα.

Όλοι γνωρίζουν πλέον ότι υπάρχει δεδηλωμένη θέληση από πλευράς ΗΠΑ, τα Σκόπια να αποτελέσουν μέλος του ΝΑΤΟ το συντομότερο δυνατόν.  Είτε στην φετινή Σύνοδο της Συμμαχίας τον Ιούνιο, είτε του χρόνου έχοντας ήδη συμφωνηθεί ο οδικός χάρτης ολοκλήρωσης της συμφωνίας για την ονομασία.

Όλως… τυχαίως λοιπόν, και μάλιστα τις μέρες που μας έρχονται οι θύμισες από το τραγικό συμβάν των Ιμίων και την απώλεια των τριών Ελλήνων αξιωματικών, προέκυψαν τρεις απανωτές παρεμβάσεις με σαφές αρνητικό πρόσημο όσον αφορά τα εύθραυστα εθνικά μας θέματα.

Ο υπ. Άμυνας Πάνος Καμμένος επιχειρεί, για μια ακόμη φορά, να εκμεταλλευτεί το εθνικό φρόνημα και προσπαθώντας να καταθέσει στεφάνι στο χώρο που χάθηκαν οι ήρωες των Ιμίων βρίσκεται πολιτικά εκτεθειμένος να κατοχυρώνει εμμέσως το γκρίζο “χρώμα” της περιοχής.

Ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης προχωρά σε ηχηρή παρέμβαση για να μας επισημάνει ότι εκτός από σημαίες όπως αυτή των Ιμίων, η “ρεαλιστική” διπλωματική στάση επιβάλλει να πάρει ο… αέρας και το όνομα της Μακεδονίας.

Ο πρέσβης των ΗΠΑ στην Αθήνα κ. Πάιατ σε ρόλο μάντη ή αυτοεκπληρούμενου προφήτη εκφράζει την αγωνία του για πιθανό “ατύχημα” στο Αιγαίο που θα φέρει θερμό επεισόδιο με την Τουρκία. Πότε δεν ξέρεις, λέει, τι μπορεί να συμβεί όταν υπάρχουν τόσα οπλικά συστήματα εκατέρωθεν!

Μόνο του τα οπλικά συστήματα στέκουν εκεί εδώ και δεκαετίες και πολλαπλασιάζονται με την… αγαστή συνεργασία για να μην πούμε την παραίνεση των Αμερικανών. Τι θα τα πυροδοτήσει τώρα;  Η… τρέλα του Ερντογάν ή ο καύσωνας του επερχόμενου καλοκαιριού; Ο ρόλος του πρέσβη δεν είναι να δυναμιτίζει τις εξελίξεις αναδεικνύοντας ανύπαρκτες πιθανότητες. Άρα δικαιούμαστε να θεωρούμε ότι κάτι περισσότερο από μια απλή πρόβλεψη αποτελούν τα λόγια του…

Αν λοιπόν το συνδυάσει κανείς με τις αφόρητες πιέσεις προς την ελληνική πλευρά για κλείσιμο του Σκοπιανού με ένα όνομα γραμμένο σε Κυριλλική μορφή (GornaMakedonija – Άνω Μακεδονία δηλαδή!) και σταδιακή οπισθοχώρηση, έως την επόμενη Σύνοδο του ΝΑΤΟ το 2019, από πλευράς Σκοπιανών στις αλυτρωτικές βλέψεις όπως αυτές αναγράφονται στο Σύνταγμα τους, είναι λογικό να προκύπτει το ακόλουθο συμπέρασμα.

Τα Σκόπια αποτελούν ένα χρήσιμο εργαλείο στα Αμερικανικά χέρια ως πειθήνιο στρατιωτικό και οικονομικό όργανο. Πολύ πιο χρήσιμο από ένα κατακερματισμένο τοπίο πολύ, πολύ μικρών κρατιδίων ή την προοπτική μιας Μεγάλης Αλβανίας ή Βουλγαρίας. Επισημαίνουν λοιπόν οι ΗΠΑ, εμμέσως, στην Ελλάδα ότι το κύριο εθνικό μέτωπο βρίσκεται προς την Τουρκική πλευρά κι αν αποσταθεροποιηθεί το Αιγαίο κατά οποιαδήποτε τρόπο οι επιπτώσεις δεν θα είναι μόνο εθνικές αλλά και οικονομικές.

Μας κουνούν με τρόπο το δάχτυλο λέγοντας μας ουσιαστικά ότι την στιγμή που επιχειρούμε την ολοκλήρωση της δημοσιονομικής προσαρμογής και την επάνοδο στις αγορές, η αστάθεια στις Ελληνοτουρκικές σχέσεις θα εκτροχιάσει κάθε οικονομικό σχεδιασμό. Αν όμως φανούμε “καλά παιδιά” στο Σκοπιανό θα διασφαλιστεί η απαραίτητη ασφάλεια και ηρεμία που αποζητά επιτέλους το επιχειρηματικό περιβάλλον.

Το ζήτημα λοιπόν είναι αν τέτοιοι εκβιασμοί απαντιούνται με συμβιβασμούς ή με στρατηγικό παιχνίδι πολλαπλών στόχων. Μπορεί η χώρα να αξιοποιήσει το γεωπολιτκό της αβαντάζ, την αναβαθμισμένη θέση της στο διεθνές ενεργειακό σκηνικό; Υπάρχουν οι αντοχές και κυρίως η θέληση για την χάραξη μιας μακροπρόθεσμης πολιτικής ή θυσιάζονται όλα στο βωμό των πρόσκαιρων οικονομικών ωφελειών και την εξυπηρέτηση του μικροπολιτικού κυβερνητικού παιχνιδιού;

Υ.Γ. Όταν έρθει όλο το πακέτο της πρότασης Νίμιτς στο ελληνικό κοινοβούλιο κανείς δεν δικαιολογείται να κρυφτεί πίσω από μισόλογα και… απουσίες. Το ερώτημα θα είναι αδυσώπητο. Ακόμη κι αν συμφωνηθεί η απάλειψη του συνταγματικού Σκοπιανού αλυτρωτισμού, το GornaMakedonija γίνεται αποδεκτό ως όρος; Ένα Ναι ή ένα Όχι. Οι υπεκφυγές θα χαρακτηρίζουν όσους τις επιχειρήσουν…