200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση. Ιωάννης Καποδίστριας και ο Χριστιανικός Σταυρός!
Γράφει ο Αλέξανδρος Κριτσίκης, Δικηγόρος
Το 2021 συνιστά μια συμβολική χρονιά για όλες τις Ελληνίδες και όλους τους Έλληνες, καθώς συμπληρώνονται 200 χρόνια ελευθερίας και ανεξαρτησίας του Ελληνικού Κράτους. Στην Επιτροπή «Ελλάδα 2021» ανατέθηκε ο ρόλος του συντονιστή των δράσεων και των εκδηλώσεων για τα 200 χρόνια μετά την Επανάσταση. Ωστόσο τα πρώτα δείγματα γραφής κατά κοινή ομολογία δεν είναι τα αναμενόμενα και εκείνα που θα άρμοζαν για να τιμήσουν το κορυφαίο εκείνο γεγονός χάρη στο οποίο οφείλει την γέννηση του το νεοελληνικό κράτος. Ήδη κυκλοφόρησε το προσχέδιο μιας αφίσας, που δεν γνωρίζουμε αν θα κυκλοφορήσει επίσημα, όπου μεταξύ άλλων απεικονίζονται ιστορικές μορφές του νεοελληνικού κράτους, αλλά απουσιάζει -άκουσον άκουσον- ο Ιωάννης Καποδίστριας και ο Χριστιανικός Σταυρός!
Ο Ιωάννης Καποδίστριας ως γνωστόν διατέλεσε πρώτος Κυβερνήτης του νέου ελληνικού κράτους κατά τη μεταβατική περίοδο κατά την οποία η χώρα τελούσε υπό την προστασία των Μεγάλων Δυνάμεων. Κατά τη διάρκεια της διπλωματικής του σταδιοδρομίας Ο Τσάρος Αλέξανδρος διόρισε τον Καποδίστρια έκτακτο απεσταλμένο του και πληρεξούσιο υπουργό στην Ελβετία, όπου από τη θέση αυτή έφτιαξε το ελβετικό Σύνταγμα και συνεισέφερε με προσωπικά προσχέδια στο ελβετικό πολιτειακό σύστημα το οποίο προέβλεπε αυτόνομα κρατίδια (καντόνια) ως μέλη της ελβετικής ομοσπονδίας. Οι δε Ελβετοί μέχρι σήμερα κατά κοινή ομολογία τιμούν την μνήμη του σπουδαίου αυτού άνδρα αναγνωρίζοντας το έργο του και τη συνεισφορά του έχοντας δώσει το όνομα του σε πολλές λχ πλατείες και δρόμους ενώ αγάλματα του υπάρχουν διάχυτα παντού στη χώρα αυτή.
Αντίθετα εμείς στην επέτειο των 200 χρόνων από την ελληνική επανάσταση «παραλείψαμε» στην σχετική αφίσα να απεικονίσουμε την εμβληματική αυτή φυσιογνωμία που καθόρισε με το έργο της την τύχη του νεοσύστατου ελληνικού κράτους, που διακρίθηκε για την ανιδιοτέλεια του, την φιλοπατρία του και την αγάπη του για την Ελλάδα και που εντέλει χάθηκε τόσο άδικα λόγω της δολοφονίας του. Ποιος άραγε έχει ευθύνη για αυτό;
Σε αυτό το πλαίσιο κανείς δεν μπορεί να αγνοήσει τον ρόλο της Εκκλησίας και τη συνεισφορά της στην σύσταση του νεοελληνικού κράτους στη διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης αλλά και κατά τη διάρκεια, που η πατρίδα τελούσε υπό τον Οθωμανικό ζυγό. Ποιος παραδείγματι χάρη μπορεί να αμφισβητήσει τον εξαιρετικά αμφισβητούμενο, άδικα κατά την ταπεινή μου γνώμη, από πολλούς ρόλο του Κρυφού Σχολείου μέσω του οποίου διατηρήθηκε η ελληνική γλώσσα και η ελληνική παράδοση των αδούλωτων ελλήνων. Με τον όρο Κρυφό Σχολειό χαρακτηρίζονται τα ελληνικά διδασκαλεία που λειτουργούσαν κρυφά υπό καθεστώς απαγόρευσης κατά τη διάρκεια της οθωμανικής σκλαβιάς του ελληνικού γένους και τα οποία συντηρήθηκαν και στελεχώθηκαν από μορφωμένους κληρικούς και καλόγηρους.
Μετά από αυτά τα ολίγα εύλογα προβάλει το ερώτημα γιατί κάποιοι λησμονούν τα σύμβολα αυτά; Μήπως λησμονούν τεχνηέντως και δολίως την ελληνική ιστορία και προσπαθούν να την παραφράσουν προσαρμόζοντας την στα μέτρα και σταθμά της δικής τους νέας τάξης πραγμάτων ή αγνοούν την ελληνική ιστορία από δική τους αμέλεια και υπαιτιότητα. Όπως και να χει με την ιστορία ενός έθνους δεν έχει κανείς το δικαίωμα να «παίξει»…
